ฉันไม่ตื่นตูมไปก่อนพอเดาได้ว่าเรื่องเป็นยังไงก็ทำสีหน้าปกติเหมือนเดิม เพราะอะไรรู้ไหม... เพราะฉันอยากฟังป้าจันทร์เล่าต่อ เผื่อว่าจะรู้อะไรมากกว่านี้...
"ค่ะ แล้วไงต่อเหรอคะ?"
"หลังจากนั้นไม่นาน ดิฉันก็ตามไปดูแลคุณแทนไทที่อังกฤษค่ะ จนเขาบรรลุนิติภาวะกลับมาไทยอีกครั้ง ก็รู้ว่าพ่อเลี้ยงฆ่าแม่ตัวเองตาย จากพูดน้อยๆก็พูดน้อยไปอีก และนิสัยเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย เขาเด็ดขาด น่าเกรงขาม แข็งกร้าว เหมือนคนไม่มีความรู้สึก พอสืบทอดธุรกิจของพ่อแม่บุญธรรมก็ตัดสินโทษคนด้วยลูกปืน ชีวิตก็เลยพัวพันแต่เรื่องคอขาดบาดตายมาตลอด"
ฉันถอยกลับไปนั่งที่ปลายเตียงแล้วถอนหายใจกับสตอรี่นองเลือดของสามี
"เฮ้อ...ก็เลยอยากมีลูกสืบสกุล ตายไปทุกอย่างจะได้มีคนสืบทอดสินะคะ"
"ใช่ค่ะ"
"แต่หนูเป็นประจำเดือนแล้วค่ะ คงต้องรอเดือนหน้า" ป้าจันทร์แตะมือฉันแล้วนั่งยองๆลงตรงหน้า
"ดิฉันเห็นชุดในตระกร้าแล้วค่ะ เด็กไม่ได้ติดกันง่ายๆ นะ
