ไคล์เลิกคิ้วขึ้นสูงกับคำขอร้องของธารา และไม่ทันได้ตอบรับคำขอของหญิงสาว ไบรอันก็เป็นฝ่ายเอ่ยขอตัวอย่างรู้งานดี
“ผมขอไปคุยกับเดนิสก่อนนะครับเจ้านาย”
ไคล์พยักหน้ารับ ผายมือไปยังโซฟาที่อยู่ตรงข้ามกัน ก่อนจะออกคำสั่งกับคนยืนตัวลีบ ตีหน้าซีดเผือด อยู่ตรง
หน้าเขา
“นั่งลงสิ ธารา”
“ขะ...ขอบคุณค่ะ คุณไคล์”
ธาราทรุดตัวลงนั่งตามคำสั่งของอีกฝ่าย เกิดอาการประหม่า มือเล็กเย็นเฉียบ มีเหงื่อออกเต็มฝ่ามือจนต้องถูแรงๆ ไปกับชุดที่สวมใส่อยู่
“คุณมีเรื่องอะไรจะพูดกับผม แล้วทำไมคุณยังไม่ออกไปจากบ้านของผมอีก”
คำถามเชิงเอ่ยไล่ของไคล์ยิ่งทำให้ธาราหวาดกลัว และดวงตาคมกริบดุจตาพญาอินทรีที่จ้องมองเขม็งราวกับกำลังต้องการจับผิดอยู่ ส่งให้หญิงสาวต้องก้มหน้างุด ขณะเอ่ยขอร้องเสียงแผ่วเบา
“คือฉัน...ฉันไม่มีเงินค่ารถ”
“ผมจะให้คุณเอง” ไคล์เอ่ยต่อท้ายอย่างรวดเร็ว ก่อนจะออกคำสั่งเสียงห้วน “เงยหน้ามองผม...ผมไม่ชอบ
