ยั่วรักพี่ชายแสนดี

อ่อยแบบนี้พี่ก็แย่สิ

หนูบัวไปทำงานกับพอลเกือบสัปดาห์ ทำให้เธอรู้และเห็นอะไรเกี่ยวกับตัวของชายหนุ่มมากขึ้น วันนี้หนูบัวตั้งใจแต่งตัวมาทำงานแบบเซ็กซี่นิด ๆ เพื่ออ่อยพี่พอลของเธอโดยเฉพาะ

โชคดีที่หนูบัวออกมาจากบ้าน ก่อนจะเจอกับคุณพ่อสุดหวง ไม่อย่างนั้นเธอคงได้เข้าไปแต่งตัวใหม่แน่นอน

หนูบัวใส่กระโปรงยีนสั้นแต่ก็ไม่ได้สั้นมาก แค่สั้นกว่ากระโปรงที่ใส่อยู่ทุกวัน ส่วนด้านบนก็ใส่เสื้อสีดำเอวลอยพอให้เห็นหน้าท้องนิดหน่อย แขนยาวเปิดไหล่จั้มที่ข้อมือทำให้เห็นไหล่เนียนขาวอวดสายตาหนุ่ม ๆ บริษัท 2VL GROUP ไม่ได้จำกัดการแต่งตัวของพนักงานแต่งอย่างไรก็ได้ฟรีสไตล์ทำให้หนูบัวเลือกจะแต่งตัวแบบนี้

ในระหว่างที่เดินเข้ามาภายในบริษัท มีแต่คนหันมามองเธอทั้งนั้นโดยเฉพาะผู้ชาย ด้วยหน้าตาและการแต่งตัวทำให้หนูบัวดูโดดเด่นกว่าคนอื่น ๆ ไม่แปลกที่จะมีแต่คนหันมามอง

“อะแฮ่ม” เสียงกระแอมของพอลดังขึ้นมาระหว่างที่อยู่ในลิฟต์ หลังจากที่คนอื่นออกไปกันหมด ก็เหลือแค่หนูบัวกับพอลเท่านั้น แต่หนูบัวกลับไม่หันมามองเขา เพราะมัวแต่ก้มหน้าเล่นสมาร์ตโฟน พอลจึงกระแอมออกมาเสียงดังเพื่อเรียกความสนใจจากเธอ

“อ้าว พี่พอลสวัสดีค่ะ”

หนูบัวหันไปตามเสียงก็เจอกับพี่พอลของตนเองจึงหันไปทักทายตามแบบฉบับคนไทย คือการยกมือไหว้สวัสดี เธออึ้งไปเหมือนกันที่บังเอิญเจอพอลในลิฟต์แบบนี้ แถมยังได้อยู่ในลิฟต์กับเขาแค่สองคน

“ครับ” พอลตอบรับสั้น ๆ มองการแต่งตัวของหญิงสาวแล้วรู้สึกไม่พอใจขึ้นมาแต่ก็เก็บอาการไว้ไม่เผยออกมาให้หนูบัวรู้ เขาไม่พอใจอย่างมากที่เธอแต่งตัวด้วยชุดสั้น ๆ แบบนี้

ทั้งสองคนเดินเข้ามาในห้องทำงาน แล้วแยกย้ายไปที่โต๊ะของตัวเอง ชายหนุ่มหันมาเห็นขาอ่อนของหนูบัวทำให้รู้สึกใจสั่นเต้นไม่เป็นจังหวะ

เธอใส่กระโปรงสั้นพอนั่งลงบนเก้าอี้ กระโปรงก็ร่นขึ้นไปอีก ชายหนุ่มรู้สึกร้อนรุ่มไปหมดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แถมไอ้เจ้าหนอนตัวใหญ่ที่หลับอยู่ดี ๆ ก็ตื่นขึ้นมาเสียอย่างนั้น

หนูบัวแอบชำเลืองมองอาการของพอล เห็นเขาหน้าแดงก็ยิ้มออกมาอย่างชอบใจกับแผนการอ่อยของตนเอง แล้วกลับมาตั้งใจทำงานต่อ ไม่นานเลขาหนุ่มของพอลที่นั่งอยู่หน้าห้องก็เดินเข้ามาคุยเรื่องงานกับเจ้านายแต่เขาต้องเดินผ่านหนูบัวจึงหันไปส่งยิ้มให้เธอ พอลเห็นเลขาหันไปมองหนูบัวก็รู้สึกไม่พอใจจึงเริ่มหงุดหงิดขึ้นมา

เขาไม่ชอบเวลาที่มีผู้ชายมองหนูบัวด้วยสายตาหวานหยาดเยิ้มมันจี๊ดที่ใจอย่างไรชอบกล ชายหนุ่มไม่สามารถหาคำตอบให้ตนเองได้เหมือนกันทำไมถึงได้รู้สึกแบบนี้

“พีท นายมีอะไรอีกไหม”

พอลถามออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก หลังจากที่คุยงานเรียบร้อย เขาก็หันไปมองหนูบัวกำลังก้มเก็บปากกาที่หล่นลงบนพื้นทำให้ของสงวนที่อยู่ในบราโผล่ออกมาให้เห็น ถึงแม้มันจะเห็นแค่เนินอกแต่เขาไม่อยากให้ใครมาเห็น ซึ่งเป็นจังหวะเดียวที่เลขาหนุ่มกำลังลุกขึ้น เขาจึงถ่วงเวลาด้วยการตั้งคำถามเพื่อไม่ให้พีทหันไปเห็นหนูบัว

“หมดแล้วครับ”

พีทกำลังจะหมุนตัวเดินออกจากเก้าอี้ เป็นอันต้องหยุดชะงักมองหน้าเจ้านายแบบงง ๆ เพราะก่อนหน้านี้เขาก็ถามคำถามแบบนี้มาแล้วทำไมถึงถามอีกรอบ แต่ก็ไม่กล้าพูดออกไปกลัวเจ้านายจะหงุดหงิดกว่าเดิม

“อืม ถ้าไม่มีอะไรเพิ่มเติมก็เชิญไปทำงานได้แล้ว อ้อ ถ้าไม่มีอะไรด่วนไม่ต้องเข้ามานะ วันนี้ผมอยากได้เวลาส่วนตัว”

พอลเห็นว่าหนูบัวเก็บปากกาเรียบร้อย จึงยอมปล่อยเลขาหนุ่มออกจากห้องของเขา แต่ก็ยังไม่วายบอกให้เลขาเข้ามาเฉพาะตอนที่มีงานสำคัญเท่านั้นเพราะเขาไม่อยากให้ใครเข้ามาในห้องนี้อีก

“ครับ” เลขาหนุ่มทำความเคารพแล้วเดินออกจากห้องไปทันที ก่อนจะพ้นโต๊ะของหนูบัวพีทก็หันมายิ้มให้เธอตามมารยาท

แต่มีคนไม่พอใจรีบบอกให้เขาออกจากห้องไป พีทจึงเดินรีบเดินออกจากห้องทันทีกลัวเจ้านายหนุ่มจะระเบิดใส่ตนเอง เพราะเวลาที่พอลโกรธมันน่ากลัว ชายหนุ่มเป็นคนใจดีไม่ค่อยโกรธใครง่าย ๆ แต่ถ้าลองโกรธแล้วใครก็เอาไม่อยู่

หนูบัวทำงานไปสักพักก็อยากจะอ่อยชายหนุ่มมากขึ้นจึงเริ่มหาวิธีเข้าใกล้ด้วยการให้เขาอธิบายเรื่องงานเกี่ยวกับตัวเลขต่าง ๆ ซึ่งพอลเองก็ยินดีสอน

หนูบัวเดินมายืนอยู่ใกล้ ๆ แล้วก้มลงมาชี้ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ทำให้เต้าอวบ ๆ โผล่ออกมา พี่ชายแสนดีอย่างพอลจึงเปลี่ยนให้น้องสาวนอกไส้มานั่งตรงเก้าอี้ทำงานของตนเองแล้วไปยืนแทนที่หนูบัว

“อันนี้เข้าใจแล้วใช่ไหมครับ” พอลตั้งสมาธิสอนหนูบัวจนครบตามที่เธอบอกว่าไม่เข้าใจแต่ก็เกือบจะไม่รอดเพราะไอ้มะพร้าวสองลูกที่อยู่บนตัวเธอมันล่อตาล่อใจเขาเหลือเกิน

“อันนี้เข้าใจแต่อันนี้ไม่เข้าใจ” หนูบัวชี้ให้เขาดูตรงจุดที่ตัวเองบอกว่าไม่เข้าใจ แต่จริง ๆ แล้วเธอเข้าใจทุกอย่างดี แค่ต้องการเพิ่มเวลาใกล้ชิดกับเขาเท่านั้น

ชายหนุ่มจึงก้มลงมาอีกครั้ง แต่คราวนี้หน้าของทั้งสองคนเกือบชนกันทำให้หนูบัวเขินหน้าแดงทั้งที่ตนเองมาอ่อยเขาแท้ ๆ พอเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้นกลับทำอะไรไม่ถูก

พอลสบตากับหนูบัวเหมือนต้องมนต์สะกดแล้วค่อย ๆ ก้มลงมาทีละนิดทำให้ปากของเขาเกือบจะชนกับปากของเธอ เหลืออีกแค่นิดเดียวก็จะจูบกันแล้ว แต่มีเสียงโทรศัพท์ดังเข้ามาขัดจังหวะพวกเขาเสียก่อน ทำให้พอลได้สติแล้วรีบเดินออกไปคุยโทรศัพท์ทันที

“อีกนิดเดียวเองหนูบัว” หญิงสาวพึมพำอย่างเสียดายแล้วรีบเดินไปนั่งที่โต๊ะของตนเองด้วยใจเต้นรัว ไม่คิดเลยว่าเธอจะได้ใกล้ชิดพี่พอลถึงเพียงนี้อีกแค่นิดเดียวก็จะเสียจูบแรกให้เขาแล้ว ผู้ชายในดวงใจ

ทางด้านพอลเดินไปคุยโทรศัพท์ด้วยใจเต้นแรงเหมือนกัน เขาแทบจะไม่เข้าใจคนปลายสายพูดเลย พยายามตั้งสติหลายครั้งแต่ก็ฟังไม่ค่อยเข้าใจอยู่ดี ซึ่งคนที่โทรมาไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นน้ำฟ้าผู้หญิงในดวงใจของเขาเอง

ชายหนุ่มรู้สึกเฉย ๆ กับน้ำฟ้ามากไม่ได้รู้สึกอยากคุยเหมือนแต่ก่อน พอลจึงตัดบทการสนทนาด้วยประโยคที่ว่า

'แค่นี้ก่อนนะฟ้าผมมีธุระ'

แล้ววางสายของน้ำฟ้าทันทีเพื่อเดินกลับมาหนูบัวที่โต๊ะทำงานของตนเอง

“อ้าวไปไหนแล้ววะ” พอลไม่เห็นหนูบัวอยู่ที่โต๊ะของเขาจึงหันไปมองที่โต๊ะของเธอแต่ไม่เห็นหนูบัว ชายหนุ่มจึงเดินออกมาข้างนอกเพื่อถามเลขาว่าเห็นหนูบัวไหม แต่คำตอบที่ได้ทำให้ชายหนุ่มเดือดมาก เพราะเธอบอกกับเลขาของตนเองว่าจะลงไปที่ร้านกาแฟข้างล่าง

เขาอุตส่าห์ไม่ให้ใครเข้ามาในห้องทำงาน เพื่อปกป้องเธอจากสายตาโลมเลียแต่นี่กลับลงไปข้างล่างให้คนอื่นมอง ชายหนุ่มจึงรีบเดินไปที่ร้านกาแฟอีกคนด้วยใจที่ร้อนรุ่ม

ร้านกาแฟ

หนูบัวกำลังยืนต่อคิวซื้อกาแฟแบบเพลิน ๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งมาดึงตัวเธอให้ออกจากแถว สาวน้อยตกใจมากแต่พอหันกลับไปมองพบว่าคนที่ดึงตนเองคือพี่พอล ชายหนุ่มทำหน้าบึ้งตึงไม่สบอารมณ์อย่างมาก เพราะผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังหญิงสาวกำลังมองหนูบัวตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสายตาหื่น ๆ

“อ้าวพี่พอลลงมาทำไมคะ หนูบัวจะซื้อกาแฟให้เอง” หนูบัวพูดออกมาแบบไม่รู้เรื่อง เธอคิดว่าเขาลงมาเพื่อซื้อกาแฟเหมือนกัน

“เปล่าพี่ไม่ได้มาซื้อกาแฟ” พอลยังคงจับมือหนูบัวไม่ปล่อย เขาพยายามนับหนึ่งถึงสิบในใจเพื่อไม่ให้ตนเองเข้าไปชกหน้าผู้ชายคนนั้นที่แสดงกิริยาไม่เหมาะสมกับหนูบัว

“แล้วลงมาทำไมคะ พี่พอลจะลากหนูบัวไปไหนยังไม่ได้ซื้อกาแฟเลย” หนูบัวไม่ได้คำตอบจึงถามเขาอีกครั้ง ตนเองยังไม่ได้ซื้อกาแฟแถมโดนชายหนุ่มลากออกมาจากแถวมันทำให้เธองงมาก

“ไม่ต้องซื้อแล้วไปกับพี่ก่อน”

“ไปไหนคะ”

“ตามมาเถอะถึงแล้วก็รู้เอง”

พอลลากหนูบัวออกจากร้านกาแฟทันทีด้วยอารมณ์โกรธเคือง เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมถึงรู้สึกโกรธหนูบัวแบบนี้ แต่ที่รู้คือต้องพาเธอไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ เขาไม่อยากให้หนูบัวใส่ชุดบ้า ๆ นี้อีก ชุดอะไรก็ไม่รู้ทั้งสั้นทั้งเล็กปิดอะไรก็ไม่มิด

ชายหนุ่มได้แต่บ่นอยู่ในใจไม่พูดออกมา เพราะไม่อยากทะเลาะกับสาวน้อยที่กำลังเดินตามเขาแบบงง ๆ หนูบัวไม่เข้าใจพฤติกรรมของชายหนุ่มแต่ก็ยอมเดินตาม

พอลพาหนูบัวไปขึ้นรถสุดหรูของตนเองที่จอดอยู่หน้าบริษัทแล้วขับออกไปด้วยความรวดเร็ว ในระหว่างการเดินทางหนูบัวพยายามถามเขาว่าจะพาไหน แต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมตอบ พอลไม่พูดออกมาสักคำจนหนูบัวเบื่อที่จะถามเลยนั่งกอดอก แล้วหันไปมองนอกกระจกแทนทำให้มะพร้าวสองลูกบนตัวเธอลอยเด่นขึ้นมากกว่าเดิม แถมกระโปรงที่สั้นก็ร่นขึ้นมาจนเห็นขาขาว ๆ อีก

พอลเห็นแบบนั้นแล้วแทบจะกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูนจึงจะไม่รู้สึกอะไรเลยเวลาเห็นของสวย ๆ งาม ๆ แบบนี้ ถึงเขาจะคิดกับเธอแค่น้องสาวแต่หนูบัวก็ไม่ใช่น้องสาวแท้ ๆ ถ้าเกิดเขาตบะแตกขึ้นมาแล้วทำอะไรหนูบัวมันจะแย่เอา

แล้วตอนนี้เขาเองเริ่มไม่ค่อยแน่ใจด้วยว่าตนเองนั้นคิดกับหนูบัวแค่น้องสาวเหมือนเดิมรึเปล่าหรือจริง ๆ แล้วเขาคิดแบบอื่นกับเธอ