“ขอบคุณพี่ชิตมากนะคะ เชิญพี่ชิตรับประทานอาหารก่อนนะคะ”
“พี่มาคนเดียวครับ ไม่มีใครนั่งเป็นเพื่อนเลย”
“เอ่อ... เดี๋ยวเพชร” ลายเพชรพูดยังไม่ทันจบประโยค ราเชนก็ทะลุกลางปล้องขึ้นมาเสียก่อน
“นั่งกินข้าวคนเดียวไม่ได้ก็ต้องกลับไปกินที่บ้านแล้วละครับ เพราะแขกที่นี่บางคนก็มาคนเดียว นั่งกินคนเดียวนะครับ อาหารของเราเป็นแบบ บุฟเฟ่ต์ ใครใคร่กินอะไรก็กิน คงไม่มีใครคอยยกอาหารไปเสิร์ฟให้หรอกนะครับ”
“ครับ ผมเข้าใจ” พิชิตหน้าจ๋อย ก่อนที่เขาจะขอตัวเดินออกไปจากงาน คนใจช้ำแบบเขาจะไปสู้อะไรเจ้าของไร่ปาล์มและไร่ผลไม้ที่รวยติดอันดับของภาคใต้ได้
“จะไปไหน” ราเชนรั้งร่างของเจ้าสาวคนสวยเอาไว้
“คุณราเชนปล่อยเลยนะคะ ฉันเจ็บนะ” เธอพยายามสะบัดไหล่ออกจากการเกาะกุม
“ไม่ปล่อย และไม่มีวันปล่อยด้วย อีกไม่กี่ชั่วโมงจะถึงฤกษ์เข้าห้องหอแล้ว ฉันต้องตามติดเธอเอาไว้ เพราะไม่งั้นคนเจ้าเล่ห์อย่างเธออาจจะหนีออกจากห้องหอก็
