ภพรักร้อน

ภพรักร้อนเล่ม 1   “บ้านหลังนี้เมื่อก่อนป้าอยู่กับลุง พอลุงจากไป ป้าก็ย้ายไปอยู่กับลูก มันเป็นความทรงจำดีๆ ป้าไม่อยากทิ้งร้างเอาไว้ ถ้ามีคนมาอยู่ก็จะได้ช่วยกันดูแล ป้าฝากด้วยนะ” จันทร์พิศเอ่ยกับบุตรสาวเพื่อนซึ่งเป็นผู้เช่ารายใหม่ที่ย้ายเข้ามาอยู่ในตัวอำเภอของที่นี่ “ค่ะป้า” เธอยกมือไหว้เพื่อนของมารดาอย่างซาบซึ้งใจ โชคดีแล้ว “อ้าว... พ่อธีมาพอดีเลย มาทำความรู้จักกับสมาชิกใหม่สิ นี่หนูนกลูกสาวของเพื่อนป้าเอง เขาจะมาอยู่ที่นี่ด้วย” จันทร์พิศรีบแนะนำอย่างกระตือรือร้น ธีระเป็นลูกชายของศศิวิมล เพื่อนรักของท่านเช่นเดียวกับกระจ่างดาวผู้เป็นมารดาของกมลชนก เพื่อนเก่าเพื่อนแก่ทั้งสองได้ฝากฝังบุตรสาวและบุตรชายเอาไว้ ท่านจึงรับคำที่จะทำตามในสิ่งที่ถูกขอร้องมา ชายหนุ่มหญิงสาวอยู่บ้านหลังเดียวกันไม่ดีแน่ ๆ แต่สำหรับธีระนั้นกับกมลชนกนั้นมีมากกว่าเพื่อนร่วมบ้าน จริง ๆ แล้วทั้งสองหมั้นหมายกันแต่เด็ก เพื่อนรักทั้งสองของเธอเคยอยู่ที่นี่ ตอนท้องก็พูดกันว่าหากลูกคลอดออกมาจะให้แต่งงานกัน แต่ทั้งสองมีอันจะต้องย้ายตามสามีไปทำงาน จึงไม่ได้เจอกันหลายปี เมื่อกระจ่างดาวกับศศิวิมลได้เผอิญคุยกันอีกครั้ง โดยติดต่อผ่านทางเธอ เพราะทั้งสองกลับมาเยี่ยมบ้านเกิดคนละครั้งกัน จึงได้โทร. คุยกันโดยได้เบอร์โทรศัพท์จากเธอนั่นเอง กระจ่างดาวกับศศิวิมลถามลูก ๆ ทั้งสองเรื่องการหมั้นหมาย แต่สองหนุ่มสาวไม่อยากถูกจับคลุมถุงชน ดังนั้นจึงเกิดแผนการนี้ขึ้นมา ธีระนั้นมีหน้าที่การงานที่ดีและเพิ่งบวชเรียนมา แถมยังเป็นคนขี้อายเสียอีก บ้านของนางแต่มีสองห้อง แบ่งเป็นสัดส่วนชัดเจน ห้องน้ำห้องท่าก็มีอยู่ในห้องนอน ห้องครัวก็กว้างขวาง น่าจะไม่มีปัญหาอะไร ถือเสียว่าให้ลูก ๆ ของเพื่อนรักได้ศึกษานิสัยใจคอกัน อาจเพราะศศิวิมลนั้นมีชีวิตอีกนานก็จะจากโลกนี้ไป จึงอยากให้บุตรสาวได้แต่งงานกับคนดี ๆ จะได้หายห่วง “สวัสดีครับ” เขาทักทายเธอ เธอยิ้มให้เขาแล้วยกมือไหว้ตามมารยาท กมลชนกไม่ไว้ใจผู้ชายหน้าไหนหรอก แต่เพราะไม่มีที่อยู่ และที่นี่ก็ใกล้ที่เธอทำงานมาก เธอเลยต้องมาอยู่บ้านของป้าจันทร์พิศ มารดาฝากฝังเธอมา และท่านก็เป็นผู้ใหญ่ใจดี ก่อนมาก็บอกแล้วว่าหลานชายท่านก็อยู่บ้านหลังนี้ด้วย เธอตกใจอยู่มาก แต่ท่านรับประกันว่าปลอดภัย แถมยังบอกว่าปลอดภัยกว่าเธอออกไปอยู่ข้างนอกคนเดียวเสียอีก เพราะธีระไม่ใช่ผู้ชายแท้ เขาเป็นเกย์นั่นเอง แต่ถึงเขาจะไม่ใช่ผู้ชายแท้ ผู้หญิงก็หลงความเห็นว่าเขาเป็นผู้ชาย ยังไงก็สามารถปกป้องดูแลเธอได้อย่างแน่นอน เธอเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวจะไปเช่าห้องอยู่คนเดียวข้างนอกมันอันตราย เคยมีข่าวหญิงสาวโดนฆ่าตายมาแล้ว ท่านรับปากเช่นนั้นเธอก็สบายใจไปเปราะหนึ่ง แต่ก็ยังระแวงเพราะยังไงเขาก็เป็นผู้ชาย วันดีคืนดีไม่อยากเป็นเกย์ แต่อยากเป็นชายขึ้นมาเธอจะทำยังไง แต่ด้วยฐานะที่ยากจน เงินเดือนหมื่นกว่าบาทสำหรับต่างจังหวัดเช่นนี้ แถมยังต้องส่งกลับบ้านด้วยทำให้เธอตัดสินใจอยู่บ้านหลังนี้ “ป้าไปล่ะนะ ทำความรู้จักกันเสียสิ ธีป้าฝากน้องด้วยนะ” จันทร์พิศแนะนำว่าธีระเป็นหลาน แม้จะเป็นลูกชายของเพื่อนรัก แต่ก็เหมือนลูกหลาน แนะนำอย่างนี้กมลชนกจะได้รู้สึกอุ่นใจ “ครับป้า” ธีระรับคำอย่างสุภาพ กมลชนกแอบสำรวจผู้ชายตรงหน้าที่ต้องอยู่ร่วมบ้านกับเธอ เขาเป็นผู้ชายตัวสูง ผิวขาว แต่งตัวสุภาพเรียบร้อย เล็บมือเล็บเท้าสะอาดสะอ้าน ตัดผมสั้น ใบหน้าของเขาคมสันเรียวได้รูป จมูกโด่งเป็นสันรับกับดวงตาอบอุ่น คิ้วเข้มพาดเฉียง ปากกว้างหยักเป็นคันศร เธอเลื่อนสายตามองเขาถึงได้รู้ว่าเขาหล่อลากไส้และโหวเฮงดีชะมัด เคยอ่านตำราดูดวงมาด้วยเลยแอบสำรวจเสียเลย แต่ก็นึกเสียดายไม่น้อยที่เขาไม่ใช่ชายแท้ แต่เป็นเกย์ นั่นน่ะสิ เขาเป็นเกย์ไง เลยดูสะอาดสะอ้านค่อนไปทางสำอางแบบนี้ “ผมชื่อธีระนะครับ เรียกธีก็ได้” “ดิฉันชื่อกมลชนกค่ะ เรียกว่านกก็ได้” “ผมขออนุญาตเรียกชื่อเล่นของคุณนกได้ไหมครับ” “ได้ค่ะ งั้นนกก็ขออนุญาตเรียกชื่อเล่นคุณธีเหมือนกันนะคะ” เธอยิ้มให้เขา “คุณธีทำงานอะไรคะ” “ผมเป็นพัฒนาชุมชนครับ มาบรรจุที่นี่เลยมาอยู่บ้านหลังนี้ครับ” “อ๋อ... รับราชการเหรอคะ ดีจังเลยค่ะ นกสอบบรรจุครูผู้ช่วยได้น่ะค่ะเลยมาอยู่ที่นี่ แม่ของนกรู้จักกับป้าจันทร์พิศท่านเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กันน่ะค่ะ เลยฝากให้นกมาอยู่ที่นี่” “จริงๆ มีบ้านพักครูไม่ใช่เหรอครับ” “มันเต็มน่ะค่ะ และหลังที่ว่างก็ทรุดโทรมเกินไป น่ากลัวด้วยค่ะ นกไม่กล้าอยู่หรอกค่ะ” เธอตอบเขาไปตามตรง   เธอยังแอบคิดเลยว่านอกจากทรุดโทรมไม่น่าอยู่แล้ว ยังไม่ปลอดภัยเสียอีก ประตูหน้าต่างอันตราย ถ้าเป็นสมัยก่อนไม่มีโจรชุกชุมแบบนี้คงไม่เป็นไร แต่เดี๋ยวนี้ไว้ใจใครได้ยาก ที่สำคัญบรรยากาศก็หลอนเกินไป เธอยิ่งกลัวๆ ผีอยู่ เลยตัดสินใจมาอยู่ที่นี่ดีกว่า “ป้าจันทร์พิศใจดีนะครับ ท่านใจดีมาก ไม่คิดค่าเช่าแพง บางเดือนเอาแค่ค่าน้ำค่าไฟ ขอแค่ให้ช่วยดูแลบ้านให้เท่านั้น” “ดีจังเลยค่ะ บ้านหลังนี้น่าอยู่นะคะ” เธอเดินออกมาด้านนอกกับเขา เหมือนเขาจะพาเธอเดินสำรวจไปรอบ ๆ บ้านกลาย ๆ ระหว่างที่เดินคุยกันไป “ครับ อากาศก็ดีครับ ด้านหลังเป็นคลองชลประทานนะครับ” “ว้าว! นกชอบว่ายน้ำนะคะ เพราะที่บ้านของนกมีคลองอยู่หลังบ้านเหมือนกัน” “เอาไว้ว่างๆ ไปเล่นน้ำสิครับ ได้ออกกำลังกายด้วยครับ” เขายิ้มให้เธอ “ค่ะ” เธอรับคำ เหลือบไปมองแปลงผักหลังบ้านอย่างสนใจ “คุณธีปลูกผักสวนครัวด้วยเหรอคะ” ที่นี่มีผักปลอดสารพิษเยอะมาก ทั้งกระเพรา มะกรูด โหระพา พริกไทย ขิง ข่า ขมิ้น ตะไคร้ และผักสวนครัวพวกผักบุ้ง ผักกาด คะน้า แตงกวา ถั่วฝักยาว ถั่วพู กวางตุ้ง ทำเอาเธอตาวาว เพราะถ้าเอามาทำกับข้าวก็ประหยัดไปได้มาก ไม่ต้องซื้อที่ตลาดเพราะเสี่ยงกับสารเคมีและยาฆ่าแมลง “ใช่ครับ ผมชอบออกกำลังโดยการปลูกต้นไม้ครับ มันทำให้เพลินดีครับ อีกอย่างผมก็ชอบทำกับข้าวด้วยครับ เลยปลูกผักไว้กินเอง ทั้งปลอดสารพิษ ทั้งมีคุณค่าทางอาหาร ปลูกเองแบบนี้มีผักกินหลายชนิดเลยครับ” “ดีจังเลยค่ะ นกเองก็ชอบทำกับข้าวกินเองเหมือนกันค่ะ” เธอมองเขาก่อนจะยิ้มให้เขา ผู้ชายคนนี้ก็ดูโอเคเหมือนป้าจันทร์พิศว่านั่นแหละ เขาดูไม่มีพิษมีภัยแถมยังดูอบอุ่นน่ารักเสียด้วย แต่ก็นะ... อย่าเพิ่งไปไว้ใจ ขึ้นชื่อว่าผู้ชาย เธอเคยเจอเหตุการณ์เกือบโดนเพื่อนลวงไปขืนใจมาแล้ว ทั้ง ๆ ที่นิสัยดีดูไม่มีพิษมีภัยอะไร แต่ดีที่วันนั้นเธอเอาตัวรอดมาได้ ประสบการณ์ครั้งนั้นทำให้เธอไม่ไว้ใจใครง่าย ๆ อีก แต่ก็อย่างว่าบ้านเช่าข้างนอกเธอไปดูมาแล้วน่ากลัวกว่านี้อีก แถมน้ำยังท่วมด้วย เลยจำต้องมาอยู่ที่นี่ “คุณนกตามสบายเลยนะครับ” เขาบอกอย่างสุภาพ เธออาจจะอยากจัดข้าวของเครื่องใช้ เขาจึงเอ่ยขอตัวอย่างสุภาพ เธอยิ้มให้เขา มองร่างสูงที่เดินไปจัดการรดน้ำต้นไม้อย่างชื่นชม กมลชนกคิดในใจว่าถ้าเขาเป็นผู้ชายทั้งแท่งก็ดีสิ ก่อนที่เธอจะสะบัดหน้าไปมา สลัดความฟุ้งซ่านออกไปจากสมอง เธอไม่ควรคิดเกิดเลยกับเขาสิ ถึงแม้ว่าเขาจะหล่อลากไส้ก็ตามที กมลชนกรีบตบแก้มตัวเองไปมา กมลชนกเลี่ยงขึ้นไปจัดของในห้องพักของตัวเอง ห้องของเธอกว้างขวางอยู่มาก มีตู้เสื้อผ้า โต๊ะ เตียงจัดเอาไว้เรียบร้อย พร้อมนอนได้เลย เธอนึกขอบคุณป้าจันทร์พิศที่ช่วยจัดหาที่หลับที่นอนให้เธอเป็นอย่างดี เมื่อจัดเสื้อผ้าเข้าตู้เรียบร้อยแล้ว เธอจึงเข้าไปอาบน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเพราะเดินทางมาเหนื่อย ลงมาด้านล่างเห็นธีระกำลังหุงหาอาหาร เธอยืนเก้อๆ เพราะกำลังคิดว่าเย็นนี้จะกินอะไรดี เขาทำกับข้าวของเขา เธอจะไปเสนอหน้ากินกับเขาได้อย่างไรกัน