EP.22 เป็นห่วง
ฉันรีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำอย่างตื่นตกใจ เขามีท่าทีเเย่มากเเล้วตอนนี้ หน้าซีดปากคล้ำไปหมดมันทำให้ฉันตกใจมากจริงๆเเม้ในใจฉันจะอยากฆ่าเขาให้ตาย เพราะเขาเห็นฉันนั้นเป็นเเค่สิ่งของ เเต่ฉันกับคิดว่าช่วยคนก็ได้บุญอยู่ ดังนั้นให้เขาหายดีเเล้วมาวัดกับฉันสักตั้งดีกว่า ถ้าเขาป่วยเเบบนี้ฉันก็ได้เปรียบสิ คนอย่างฉันมีสัจธรรมพอ
"โอ้ย! เดี่ยวนะฉันควรบอกลูกน้องเขาไหม" ฉันยืนคุยกับตัวเอง เมื่อกี้เพราะความตกใจมากฉันเลยคิดเเต่ว่าจะหาคนมาช่วย เลยวิ่งออกมาไม่ได้ถามเขาเลย ฉันวิ่งกลับมาเขาที่นั่งอยู่ขอบอ่างหน้าซีดเชียวเหมือนคนเหมือนเเรง
"ไหวไหม! นี้นายอย่าพึ่งตายนะ"ฉันค่อยๆพยุงคนตัวใหญ่ขึ้น เเล้วพาเขามานั่งอยู่บนเตียง ใบหน้าคมมีเม็ดเหงื่อเล็กๆผุดขึ้นมาเต็มไปหมด สันกรามเด่นชัดขึ้นคงเพราะเขากัดฟันต้านกับพิษอยู่
"กะ กดปุ่มสีเเดง อึก!" เขาเค้นคำพูดออกมาเสียยากเย็น จนคนจับประโยคอย่างฉันขมวดคิ้วอย่าง
