ว่าจบมือที่ล็อกฉันไว้ในวงแขนก็กดหัวฉันลงทันที แต่ขณะที่มือฉันป่ายจะหาที่ยึด ก็ปัดเข้ากับขวดน้ำหอมบนโต๊ะจนมันแตกเพล้ง! บนพื้น
"ว้าย!"
คุณแทนไทคว้าฉันลุกขึ้นยืน
แต่กลิ่นน้ำหอมนี่ฟุ้งเลย... เดี๋ยวนะกลิ่นนี้? ฉันทำจมูกฟุดฟิดดมกลิ่นน้ำหอมหวานๆของตัวเอง แล้วจากนั้นซุกหน้าดมเสื้อสามีอีกครั้ง ชัดเลย ชัดมาก
น้ำหอมนังนิวนิวผู้เด๋อด๋าเองค่ะ
"นะ น้ำหอม... น้ำหอมหนูเหรอคะ?" เขาพยักหน้าเบาๆ แต่ฉันนี่แทบจะยกมือตีหน้าผากตัวเอง ด่าเป็นวรรคเป็นเวรสุดท้ายหน้าแตกซะงั้น
"ทำไมคุณไม่บอกหนูคะ แล้วมีกลิ่นน้ำหอมหนูติดตัวได้ไงอ่ะ"
"รอเธอหน้าแตก" โอ๊ะ! อีตามาเฟียทำไมร้ายแบบนี้ ฉันมองค้อนเขา ว่าจะยกมือตีแต่ต้องชะงักไว้กลางอากาศ ลืมไปนี่คุณแทนไท...ถ้าเกิดเผลอตีเขาอาจจะโดนเป่าสมองไม่รู้ตัว
แต่มือฉันที่ยกค้างไว้ดันโดนเขาจับ และประสานนิ้วกุมแน่น...
"หนูขอโทษค่ะที่เข้าใจผิด คือ...ไม่ได้ฉีดน้ำหอมกลิ่นนี้นานมากเลย
