บทที่ 16
“แล้วคุณควรจะให้เรเชื่อใครล่ะคะ ในเมื่อคุณเทียนหอมเป็นแฟนของคุณ เธอเป็นผู้หญิงที่รู้ใจคุณปราบมากที่สุดนี่ไม่ใช่หรือคะ?”
“นั่นมันนานมาแล้วต่างหากล่ะ แสงระวี”
น้ำเสียงดุดันอ่อนลงพร้อมทั้งมือหนาก็คลายลงจากการกอบกุมข้อมือของหญิงสาว แสงระวีเลิกคิ้วน้อย ๆ มองชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจแต่เธอก็ไม่อาจหันหลังให้เขาได้อีก
“ฉันไม่ปฏิเสธหรอกนะว่าเทียนหอมเคยเป็นแฟนของฉัน เธอเคยอยู่ที่นี่ อยู่บนเกาะนี้และเป็นคนที่รู้ใจฉันมากที่สุด แต่วันหนึ่งเทียนหอมก็มาบอกกับฉันว่าเธออยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้ เพราะอะไรเธอรู้มั้ย เร?”
ไม่มีคำตอบจากหญิงสาวนอกจากประกายตาแวววาวใคร่รู้ที่จ้องมองไปยังเขา ปราบแค่นยิ้มและกล่าวต่อ
“เพราะบนเกาะนี้ไม่มีสิ่งที่จะตอบสนองความต้องการของเธอได้ เธอเหงา ไม่มีเพื่อน ถึงจะมีฉันอยู่ข้าง ๆ แต่ก็เหมือนโดดเดี
