“คุณหลบหน้าผมทำไมครับ” ณภัทรเอ่ยถามหญิงสาวตรงหน้าอย่างสงสัย เขาไม่รู้เลยว่าเขาไปทำอะไรให้เธอรู้สึกไม่ชอบใจหรือเคืองโกรธ เธอจึงหลบหน้าหลบตาเขาเช่นนี้
ฉันอึกอักหน้าแดง หัวใจซู่ซ่าที่ได้เจอเขาอีกครั้ง หลังจากหลบหน้าหลบตาเขามานานหลายวัน สุดท้ายก็เลยต้องไปกินข้าวกับเขาตามคำชวนของเขา
“กินข้าวกับผมสักมื้อนะครับ ผมไม่ได้กินข้าวกับคุณนานแล้ว” ประโยคออดอ้อนของเขาทำให้เธอใจอ่อนยวบ
“ผมทำอะไรให้คุณไม่พอใจหรือเปล่าครับ คุณถึงหายหน้าหายตาไป ติดต่อไปก็ไม่รับ บอกผมได้นะครับ ผมจะได้รับปรับปรุงตัวเอง” ณภัทรเอ่ยถามในทันทีที่มีโอกาสได้พูดคุยกับเธอ
เธอหายหน้าหายตาไปทำให้เขาแทบบ้า เขาเหมือนจะคลั่งอยู่แล้วในเวลานี้ อาจเพราะเขาตกหลุมรักเธอเป็นที่สุด ทุกครั้งที่อยู่ใกล้ ที่ได้ทำกิจกรรมร่วมกันมันทำให้เขามีความสุขเป็นอันมาก
“นาแค่... เอ่อ...” เธออึก ๆ อัก ๆ มองหน้าเขาก่อนจะหน้าแดง
“มีอะไรคุณก็บอกผมมาตรง ๆ ได้
