“บาดแผลพวกท่านเป็นอย่างไร” “ไม่เป็นไร เล็กน้อยเท่านั้น พวกมันหากมีคนเท่ากันพวกเราเองไม่ได้มีฝีมือด้อยกว่า” “พวกท่านควรรีบกลับไปทำแผลที่สำนัก” “เช่นนั้นพวกข้ากลับไปก่อน พวกเจ้าก็ระวังตัวด้วยไม่แน่ว่าพวกมันอาจพากันย้อนกลับมา” “ขอบคุณศิษย์พี่ที่เป็นห่วง” “แล้วเจอกันที่สำนักใน” หลังจากส่งฉู่ฉิงหยางกลับสำนักพวกเขาก็พาพวกออกมาจากสำนักเดินตามหากลุ่มคนที่มีเรื่องด้วยเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเดินเล่นกันโดยไม่มีอีกสี่คนของสำนักฉู่อวี้ก็อยากออกไปจัดการอีกฝ่ายให้จดจำไว้ถึงผลของการเข้ามายุ่งเรื่องของสำนักหานจง “พวกมันแยกกันแล้วเอาไงดี พวกมันมีห้าคนพวกเรามีกันเจ็ดคนจัดการพวกมันเลยดีหรือไม่” “รอดูพวกมันก่อน” หลีเหยียนฉือกินจนอิ่มยามนี้แน่นไปหมดแล้วจึงชวนทั้งสี่คนกลับสำนัก เมื่อหลุดพ้นจากตลาดถึงพื้นที่ว่างเปล่า เหวินปิงฉีกลับหันไปข้างหลัง “พวกเจ้าออกมาเถอะ จะตามพวกข้าไปใย” คนกลุ่มใหญ่นับได้แปดคนดูท่า