“ไม่มีอะไร เมื่อหลายเดือนก่อน มีบางคนในกลุ่มนั้นรวมกับศิษย์ของสำนักหานจงหาเรื่องศิษย์พี่สำนักในของพวกเรา มีการต่อสู้กันในตลาดพวกมันคนมากกว่ารุมทำร้ายก่อน พวกข้าไปเจอเลยเข้าไปร่วมด้วยคิดว่าสองคนนั่นน่าจะจำได้ เพราะมองมาที่พวกข้าตาไม่กระพริบที่เดียว”
“พวกมันชอบหาเรื่องศิษย์สำนักเรา ยามที่ออกไปนอกสำนัก ไม่คิดว่าจะทางแคบเช่นนี้”
“ใช่ ทางแคบจริงๆ หากเจอกันบนลานประลองครั้งนี้ข้าจะซัดให้หมอบเชียว”
“เบาหน่อยเจ้าอ้วน”
“ก็พวกมันหมาหมู่นี่นา”
เหวินปิงฉีเตือนหลีเหยียนฉือยังไม่ทันขึ้นเขาก็จะหาเรื่องเจ็บตัวเสียแล้ว ไม่เห็นหรือว่าอาจารย์สำนักเขายืนห่างไม่ไกลเจ้าพูดอะไรออกไป ฝีมือระดับนี้ย่อมได้ยินทั้งหมด หาเรื่องใส่ตัวจริงๆ
ศิษย์สำนักหานจงมาสามสิบเก้าคนแต่จะร่วมประลองสามสิบคนเท่ากับสำนักฉู่อวี้ ในกลุ่มคนมีสายตาร้อนแรงปนความคาดหวังของปิงเหยาเหยามองอยู่
ตั้งแต่รับรู้ว่ากลุ่มคนที่มาที่หลังคือสำนักฉู่
