“พวกเจ้าเก่งมาก ไม่น่าเชื่อว่าเป็นเพียงศิษย์เข้าใหม่ของสำนักเช่นพวกเราสองคน”
“ก็แค่เศษสวะข้างถนนที่ชอบรุมทำร้ายคนไม่มีทางสู้ก็เท่านั้นเอง อย่าไปคิดมากเลย ว่าแต่ข้าเท่ห์ไหม คุณหนูม่าน ฮ่าฮ่าๆ”
“เจ้าอ้วน อวยตัวเองก็ได้นะ น่าไม่อายจริงๆ”
“อายทำไม พวกเราสหายกันทั้งนั้น ชมต่อหน้าสหายยังดีกว่าออกไปพูดกับคนอื่นมิใช่หรือ อีกอย่างพูดแล้วข้ามีความสุขข้าย่อมต้องทำอยู่แล้ว”
“นั่นสินะ งั้นข้าก็เก่งเช่นกัน”
“พวกท่านนี่นะ ฮิฮิฮิ”
หนุ่มสาวทั้งห้าพูดคุยกันอย่างสนุกสนานไม่ได้สนใจกลุ่มคนที่กองอยู่กับพื้นทั้งเจ็ดเลยด้วยซ้ำ
ฉู่ฉิงหยางและพวกที่เหลือพากันเก็บอาวุธแล้วพยุงร่างกายที่บอบช้ำของแต่ละคนกลับไปทางสำนักหานจง ความแค้นครั้งนี้พวกเขาจะจดจำไว้สักวันต้องได้เจอกันอีกแน่นอน
“ว่าแต่พวกเราย้อนกลับไปตลาดหาอะไรกินหน่อยดีหรือไม่ ออกแรงไปใช้พลังงานไปไม่น้อยข้าเริ่มจะหิวแล้ว”
“ไม่ หากหิวรอกลับถึงสำนักค่อยไปห
