EP04 ll รักใสๆ หัวใจจะวาย
1534 คำ
“มามะ กูจะจัดให้หลายๆ ดอก หึๆ” เสียงหัวเราะของมารร้ายดังขึ้น ก่อนจะขยับปลายนิ้วมือไปตามสันหลังของผมจนผมสะดุ้งด้วยความรู้สึกขยะแขยง แม่งเอาจริงเหรอ? เดี๋ยวๆ ผมก็แค่แกล้งแซวให้มันอารมณ์ดี หนีจากอีจุดบอดกาแล็กซี่ มาเจอผีหื่นไม้ป่าเดียวกันอีกเหรอ!
ป๊าป! ฝ่ามือหนาตบเข้าที่ก้นของผมอย่างจงใจก่อนจะขยำขยี้อย่างนึกสนุก ไอ้โรคจิต! นี่ผมคบมันเป็นเพื่อนมาได้ยังไงวะ ตั้งหลายปี ตอบผมที T^T
“สู้มือดีจริงๆ” มันหัวเราะชั่วๆ สาบานว่าผมได้ยินเสียงลมหายใจหื่นๆ ของมันด้วย
“สู้อะไรล่ะ ปล่อยกู ตะคริวจะแดกอยู่แล้ว ไม่เล่นๆ เลิกๆ กูยอม กูขอโทษ” ผมดีดดิ้นรุนแรงตั้งแต่หัวจรดเท้ายังกับเรากำลังเล่นกายกรรม พอผมเอี้ยวตัวไปทางซ้าย ฝ่ามือหนาก็กดผมทางซ้าย เอี้ยวขวา ตีนก็เหยียบลงที่บ่า จนตัวผมบิดเหมือนอะไรสักอย่างที่ไม่สามารถระบุประเภทได้บนโลกนี้
“แล้ว?” น้ำเสียงกวนประสาทของมันยอกย้อนผมพร้อมกับใช้ฝ่ามือนั่นจิกเข้าที่ก้นของผมอีกรอบ ดูมัน… ดูมันเซ่!
“ไอ้เหี้ยสิบ!”
“ครับ” มันหัวเราะรดต้นคอผมทำให้ผมรู้ว่ามันขยับเข้ามาใกล้แล้ว
“ถ้ากูหลุดไปได้ มึงตายแน่ๆ!”
“มึงคิดว่ากูจะปล่อย งั้นสิ?” มันยอกย้อน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตอนนี้มันทำหน้ายังไงอยู่ ถึงมันจะหงุดหงิดที่อดฟรุ้งฟริ้งมุ้งมิ้งกับน้องเกล ก็ไม่ควรจะมาลงที่ผมนะ ถึงมันจะจีบน้องเขาได้ ก็ไม่ได้แปลว่าน้องเกลจะเอามันซะหน่อย
“เลิกบี้ตูดกูสักที มึงคิดว่ากำลังนวดแป้ง?” ผมจิ๊ปากหมดแรงจะต้าน มันอยากทำอะไรทำไปเลยละกัน เบื่อจะเสวนากับพวกบ้าๆ ทำไมชีวิตผมถึงมีแต่โรคจิตมาติดเป็นปลิงก็ไม่รู้ เฮอะ
“ชอบก็บอก ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่อง” ฝ่ามือหนาย่ำยีก้นผมจนมันชอกช้ำระบมเกินทน ถ้าก้นผมมีชีวิตมันคงเฉามือไอ้เวรนี่ตายไปแล้วล่ะ
“ถ้ามึงไม่หยุด กูจะ...” ผมเว้นวรรค
“จะอะไร?”
“ตดใส่หน้ามึง”
“-*-”
“มึงยังไม่ได้ลิ้มรสกลิ่นตดกูในระยะประชิดสินะ เดี๋ยวมึงจะได้รู้ว่าพายุทอร์นาโดกับตดกูอะไรน่ากลัวกว่ากัน” ผมพูดอย่างมาดมั่นเตรียมเบ่งเต็มที่เพื่อไล่ไอ้เหี้ยนี่ไปให้พ้นจากชีวิต จะว่าผมอุบาทชาติอะไรก็ช่าง
ผมเป็นคนเสมอต้นเสมอปลาย จังไรเหมือนเดิม เพิ่มเติมที่กลิ่นตด
“ลมเบาๆ เราก็พอจะไหว แต่ถ้ามีเนื้อในแถมมาให้ กูก็คงจะไม่โอเค” คนตัวสูงล่าถอยเพราะคำขู่ก่อนจะลุกพรวดออกจากตัวผมพลางส่งท้ายด้วยส้นตีนหนึ่งที
เออ เอาเข้าไป ย่ำยีกันเข้าไป เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษไนท์ไย ผมทำอะไรให้มันเคืองขุ่น~
“กูขี้เกียจเล่นกับมึงแล้ว” ผมเด้งตัวขึ้นมาจากที่นอนก่อนจะถอดเสื้อแล้วโยนไปกองที่พื้นเพราะความร้อน ไอ้การกระทำเมื่อตะกี้ทำเอาผมเสียเหงื่อไปหลายหยด ผมเลยกะว่าจะไปอาบน้ำล้างตัวสักหน่อย แต่ไม่รู้ไอ้สิบแม่งเดินตวัดขาอีท่าไหนทำให้ร่างบึกบึนมันสะดุดฝุ่นแล้วกระโจนเข้ามาแบบไม่ให้ผมทันตั้งตัว
“เฮ้ย!!” >> เสียงของผม
“เหี้ย!!” >> เสียงของไอ้สิบ
“กรี๊ดดดด!!!”
...แล้วอันนี้มันเสียงใคร ให้ทาย?
NANGFAH SAYS…
ความร้อนเร่าที่แผดเผาออกมาจากแผงอกอันกำยำของพี่ไนท์ทำให้หัวใจน้องนางฟ้าเต้นเร่าๆ ฉันพยายามปีนขึ้นมาที่ระเบียงก่อนจะใช้เท้าเหยียบเข้ากับช่องว่างระหว่างราวเหล็กพร้อมกำราวจับแน่นแล้วย่องกระโดดเข้ามาอย่างเงียบเชียบ จาก GPS ที่ติดตัวพี่ไนท์ทำให้ฉันรู้ว่าเขามาที่ห้องนี้ ความจริงนี่ไม่ใช่ห้องพี่ไนท์แต่เป็นห้องของเต็มสิบ...
อีผู้ชายหน้าด้านใช้มารยาสาไถยมาหลอกพี่ไนท์ให้หลงใหลแล้วตีจากฉันไป!!
ฉันขยับหลังชิดผ้าม่าน บานกระจกระเบียงเปิดอ้าซ่าจนลมโกรก ด้วยความเป็นยอดนักสืบของคนสวยอย่างนางฟ้า จึงหมุนตัวหลบอยู่หลังม่านได้โดยที่ไม่มีใครเห็น ฉันใช้คัตเตอร์กรีดช่องเป็นรูเล็กๆ เพื่อแอบดูสถานการณ์ภายใน
ก่อนที่หัวใจจะตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม วูบชาไปทั่วใบหน้าเมื่อภาพพี่ไนท์ถอดเสื้อเผยหุ่นพร้อมเม็ดเหงื่อประปราย เส้นผมสีน้ำตาลละเอียดปรกระใบหน้านวลเนียนจนฉันตกอยู่ในภวังค์ หากแต่ว่า...
บนตัวของเขามีอีผู้ชายหน้าด้านคร่อมอยู่ด้วย!!
หน้าอกของพวกเขาเสียดสีกันจนฉันไม่สามารถจะอดรนทนได้เลยเผลอกรีดร้องเสียงดัง อี๋ บัดสีบัดเถลิง อีผู้ชายคนนั้นกำลังจะทำมิดีมิร้ายพี่ไนท์ว่าที่สามีสุดหล่อของฉัน! ฟ้าจะไม่ทนค่ะทุกคน ฟ้าไม่สามารถทนได้ กรี๊ดๆๆๆๆๆ!
ฉันดีดดิ้นพร้อมกับดึงผ้าม่านมากัดกลั้นเสียงอู้อี้ของตัวเองเอาไว้ พวกเขาหันซ้ายหันขวาอย่างตกใจแต่ไอ้ท่อนล่างยังคงชิดติดกันชนิดเสียดสีสยิวสยองต่อหน้าต่อตา...
เขาทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง ไม่เกรงใจฉันเลยงั้นหรือ มีแค่ฉันใช่ไหมที่แคร์พี่ไนท์ ฉันเสียใจและเจ็บปวดเหมือนอยู่ท่ามกลางน้ำตกแองกีล่า ใบหน้าฉันอาบไปด้วยหยาดน้ำตาไหลพรากจากร่องแก้ม
“โอ๊ย ไอ้เหี้ย! เบาๆ ดิวะ” พี่ไนท์ร้องโวย
หึ คนใจร้าย ทำกับฉันได้ลงคอ...
“กูพยายามอยู่ เดี๋ยวสิโว้ย!” อีผู้ชายหน้าด้านบ่นอุบก่อนจะขยุกขยิกกับท่อนล่างของพี่ไนท์ เขาเริ่มทำการปลดกระดุมกางเกงยีนส์สีซีดทำให้ฉันไม่สามารถทนได้อีกต่อไป...
ขนาดฉันยืนอยู่ตรงนี้ พวกนายยังกล้ามาเริงรักต่อหน้าฉันงั้นหรือ... พวกนายดูถูกฉันเกินไปแล้ว คิดเหรอว่าจะได้อยู่อย่างสงบสุข! อิฉัน ‘นางสาว โฉมงาม พิพัฒน์ศิริโรจน์ชัยวัฒนา’ จะไม่ยอมให้เกิดเรื่องบ้าๆ นี่ขึ้น!!!
ในเมื่อพวกเขายืนยันที่จะรักกัน งั้นฉันก็จะนั่งยัน นอนยัน โบราณเขาว่ากันว่า ถ้าคนที่รัก รักใคร เราก็ต้องรักด้วย เหมือนสำนวนฝรั่งที่บอกว่า Love me Love my dog เพราะฉะนั้น ฉันจะมองว่าอีผู้ชายหน้าด้านคนนั้นเป็นหมาตัวหนึ่งละกัน!
พรึ่บ!
แสงสปอร์ตไลท์หลายดวงส่องมาที่ดวงหน้าสวยของฉันทันทีที่ปรากฏตัวออกจากม่านสีเขียวขี้ม้า นัยน์ตาหวานสั่นระริกมองไปทางร่างกำยำของคนทั้งคู่ อกสามสิบห้าเอวยี่สิบสี่ก้นสามสิบหก สัดส่วนเจิดจรัสย่างกรายเข้าไปใกล้ร่างกำยำที่หยุดนิ่งเหมือนถูกแช่แข็ง ฉันไม่ยอมหรอก ที่จะให้พี่ไนท์กลายเป็นของใคร...
“ยะ ยัยนี่! เธอเข้ามาห้องฉันได้ไงวะ?!?” คนหน้าด้านชี้หน้าฉันแต่กลับไม่ขยับตัวออกจากพี่ไนท์
“กล้าดียังไงมาทำพี่ไนท์ของฉัน ห๊า!!”
“นี่มาด่าผัวฉันเหรอ อีชะนี!!!” พี่ไนท์แว้ดเสียงแต่ใบหน้านั่นยังคงความหล่ออยู่เหมือนเดิม ไม่จริง ฉันไม่เชื่อ ตราบใดที่พี่ไนท์ยังมีตอ ฉันก็จะไม่ยอมแพ้!
“ลุกออกเดี๋ยวนี้นะ!” ฉันโวยวายก่อนจะกระชากร่างเต็มสิบอย่างแรงแต่กลับได้ยินเสียงหวีดร้องเจ็บปวดของพี่ไนท์แทน
“โอ๊ยๆๆๆๆๆ”
นี่ถึงขนาดเจ็บแทนกันเลยงั้นเหรอ... !!
“มันจะอะไรกันนักหนาวะ เลิกราวีได้แล้ว ผัวเมียเขาจะอยู่กันสองคน!” ต๊าย อีคนหน้าด้านช่างปากเปราะ ปากคอเราะร้ายไม่น่าเกิดมาเป็นคน ฉันเม้มริมฝีปากอย่างโกรธๆ ที่เขากล้าพูดกับฉันแบบนี้ก่อนที่จะชักคัตเตอร์ออกจากกระเป๋าเสื้อแล้วกดเลื่อนให้โลหะปลายแหลมโผล่พ้นออกมาเป็นเชิงข่มขู่!
“อยู่กันสองคนออกจะไร้สีสัน จืดชืดและน่าเบื่อนะคะ ตอนแรกฟ้าก็ว่าจะตัดใจจากพี่ไนท์... แต่ฟ้ามันน่าจะดีกว่า...” ฉันเว้นวรรคก่อนจะเลื่อนคัตเตอร์คมกริบออกมาให้ยาวขึ้นเกือบห้าเซนติเมตรและกัดริมฝีปากอย่างเซ็กซี่
เขารักกันขนาดนี้ ฉันจะไปห้ามความสุขพี่ไนท์ได้ยังไง...
แต่ฉันก็ไม่อยากเจ็บปวดด้วย เพราะฉะนั้นคนละครึ่งทางอาจจะดีกว่า ฉันถือคติถ้าฉันไม่ได้ คนอื่นก็ต้องไม่ได้ แต่ของแบบนี้มันอะลุ่มอล่วยกันได้ ดังนั้นฉันก็เลยคิดว่า....
“...”
“ถ้าพี่สิบอยู่ข้างบน พี่ไนท์อยู่ข้างล่าง... แล้วฟ้าก็อยู่ตรงกลาง ☺”
ถ้าคนอื่นได้ ฉัน ‘นางสาว โฉมงาม พิพัฒน์ศิริโรจน์ชัยวัฒนา’ ก็จะต้องได้เช่นกัน!!!
- ผู้เขียน
