“หัวเราะเหี้ยไร! มึงรู้อยู่แล้วใช่ไหม?” ผมแยกเขี้ยวขู่ร่างสูงที่กลั้นขำอย่างเอาเป็นเอาตาย หนอยแน่ะ แล้วบอกว่าห่วงผม นี่มันยิ่งกว่าโยนผมใส่ลูกระเบิดปรมาณูอีก
“โอ๊ยๆ แดกๆ” ไอ้สิบเอามือกุมท้องเพราะหัวเราะหนักไป ก่อนจะใช้ส้อมใกล้มือจิ้มคอหมูย่างเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย
“พี่ไนท์คะ” มันพูดเสียงอ่อนเสียงหวานแล้วมองผมด้วยสายตากวนประสาทพลางทำท่ายั่วยวนด้วยการกัดปากเบาๆ พร้อมจิกสายตาเซ็กซี่เลียนแบบอีหลุมดำที่เพิ่งเดินออกไป เออ ดูมันทำ! มันมีชีวิตอยู่เอาจนป่านนี้ได้ไง ผมละทึ่ง!
“ขอบคุณที่เลี้ยงส้มตำนะคะ น้องสิบปลื้มปริ่มเว่อร์ๆ ♥”
“มึงหยุดทำท่าเหี้ยๆ นั่นเดี๋ยวนี้ก่อนที่กูจะคว่ำจานส้มตำ =_=!” ผมปรามเสียงดุและกระทืบส้นเท้าเข้าที่หน้าแข้งของมันอย่างหมั่นไส้
“ทำไมล่ะคะ พี่ไนท์ สิบแค่ขอบคุณเท่านั้นเองนะคะ หมั๊วะ♥” ไอ้สิบยังคงสนุกกับการเลียนแบบน้ำเสียงและท่าทาง แม้กระทั่งท่าส่งจูบ
“กูไม่มีอารมณ์เล่
