วิศวะขังรัก
(Engineer’ nSister)
EPISODE 2
ณ คฤหาสน์สิงหบริรักษ์
เจ้าของร่างสูงกำยำที่อยู่ในเครื่องแบบนิสิตวิศวะก้าวเดินขึ้นไปยังชั้นสอง ก่อนจะยกหลังมือเคาะประตูห้องหนึ่งสองสามครั้ง ทว่ากลับไร้ซึ่งเสียงตอบรับ ชายหนุ่มจึงบิดลูกบิดประตูแล้วชะโงกหน้าเข้าไปดู แต่กลับพบเพียงความว่างเปล่า เขาจึงเดินกลับมาที่ห้องตัวเอง
กริ๊ก!
หลังบานประตูปิดลง สายตาคู่คมของรามสูรก็เห็นว่าที่โซฟาหน้าทีวีมีใครบางคนนอนอยู่ตรงนั้น เมื่อเดินมาดูใกล้ ๆ ก็พบว่าเป็นสาวน้อยเจ้าของร่างเล็กที่นอนหลับปุ๋ยกอดหนังสือเรียนคณิตศาสตร์ ม.6 อยู่
“หนูเกล้า” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยเรียก ขณะย่อตัวนั่งลงข้างโซฟา สายตาคมคร้ามทอดมองดวงหน้าอ่อนใสของเธออย่างเอ็นดู ไม่วายก็เผลอยกนิ้วเรียวไปจิ้มลงที่แก้มนุ่มนิ่มจนคนบนโซฟาขยับตัวตื่น
“อื้อ...เฮียรามขา กลับมาแล้วเหรอคะ” ร่างน้อยส่งเสียงงัวเงียค่อย ๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ยกมือขึ้นขยี้ตาไล่ความง่วงงุนให้คลายลง ก่อนดึงสายเสื้อเส้นเล็กของชุดนอนเนื้อผ้านุ่มลื่นที่ไหลตกไปอยู่ที่ไหล่ให้ขึ้นมาดี ๆ
“รอเฮียนานจนหลับเลยใช่ไหม ไหนการบ้านที่ว่าจะให้เฮียดู” ชายหนุ่มที่มองดูอากัปกิริยาของสาวน้อย ได้แต่เบือนหน้าไปอีกทางเพื่อปรับสีหน้าตัวเอง ก่อนจะถามถึงธุระของสาวน้อย
ใช่! เธอคือ ‘รัดเกล้า สิงหบริรักษ์’ หรือที่คนในบ้านมักจะเรียกเธอว่า ‘หนูเกล้า’ ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของ ‘พายัพ’ มาเฟียเจ้าพ่อบ่อนกาสิโนรายใหญ่ในประเทศ กับ ‘ใบข้าว’ อดีตนักฆ่าสาวแห่งแดนอาทิตย์อุทัย ทั้งรัดเกล้ายังเป็น ‘น้องสาว’ ของรามสูร ที่เขาทั้งรักและเอ็นดูเธอมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย กระทั่งตอนนี้เขาก็ยังคงเห็นเธอเป็นน้องสาวคนสำคัญเสมอ ทว่ายิ่งวันเวลาผ่านไป รูปโฉมของรัดเกล้าก็ยิ่งเปลี่ยนแปลงมากขึ้น
จากหนูน้อยแสนน่ารักน่ากอดที่เขาคอยอุ้มคอยหยอกในวันวาน บัดนี้รัดเกล้ากลายเป็นสาวสวยสะพรั่งไม่ต่างมารดาของเธอ ไม่ว่าใครที่ได้เห็นเป็นต้องหลงใหลในความน่ารักและอ่อนหวานของสาวน้อย
รามสูรไม่คิดเลยว่าการเจริญเติบโตของเธอจะทำให้เขากลายเป็นพี่ชายที่เอาแต่คอยกังวลเรื่องของน้องสาวได้มากขนาดนี้ นั่นทำให้ตอนที่เธอเลื่อนชั้นจากประถมขึ้นมัธยม รามสูรจึงเสนอให้ป๊ากับม๊าส่งรัดเกล้าเข้าเรียนในโรงเรียนหญิงล้วนไปเสีย จะได้ไม่ต้องมีเด็กผู้ชายมารังแกน้องสาวที่น่ารักของเขา
แต่ตอนนี้รัดเกล้าใกล้จะจบมัธยมปลายแล้ว และเธอเลือกที่จะเข้าเรียนต่อในมหาวิทยาลัยแห่งเดียวกับเขาผู้เป็นพี่ชายที่เธอพูดว่ารักนักรักหนามาตั้งแต่เล็ก ๆ
“เฮียรามขา! เฮียราม...ทำไมมองเกล้าแบบนั้นคะ หรือเกล้านอนน้ำลายยืดเหรอ” รัดเกล้าส่งเสียงเรียกเมื่อเห็นว่าคนเป็นพี่ชายเอาแต่มองเหม่อมาที่เธอ ก่อนจะแตะนิ้วลงที่มุมปากตัวเอง เพื่อสำรวจว่าเธอแอบนอนน้ำลายยืดให้เขาเห็นหรือไม่
“ฮะ? อ๋อ...แค่มองว่าผมหนูมันยุ่งหมดแล้ว ก่อนนอนอย่าลืมหวีอีกรอบล่ะ” รามสูรว่า ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงข้าง ๆ เธอ
“อ๋อ! เรื่องผมช่างมันก่อนค่ะ เฮียดูโจทย์กับสูตรสองข้อนี้ให้เกล้าก่อนสิคะ เกล้าว่าเกล้าแทนค่าถูกแล้วนะ แต่พอตรวจคำตอบมันดันผิดค่ะ”
รัดเกล้าเอ่ยพลางขยับมาใกล้ แล้วเปิดหน้าหนังสือให้คนเป็นพี่ชายช่วยดูว่าเธอทำผิดในขั้นตอนไหนกันแน่ ทว่าจังหวะที่สาวน้อยโน้มตัวมาชี้นิ้วให้เขาดูหน้าหนังสือ สายตาของรามสูรกลับเหลือบไปเห็นว่าน้องสาวของเขาดันไม่ได้ใส่บราเซียนี่สิ ความขาวอมชมพูอวบอัดที่ตั้งทรงสวยซ่อนอยู่ภายใต้ชุดนอนสีชมพูหวานทำเอาเขาถึงกับต้องเบือนหน้าไปอีกทาง แล้วขยับตัวออกห่างเธอ
“มีอะไรเหรอคะ” รัดเกล้าเห็นว่าพี่ชายเอาแต่ทำท่าทางแปลก ๆ ก็อดเงยหน้ามาถามเขาไม่ได้