-กิ่งกานดา-
ฉันรีบคว้ามือไบรอันไว้ก่อนขณะที่เขากำลังจะเดินออกจากโต๊ะ แต่เขากลับค่อยๆแกะมือของฉันออกช้าๆ
"เดี๋ยวฉันจะไปผับ เธอจะกลับบ้านก่อนเลยก็ได้. . .ขอตัวก่อนนะครับคุณโจ้"
พูดจบเขาก็เดินไปทันที
แต่ฉันนี่สิไปต่อไม่เป็นเลย อึ้งจนพูดไม่ออก เขาทิ้งฉันไว้กับผู้ชายคนอื่นเนี่ยนะ !
ฉันได้ชื่อว่าเป็นเมียเขา เมื่อคืนเราพึ่งจะเอากันไปเองนะเว้ย ! แต่นี่เขากลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทิ้งฉันไว้กับไอ้พี่โจ้นี่ สมองเสื่อมเรอะ !?
โว้ยยยยยย !!! ประสาทจะเสีย !
"พี่โจ้ ! พี่พูดแบบนี้ทำไม ? จะรื้อฟื้นเรื่องในอดีตขึ้นมาเพื่อ !? เรื่องระหว่างเรามันจบไปนานแล้วเหอะ"
ฉันลุกขึ้นยืนแล้วเอ่ยถามพี่โจ้มันอย่างหัวเสีย ฉันไม่รู้หรอกว่ามันต้องการอะไร แต่ถ้าไม่เป็นการเข้าข้างตัวเองจนเกินไป ฉันคิดว่าพี่โจ้มันคงอยากจะคืนดีกับฉันแน่ๆ
พี่โจ้นั่งยิ้มเหมือนเรื่องที่มันทำเป็นเรื่องสุดแสนปรกติและธรรมดา และพอฉันถาม
