EP.41 ทำร้าย
เหมือนคนข้างๆจะจับสังเกตฉันได้รัสเตรยกมือมาเเตะที่เเขนฉันเบาๆ ฉันรีบฉีกยิ้มปรับสีหน้าให้เป็นปกติทันที
"มิสวาน่าตกใจอะไรหรือป่าวครับ?" น้ำเสียงอ่อนโยนดังขึ้นจากฝั่งตรงข้าม ฉันเลยฉีกยิ้มเเล้วยกเเก้วไวน์ชั้นดีขึ้นมาจิบไปพลางก่อนจะตอบด้วยท่าทีมีจริต
"หน้าตาคนที่เข้ามาเมื่อกี้เหมือนคนที่ฉันรู้จักนะค่ะ เเต่มองดีๆเเล้ว ก็เเค่เหมือน" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงชัดถ้อยชัดคำ ทำให้คนตรงหน้าพยักหน้าเเล้วยิ้มอบอุ่นมาให้ฉัน ต่างจากสองสายตาที่มองมาทางฉันอยู่ตลอด
"งั้นลุงขอตัวนะเจ้าสัว ขอตัวนะหนูวาน่า" ชายสูงวัยเอ่ยขอตัวก่อนที่จะชายตามองเด็กหนุ่มรุ่นใหม่ทั้งสองคนอีกครั้ง หลานชายที่โตเป็นหนุ่มเเล้วยืนขึ้นโค้งหัวให้อย่างนอบน้อม นั้นมันทำให้ชายวัยกลางคนกระตุกยิ้มเบาๆ ก่อนจะหันไปยิ้มให้ผู้หญิงที่นั่งข้างหลานชายอีกครั้ง ซึ่งใบหน้าหวานนั้นก็โค้งหัวให้เขาอย่างนอบน้อมเช่นกัน
เพี้ยะ! เพี้ยะ!
"ท่าทางขอ
