ณ ที่ดาวเคียงฟ้า

ตอนที่ 5.

ริมฝีปากอุ่นจัดประทับลงมาปิดกั้นเสียงท้วงแผ่วเบานั้น ในหัวของลีเดียคล้ายกับมีลูกข่างหมุนติ้วภายใน ภาพหลากหลายประเดประดังเข้ามาจนสับสน หญิงสาวหลับตาลงเมื่อรู้สึกปวดจี๊ดขึ้นมา ร่างบางดิ้นรนไปมาเมื่อความปวดนั้นทวีความรุนแรงขึ้น เธอผลักอกกว้างของเขา ผละออกห่างจากร่างหนา ส่ายหน้าไปมาแรงๆ

“โอ๊ย ! ฉันปวดหัว” เธอกรีดร้องเสียงดัง ก่อนจะหมุนกายวิ่งหนีไป ทิ้งให้ชายหนุ่มมองตามแผ่นหลังบางด้วยความห่วงใย

นภวินท์ไม่วิ่งตามเธอไป เขารู้ว่าเธอกำลังหวั่นไหว เขาไม่อยากทำให้เธอต้องสับสนมากไปกว่านี้ ยังมีเวลาที่เขาจะค่อยๆทบทวนความทรงจำของเธอให้กลับมา หลังจากเสร็จงานเขาจะบุกไปหาเธอที่คฤหาสน์ของตระกูลราโดรเปรเรส อยากรู้นักว่าตาแก่เจ้าเล่ห์อย่างเฟอร์นันโด จะตอบคำถามเขายังไง !

การสู้วัวจบลงอย่างสวยงาม เมื่อมาทาดอร์หนุ่มใช้ดาบแทงหัวใจของวัวกระทิงจนล้มลงขาดใจตายด้วยดาบเดียว หลังจากที่วัวกระทิงถูกพิคาดอร์ หรือคนขี่ม้า ล่อให้วัววิ่งมาชนม้า ในขณะเดียวกันก็จะแทงวัวตัดกำลัง พิคาดอร์อีกคนจะเอาผ้าสีชมพูมาโบกล่อ แล้ววิ่งหลบไปยังที่กั้น ซึ่งวัววิ่งเข้าไปไม่ถึง บันเดริเยโล่ หรือพวกหอกสั้นสามคน ก็ปักหอกสั้นที่ประดับด้วยพู่งดงามหลากสียาวราวหนึ่งเมตรสามคู่ไปรอบๆหนอกวัว เพื่อให้วัวก้มหัวต่ำๆ จะได้ไม่เป็นอันตรายเกินไปแก่มาทอดอร์ ก่อนฆ่าวัวมาทาดอร์หนุ่มจะใช้ผ้าสีแดงในการล่อวัว ราฟาเอลแสดงความสามารถในการล่อให้วัวขวิดอย่างหวาดเสียว

ร่างสูงในชุดมาทาดอร์ที่เป็นเสื้อแจ๊คเก็ตทำจากผ้าไหมประดับด้วยดิ้นเงินดิ้นทองงดงาม และกางเกงรัดรูปสีขาวกระจ่าง เรียกว่าชุดแห่งแสงสว่าง หรือ suit of lights. อาภรณ์นั้นทำให้คนสวมสง่างามราวกับเจ้าชาย ใบหน้าคมสันดูเคร่งขรึมชวนหลงไหล มือหนาจับผ้าสีแดงสดสะบัดโบกไปมา ในลีลาอันพริ้วไหวราวกับการร่ายรำของพญามัจจุราช วัวกระทิงที่มีหอกปักคาเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดพุ่งเข้ามาหาเขาอย่างบ้าคลั่ง ร่างสูงโยกหลบเจ้าวัวตัวใหญ่ให้ผ่านไปอย่างเฉียดฉิว เรียกเสียงฮือฮาและกรีดร้องจากคนดูดังลั่น ผ้าสีแดงยังคงสะบัดโบกพริ้วไปมา ล่อหลอกให้วัวกระทิงดุพุ่งเข้าใส่ มาทาดอร์หนุ่มเคลื่อนไหวร่างกายของตนหลบหลีกอย่างมีศิลปะ

ลีลาการวาดลวดลายของมาทาดอร์ชื่อก้อง ทำให้สิงหกัลยาทนนั่งอยู่ไม่ไหว หญิงสาวลุกขึ้นส่งเสียงเชียร์เขาอย่างลืมตัว

“เก่งมาก จัดการมันเลยค่า !”

เมื่อเห็นวัวเริ่มอ่อนแรง ราฟาเอลก็หยิบมีดดาบแหลมคมขึ้นมาชู ดวงตาสีควันบุหรี่นิ่งสงบขณะจดจ้องวัวกระทิงตัวใหญ่ ปลายดาบชี้ไปยังเป้าหมาย ก่อนจะใช้เวลาเพียงเสี้ยวนาทีกดปลายมีดแทงลงไปตัดขั้วหัวใจของเจ้าวัวชะตาขาดอย่างแม่นยำ เจ้าวัวตัวหนาหนักล้มลงกองแทบเท้า ร่างสูงสง่าในชุดมาทาดอร์สีขาวประดับเพชรพราวพรายยืนนิ่งสงบมองดูเจ้าวัวค่อยๆแน่นิ่งไป ราวห้านาทีเขาก็ตัดหูของมันชูให้คนดูทั้งสนามดู

เฮ !!!

เสียงฮือฮา ดังก้องขึ้นพร้อมกับเสียงปรบมือ สิงหกัลยามองมาทาดอร์หนุ่มตาเป็นประกายด้วยความปลาบปลื้ม นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นการสู้วัวแบบเต็มๆตา หญิงสาววิ่งลงไปจากอัฒจรรย์ เมื่อเห็นสาวๆหลายคนวิ่งไปยืนอออยู่ข้างสนาม เสียงกรีดร้องชื่นชมดังเซ็งแซ่ มาทาดอร์หนุ่มเดินเข้ามาโค้งให้ผู้ชม เมื่อการแสดงจบลงอย่างสวยงาม

หลังจากการแสดงสิ้นสุดลง สิงหกัลยายังตามติดเหล่าแฟนคลับของมาทาดอร์หนุ่มไปรอดูเขาที่ประตูทางออก ร่างสูงสง่าเดินออกมาทักทายกับแฟนคลับของตัวเอง

“ราฟาเอล ทางนี้ ราฟาเอล ! ” สาวน้อย สาวใหญ่ พากันร้องเรียกมาทาดอร์หนุ่ม พลางยื่นมือไปสัมผัสเขา

ราฟาเอลโปรยยิ้มให้แฟนคลับของเขาด้วยหัวใจเบิกบาน สายตาเล็งดูสาวๆที่ส่งเสียงเรียกเขา คืนนี้ข้างกายของมาทาดอร์หนุ่มจะมีหนึ่งในสาวๆเหล่านี้เคียงข้าง ร่างสูงสง่าในอาภรณ์สุดเท่ห์ เดินมาหาหญิงสาวที่แต่งตัวแปลกตากว่าคนอื่น การแต่งกายและความสวยของเธอสะดุดตาเขา หากมองไม่ผิดเธอคงเป็นพวกลูกผสม ผิวกายนวลเนียนกว่าสาวๆหลายคนในที่นั้น ทำให้เขาต้องพิศมองเธอทั่วร่าง รูปร่างสูงโปร่งหากไม่ผอมบาง มีอะไรแบบที่ผู้หญิงควรจะมีครบถ้วน ริมฝีปากบางยกขึ้นเมื่อเห็นแววปลาบปลื้มฉายออกมาจากดวงตาคู่สวยนั้น

“ให้เกียรติเป็นแขกพิเศษ ในงานเลี้ยงฉลองของผมคืนนี้ได้หรือเปล่า” ราฟาเอลเลือกใช้ภาษาอังกฤษในการสนทนากับเธอ

สิงหกัลยาอ้าปากค้าง ตะลึงงันกับคำขอนั้น เผลอพยักหน้ารับอย่างลืมตัว ร่างสูงจับมือบางให้หงายขึ้นก่อนจะวางหูวัวบนฝ่ามือเธอ เลือดวัวส่งกลิ่นคาวคลุ้งกระทบจมูก ทำให้หญิงสาวรู้สึกตัวชักมือหนี แต่ไม่ทันการณ์เมื่อหูวัวเจ้ากรรมถูกมาทาดอร์หนุ่มจับยัดใส่มือเธอไว้ ก่อนที่เขาจะก้มลงประทับริมฝีปากอุ่นร้อนบนเรียวปากนุ่มนั้นอย่างไม่ทันตั้งตัว

“อี๋... ไอ้บ้า ! ” หญิงสาวผงะหนี ยันหน้าคมเข้มนั้นออกห่าง

เพลี๊ยะ !!!

ฝ่ามือน้อยฟาดเข้าใส่เต็มเหนี่ยวจนอีกฝ่ายหน้าหัน ท่ามกลางความตกตะลึงของคนนับร้อยที่อยู่รายรอบ เจ้าของฝ่ามือพิฆาตถอยหลังกรูดก่อนจะขว้างหูวัวในมือใส่หน้ามาทาดอร์หนุ่ม แล้วหันหลังวิ่งหนีไม่คิดชีวิต

ร่างสูงโปร่งในชุดรุ่มร่ามแบบยิปซีของสาวลูกครึ่งวิ่งฝ่าฝูงชนออกมาจากสนามสู้วัว โดยไม่หันหลังไปมอง เมื่อเจ้าตัวหยุดพักหอบหายใจ พบว่าตัวเองวิ่งเข้ามาในตรอกเล็กตรอกหนึ่ง ทันใดนั้นเองก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

โอ๊ย !!!

สิงหกัลยาตัวแข็งทื่อ เมื่อเธอเห็นร่างของผู้ชายคนหนึ่งล้มลงต่อหน้า ที่อกด้านซ้ายมีมีดแหลมปักคาอยู่ เจ้าของมีดหันมาเห็นเธอเข้า มันรีบดึงมีดออกมาจากอกของชายเคราะห์ร้าย วิ่งตรงรี่เข้ามาหา ไม่ต้องบอกสาวลูกครึ่งก็ถอยหลังกรูด วิ่งเอาตัวรอดไม่คิดชีวิต ร่างบางวิ่งออกมาจากตรอกแคบนั้น ดวงตากลมโตมองเห็นร่างคุ้นตาของรุ่นพี่หนุ่ม จึงวิ่งตรงรี่เข้าไปหา

“เฮียวินท์ เฮียวินท์ช่วยหนูด้วย ! ”

ร่างสูงเพรียวสวมกระโปรงยาวรุ่มร่ามนั้น วิ่งมากอดนภวินท์เอาไว้แน่น ใบหน้าซีดเผือดแทบไม่มีสีเลือด เนื้อตัวสั่นสะท้านและหอบหายใจแรงจนน่าสงสาร ช่างภาพหนุ่มจับไหล่รุ่นน้องจอมยุ่งไว้มั่น ดันให้ห่างจากอก

“เกิดอะไรขึ้นยายลิง มีใครทำอะไรแกหรือเปล่า” นภวินท์มองสำรวจร่างบางด้วยความห่วงใย

สิงหกัลยาเบ้ปาก น้ำหูน้ำตาไหลพราก เนื้อตัวสั่นเทาเหมือนลูกนกตกน้ำ เหตุการณ์เมื่อครู่ทำให้รู้สึกตกใจและหวาดกลัวจนลิ้นแข็งพูดอะไรไม่ออกได้แต่ร้องไห้โฮ มือบางกำเสื้อของรุ่นพี่หนุ่มไว้แน่น สะอื้นฮักอย่างน่าสงสาร

“ฮือ... เฮียวินท์ หนู...หนูกลัว ฮือ...” เจ้าหล่อนร้องไห้จ้าเสียงดัง จนคนที่อยู่บริเวณนั้นหันมาดู

นภวินท์ลูบหน้าเช็ดน้ำตาให้ เขาโอบประคองร่างบางไว้แน่นพยายามให้คนที่มีท่าทางตกใจสงบสติอารมณ์ได้โดยเร็ว ผ่านไปร่วมสิบนาที สิงหกัลยาก็ยังพูดไม่รู้เรื่อง ชายหนุ่มจึงต้องพาเธอขึ้นแท็คซี่กลับโรงแรม เขาพาไปส่งที่ห้องพัก อยู่เป็นเพื่อนจนเจ้าตัวอาการดีขึ้น

“เล่าได้หรือยัง ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแก ฮึ ยายลิง” เขาส่งผ้าชุบน้ำเย็นผสมโคโลญ ให้เช็ดหน้า

สิงหกัลยารับผ้ามาเช็ดคราบน้ำตาและขี้มูกออกจากใบหน้ามอมแมมนั้น หญิงสาวหยิบขวดน้ำมาเปิดดื่ม ใบหน้าซีดเซียวค่อยมีสีเลือดขึ้นเมื่อเจ้าตัวผ่อนคลายลง พร้อมจะเล่าทุกอย่างให้รุ่นพี่ฟัง