“ข้าไม่ได้โกหก ถ้าไม่เชื่อเอาไปให้ร้านในเมืองดูก็ได้”
“จะทำไปเพื่ออะไร ไร้สาระ”
เหวินปิงฉีโบกมือไล่ ก่อนจะดึงทั้งสองให้รีบไปทานอาหารเช้า
“ชักช้ากันอยู่ได้กลัว อาจารย์หงไม่สั่งทำโทษเจ้าหรือไง ข้าไม่อยากโดนด้วยหรอกนะ”
ห้าวันต่อมาถึงกำหนดออกเดินทาง
อาจารย์หย่งเต๋อไห่ อาจารย์หง และอาจารย์เซิ่งหลี แต่งกายด้วยชุดสำนักแตกต่างจากปกติที่แต่งกายเรียบง่ายไร้ลวดลาย ศิษย์สามสิบคนยืนรอพร้อมกันด้านหน้าสำนักเมื่อได้รับคำอวยพรจากหัวหน้าหุบเขาเรียบร้อยทั้งหมดก็เดินทาง
การเดินทาง คือการเดินเท้าลงจากหุบเขาแล้วไปลงแพขนาดใหญ่ล่องไปตามลำน้ำ ตกเย็นก็ถึงท่าน้ำทั้งหมดต้องเดินเข้าเมืองที่อยู่ห่างจากท่าเรือไปสามลี้จึงจะมีโรงเตี้ยมให้พักค้างคืนได้
“ยังดีที่สำนักจองห้องพักไว้ล่วงหน้า พวกเราจำนวนมากขนาดนี้ อาจมีห้องไม่เพียงพอก็ได้”
“ใช่ๆ ถ้าไม่มีห้องพัก อาหารก็ต้องไม่พอด้วยนี่เป็นเรื่องสำคัญมากเชียวนะ”
“พอเล
