พรุ่งนี้แล้วสิ ที่ต้องเดินทางไปดูไบ ฉันเอากระเป๋าไปสองใบ ใบหนึ่งสำหรับเข้าของเครื่องใช้ โชคดีที่ฉันเอฟ ของจากพี่พิมรี่พาย ขายทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นมาม่ากะทะร้อน พริกทอด และขวดน้ำปลาร้าไปครึ่งโหล ยังไม่ของใช้จิปาถะ ที่เอาไปด้วย ส่วนอีกกระเป๋าใบหนึ่ง เสื้อผ้า ทั้งกันความร้อนและหนาว หมวกแว่นตา และยาสามัญประจำบ้าน ฉันเตรียมไปหมดเลย เพราะกลัวว่าจะหาซื้อลำบาก
"เสร็จ หรือยังเคลย์ " เสียงแม่เรียกไปกินข้าว
"ใกล้แล้วค่ะ " ฉันลงไปกินข้าวที่่แม่เตรียมไว้ให้ แม่เป็นห่วงมากและกังวลพอสมควร กลัวจะไปเป็นภาระให้กับลุงเจ๋ง ฉันเลยตอบไป" ไม่ต้องเป็นห่วงเลยค่ะ ไปตั้งหลายคน " และรีบกิน จึงขึ้นไปจัดของต่อ
ฉันพยามยัดของ ให้ได้เยอะที่สุด และใส่ของที่จำเป็นมากที่สุดเช่นกัน
หว่อฮุ่ยหย่งเยวี่ยนอ้ายหนี่ หว่อฮุ่ยหย่งเยวี่ยนอ้ายหนี่ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ลูกแพรโทรมาหาฉัน
" จัดของเสร็จหรือยัง "
"ใกล้แล้ว"
"ตื่นเต้นใช่มั้ย ไม่ค่อยเท่าไร แต่ตื่นเต้นมากๆๆ" ฉันได้ยินปลายสายหัวเราะ และกดวางไป แบบ งงๆ ฉันวางโทรศัพท์ ลงและจัดของต่อไป
ณ สนามบินสุวรรณภูมิ
ทุกคนเริ่มทยอยกันมา และรอให้ครบทุกคน ฉันก็มาถึง และเหมือนคนที่เดินตามลุงเจ๋ง น่าจะเป็นลูกแพร
" เห้ยยย ไหนแกบอกว่าจะไม่ไปไง"
"จะเซอร์ไพรส์ แกไง"
"ดี ใจว่ะแก " ทั้งคู่สวมเข้ากอดกัน
"นึกว่าจะไม่มีเพื่อน ซะแล้ว"
"ไปถ่ายทำ ฉันจะพลาดได้ไง"
"ทุกคนมากันครบหรือยังครับ " หนึ่งในทีมงานถาม
"ยังไม่ครบ ค่ะ ขาด สามคนค่ะ "
" ยังมีเวลาตั้งเยอะ รอก่อน" และอีกคนเช่นกันตอบ
"งั้นเราไปนั่งก่อน มีเรื่องจะเม้าส์ " ลูกแพรชวนฉันไปเม้าส์ และเล่าเกี่ยวกับดาราคนหนึ่ง ว่าเป็นนางเอกซุกลูก ไว้ โดยไม่ใครรับรู้ แม้แต่พ่อของเด็ก ก็ไม่รู้ว่าใคร
"แกไปเอาข่าวนี้ มาจากไหน"
"วงในเข้าบอกมา แต่กำลังสืบอยู่ ว่าเป็นใคร "
"แกว่าใครว่ะ" เสียงฉันถามลูกแพรอย่างสงสัย
"แซนดี้ มาแล้ว ค่ะ รอนานมั้ยคะ " เสียงนางดังมาแต่ใกล
" เอาล่ะครบกันแล้ว " ทีมงานคนหนึ่งที่จัดการทุกอย่างเกี่ยวกับการเดินทาง จึงเดินไปพนักงาน พนักงานจึงเดินมาหากลุ่มเรา และพาเราออกจาก ชั้นผู้โดยสาร ไปยังลานจอดเครื่องบิน อีกทางหนึ่ง เพราะเป็นการบินส่วนตัว ไปถึงดูไบ โดยทั้งหมดคนจัดการ ก็คือแอลตัน นั่นเอง พวกเรากำลังขึ้นเครื่องทีละคน โดยมีแอร์เป็นคนพา ไปที่ที่นั่ง ทุกคนต่างจับแยกกันหมดไม่ว่าฉันกับลูกแพร ยังโดนแยกห่าง ของฉันได้นั่งที่ชั้นสอง ซึ่งมันกว้างๆมากๆ แถมมีเตียงนอน และที่นั่ง อย่างละสองที่ ในใจคงคิดว่า เดี๋ยวลูกแพร คงจะตามขึ้นมา ว่าแล้วไปนั่งที่เก้าอี้ โหหห มันช่างนุ่ม สบาย ต่อให้นั่งอยู่บนเครื่องสองวัน ก็เอาว่ะ เคลย์ ของเค้าดีจริง