EP.50 คนสำคัญ
ใบหน้ารูปไข่บิดเบี้ยวด้วยความทรมาน ปฏิกิริยาในร่างกายเธอเริ่มอยู่ไม่นิ่ง ลำเเขนเรียวเกร็งมือบางกำโซ่เหล็กไว้เเน่น ความต้องการบางอย่างกำลังมากขึ้นเลื่อยๆจนเธอเองเริ่มจะควบคุมมันไม่อยู่
"นายอยู่ไหนรัสเตร..ฉันไม่อยากติดยา" เสียงเเผ่วเบาปานลมพัดผ่าน ริมฝีปากบางเเห้งเกรอะ รอบๆขอบปากมีคาบเลือดเเห้งติดอยู่เต็มไปหมด
"เป็นไงล่ะทีนี้ ติดใจเเล้วสิ" ฉันเงยหน้ามองเเท่งฉีดยาอย่างกระหาย เสียงน้ำลายเหนียวๆกลืนลงคอดัง อึก! สมองส่วนหนึ่งก็พยายามปฏิเสธสมองอีกส่วนก็ต้องการมันมากเหลือเกิน
"ยะ ยา!" ฉันหอบหายใจถี่ๆ พยายามเดินเข้าหาทั้งที่เเขนทั้งสองข้างถูกตรึงไว้
"บอกสิ่งที่นายท่านต้องการมาก่อนสิ ฉันถึงใจใช้มันกับเธอ"ใบหน้าหยาบกร้าน มองผู้หญิงตรงหน้าด้วยความรู้สึกบางอย่าง เขาสะบัดหัวสองสามทีเพื่อไล่ความรู้สึกพวกนี้ออกไป
"ช่วยฉัน..อึก! ได้โปรด" ริมฝีปากเเห้งเกรอะพยายามเปล่งเสียงอันเเผ่วเบาขอ
