เจ้าหนี้ที่รัก

ตอนที่ 6

"สายแล้วๆ ๆ!!"

"มาสายขนาดนี้ไม่ต้องมาก็ได้มั้ง อาจารย์เขาจะเลิกสอนแล้ว" เสือนั่งเล่นที่ข้างทางขึ้นบันไดทักส้มจี๊ดที่วิ่งลืมตายมาทางเขา คนตัวเล็กดูนาฬิกาจะหมดชั่วโมงเรียนแล้วได้แต่ถอนหายใจก่อนจะนั่งพักแต่โดนเสือไล่ให้ไปนั่งไกลๆ เขา

"ขอบคุณนะพี่ที่ไปส่งเมื่อคืน"

"อืม" ทั้งสองนั่งเงียบคนละโต๊ะไม่มีใครพูดอะไรกัน ส้มจี๊ดล้วงข้าวกล่องในกระเป๋าออกมาทานไม่สนใจใครเหมือนมันเป็นเรื่องปกติของเธอ

"ข้าวผัดหมูอีกละ แต่ไม่เป็นไรอร่อยเหมือนเดิม" เธอนั่งทานข้าวอย่างเอร็ดอร่อยก่อนจะเหลือไว้ครึ่งหนึ่งให้เจ้าโกโก้ เสือรอให้เธอทำธุระให้เสร็จก่อนจะถามคำถามที่คาใจเขาเมื่อคืน

"ป้าเธอไปไหนเหรอทำไมถึงปล่อยเธอไปอยู่ชุมชนแออัดแบบนั้น"

"ไม่รู้ค่ะป้าบอกว่าไปหาเงินเดี๋ยวจะติดต่อกลับมา"

"โดนตัดหางปล่อยวัดว่างั้นเหอะ"

"หนูส้มไม่มีหางสักหน่อย-_-" ส้มจี๊ดทำคิ้วขมวดใส่ เธอนั่งรอเวลาเลิกเรียนของวิชาแรกก่อนจะดูเสือที่ก้มหน้าก้มตาเขียนแบบก่อสร้างรีสอทร์ในฝันเพื่อส่งอาจารย์

"เฮ้ย! ทำอะไรของเธอ" เอานิ้วมาจิ้มแก้มตอนไหนวะ

"ส้มจี๊ดเรียกพี่ตั้งนานไม่ขานนี่ พี่มีอะไรจะใช้หนูมั้ยจะเข้าเรียนแล้ว"

"ไม่มี นึกได้จะโทรหา เออเดี๋ยวก่อน!" เสือสังเกตเห็นใบหน้าข้างซ้ายมีรอยแดงจางๆ เหลืออยู่จึงถาม

"หน้าไปโดนอะไรมา" เขาบีบหน้าส้มจี๊ดไว้ไม่ให้หันหนี นี่หรือเปล่าที่ใส่ผ้าปิดปากเมื่อวาน

"เออไม่มีอะไรหรอก ไม่สบายนิดหน่อยเลยหน้าแดง" เธอหลบสายตาเสือที่จ้องใกล้ๆ

ขาวแฮะ เฮ้ย! บ้าเหรอไอ้เสือสติหายไปไหนนี่มันรอยตบชัดๆ

"ไปโดนใครตบล่ะ"

"อะ อะไรมี๊ไม่มีส้มจี๊ดไปแล้วนะพี่!" เธอรีบชิ่งหนีก่อนจะโดนซักไปมากกว่านี้ เสือมองตามไม่วางตาคิดว่าเอ๋อแบบนี้ไม่โดนตบสิเรื่องแปลกเขายังอยากจะตีเลย

"เฮียเสืออยู่นี่เองโอปอลตามหาซะทั่วเลย" โอปอลถือวิสาสะนั่งข้างกายแต่เสือกลับลุกขึ้นทันทีจนเธอหน้าเสีย

"มีอะไร"

"พรุ่งนี้มีปาร์ตี้วันเกิดโอปอลที่บ้านเฮียเสือไปด้วยกันนะคะคุณพ่ออยากเจอ"

"ไม่ไปไม่ว่าง เสือก" เสือเดินหนีโอปอลไปเลยเธอมองตามเซ็งๆ เพื่อนสองคนคอยปลอบใจ ยิ่งเสือไม่สนใจเธอยิ่งอยากจะครอบครองตัวเขา เธอถือคติที่ว่าตื้อเท่านั่นที่ครองโลก

"สวยอย่างเธอหาใหม่ก็ได้ดูพวกหนุ่มๆ สิมองเธอตาเป็นมันเลย เฮียเสือคงจะตายด้านไปแล้วล่ะ"

"ฉันจะเอาคนนี้พวกแกไม่ต้องมาห้าม คนอย่างโอปอลอยากได้อะไรก็ต้องได้"

ในหนึ่งวันส้มจี๊ดต้องคอยวิ่งไปรับใช้เสือวันละหลายรอบแล้วแต่เขาจะเรียกใช้ ทั้งแบกกระเป๋ากีฬา ทำความสะอาดห้องดนตรี ทำความสะอาดห้องพักนักกีฬาที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้าของใช้ผู้ชายวางระเกะระกะไม่เป็นระเบียบสร้างความหนักใจให้เธออย่างมากแต่ก็ต้องทำเพราะกลัวเสือ พวกเพื่อนๆ ของเสือก็ได้ทีใช้เธอยังกับคนรับใช้ในบ้านตัวเอง จะมีก็แต่ปาล์มมี่สาวเท่หนึ่งเดียวในกลุ่มที่ไม่ใช้เธอแถมยังดุเพื่อนๆ ให้ใช้งานเธอเบาๆ

พักกลางวัน

"มาแล้วค่ะ เออพี่มีอะไรจะใช้ส้มจี๊ดอีก นี่กะจะไม่ให้หนูพักหรือไง" เธอแอบบ่นเพราะเมื่อยขาที่ต้องวิ่งกลับไปมา

"ไปซื้อข้าวให้หน่อย"

"ซื้อข้าวอีกละ" เจอทุกครั้งก็ใช้แต่ไปซื้อข้าวกินเก่งจัง

"พูดมาก" เสือโทรเรียกคนตัวเล็กให้มาบริการเขาตอนพักเที่ยงท่ามกลางสายตาสอดรู้สอดเห็นของนักศึกษา ส้มจี๊ดเดินถือก๋วยเตี๋ยวไก่กึ่งเดินกึ่งวิ่งเพราะกลัวเสือจะหิว เธอไม่ทันระวังสะดุดขาใครบางคนล้มเป็นเหตุให้ก๋วยเตี๋ยวราดไปที่ตัวเสือทั้งตัว

"โอ้ยยย!!! แสบเอาน้ำมาโว้ยยย!!!" เสือร้องลั่นโรงอาหารด้วยความแสบปนร้อนร้องหาน้ำเปล่ามาล้างแขนที่กำลังพอง ส้มจี๊ดที่ตั้งสติได้รีบลุกขึ้นจะช่วยเสือล้างตัวแต่โดนเขากระชากคอเสื้ออย่างแรง

"เธอเป็นเหี้ยอะไรยัยขี้ข้าอยากตายเหรอไงถึงเอาน้ำร้อนมาราดฉันฮะ!!"

พลัก!!

เสือโมโหมากผลักส้มจี๊ดลงที่พื้นอย่างแรงก้นจั้มเบ้า คนตัวเล็กถึงกับน้ำตาคลอเบ้าทั้งตกใจที่โดนตะคอกและเจ็บที่โดนผลักล้ม

"ถ้าแหกปากร้องไห้จะตบให้ลืมบ้านเลขที่เลย! ไปเอาน้ำมาอีกขวดสิ!" ส้มจี๊ดพยายามกลั้นเสียงเอามือเช็ดดวงตาที่มีน้ำตาคลอเบาๆ รีบวิ่งไปซื้อน้ำมาให้เสือที่ถอดเสื้อนักศึกษาออกโชว์หน้าอกที่แดงเถือก เขาอยากจะตบคนตรงหน้าเสียจริง ถ้าไม่ใช้ผู้หญิงเขาคงจัดการไปแล้ว ส้มจี๊ดกลับมาพร้อมน้ำเปล่าสามขวดเธอตกใจจนไม่รู้จะทำอย่างไรดีได้แต่ดูคนตรงหน้าเอาผ้าเช็ดเศษอาหารที่ยังล้างไม่หมดออกอย่างอารมณ์เสีย เขามองส้มจี๊ดอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ

"เอาน้ำมาสิยืนเอ๋ออยู่ได้!!"

"พะ พี่อย่าเสียงดังสิคะหนูกลัว..." เขาเลิกสนใจส้มจี๊ดจัดการเรื่องตัวเองต่อ พวกเพื่อนๆ ที่รู้จักกันรีบเข้ามาช่วยก่อนบอกให้เขาไปห้องพยาบาลกลัวผิวหนังจะอักเสบ เสือเอาเสื้อพาดบ่ารีบเดินไปห้องพยาบาลที่ห่างออกไป พวกนักศึกษาในโรงอาหารรีบแหวกทางเดินให้เขาทันทีโดยไม่ต้องบอกข้างหลังมีส้มจี๊ดรีบก้าวเท้าตามทันทีอย่างรู้สึกผิด

"จะตามมาฆ่าฉันอีกหรือไง! ไปให้พ้น! แล้วเรื่องที่คุยกันไว้เป็นอันยกเลือกบอกญาติเธอเตรียมเงินไว้เลยถึงกำหนดฉันต้องได้ทั้งต้นทั้งดอกไม่งั้นก็เตรียมตัวนอนคุกได้เลย!!" เสือประกาศกร้าวยกเลิกข้อตกลงที่คุยกันไว้อย่างไม่สนใจเธอที่หน้าถอดสี น้ำตาไหลออกมาอีกรอบอย่างไม่รู้ตัว

ก็เธอพยายามเต็มที่แล้วนี่จะให้ทำยังไงได้ล่ะ

"ส้มจี๊ดขอโทษ! ขอโทษ! ขอโทษ! ให้เวลาคุณป้าอีกนิดนะพี่อย่าโกรธเลยนะ! พี่จะตีหนูก็ได้หนูยอมให้ตีเลยพี่ตบหนูเลย!!"

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!!

คนตัวเล็กร้องไห้ตบหน้าตัวเองเป็นการขอโทษเหมือนอย่างที่ป้าเธอเคยบังคับให้ทำจนเสือตกใจร้องทัก

"เป็นเหี้ยอะไร! หยุด! หยุดดด!! จะตบจนหน้าแหกเลยหรือไง!!" บ้าไปแล้วมีที่ไหนตบหน้าตัวเองขอโทษวะเกิดมาพึ่งจะเคยเห็นเสียสติไปแล้ว เขาไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเล่นเอาเขารู้สึกผิดที่ดุเธอไป

"ฮือ... ฮือ... ก็หนูทำพี่เจ็บตัวนี่... หนูก็ต้องได้รับโทษเหมือนกัน... อึก ฮือ... พี่เจ็บมากมั้ย... แขนพี่แดงหมดเลยรีบไปทายาเถอะเดี๋ยวไม่หายนะ..." เสือถอนหายใจแรงๆ เดินหนีส้มจี๊ดไปห้องพยาบาล มองหาอาจารย์ประจำห้องไม่อยู่เพราะพักเที่ยง เขารีบลงรายชื่อเข้ารับบริการก่อนจะคุ้ยหายาในตู้มาทาโดยที่ส้มจี๊ดยังยืนดูอยู่ห่างๆ

"ยัยตัวซวยมาหายาแก้น้ำร้อนลวกซิ" ส้มจี๊ดดีใจที่เสือใช้งานเธออีกครั้งรีบปาดน้ำตาลวกๆ เดินเข้าไปหายาทาก่อนจะยื่นหลอดยาให้เขา

"เธอนั่นแหละทาหวังว่าจะทำเป็นนะของง่ายๆ แค่นี้เอง แล้วไม่ต้องมายิ้มให้ฉันหุบยิ้มเดี๋ยวนี้!"

แค่ยิ้มหน่อยก็ไม่ได้

"แอบด่าฉันในใจเหรอเดี๋ยวจะโดน ทาที่หน้าอกด้วยแม่งโคตรแสบดีที่น้ำซุปไม่ร้อนมากไม่งั้นเนื้อเปื่อยแน่ๆ" สมจี๊ดจัดการทายาที่ตามตัวและแขนจนยาหมดหลอด เขานั่งรอให้ยาซึมเข้าผิวนั่งมองคนตรงหน้าไม่วางตา เธอดึงแว่นตามาเช็ดลวกๆ ก่อนเอามือปัดผมที่มันปรกหน้าตาตัวเองออก ปกติเธอจะชอบเอาผมมาปิดหน้าตาตามที่ป้าเธอสั่ง เพราะนางกลัวหลานสาวจะสวยเด่นกว่าลูกสาวของตัวเอง แสงแดดยามบ่ายสาดส่องมายังคนตัวเล็กที่กำลังลูบผมหน้าม้าที่ยาวไม่เป็นทรงขึ้นอย่างรำคาญส่งผลให้เห็นหน้าขาวใสไร้สิ้วฟ้าดูกระจ่างขึ้นทันตา ปากอวบอิ้ม จมูกโด่งได้รูป ดวงตากลมโตที่ยังมีคราบน้ำตาดูใสซื่อบริสุทธิ์จนคนตัวสูงที่นั่งใกล้ๆ ทำหลอดยาล่นจากมือไม่รู้ตัว

ยัยเตี้ยน่ารักขนาดนี้เหรอวะ ตาฝาดหรือเปล่าเรา

"หาวววว... เฮียมาทำอะไรที่นี่? โอ้ย... ทำไมมันง่วงอย่างนี้วะ อ้าวเธอยัยตาถั่วอย่าบอกนะว่าสองคนแอบมาเล่นจ้ำจี้กัน โอเคๆ ไม่กวนละตามสบายนะเฮีย" ชีต้าลุกออกจากเตียงนอนที่มีผ้ากั้นไว้ยืนหาววอนๆ เขาง่วงนอนจนเรียนไม่รู้เรื่องเลยแอบมานอนที่ห้องพยาบาลที่อาจารย์ไปอบรมยังไม่เข้ามา

"เดี๋ยวเตะปากแตกสภาพนี้มึงเอาลงเหรอ"

"ไม่รู้จักขอดี แล้วนี่ไปโดนอะไรมาแดงทั้งตัวเลย?" ชีต้ามองตามตัวพี่ชายถามอย่างสงสัย เสือเล่าเหตุการณ์ให้น้องใช้ฟัง เขายืนหัวเราะให้กับความซวยของพี่ชายก่อนจะโดนตบที่หัวอย่างแรง เสือไล่น้องชายไปซื้อบะหมี่ถ้วยมาให้ทานเพราะหิวข้าวก่อนจะลงมือทานอย่างระวังกลัวน้ำร้อนหกใส่อีก ชีต้ายื่นบะหมี่อีกถ้วยให้ส้มจี๊ดทานเขาเดาว่าเกิดเหตุแบบนี้เธอคงยังไม่ได้ทานอะไรเหมือนกัน เธอรับบะหมี่มาก่อนจะยิ้มหวานขอบคุณชีต้า

เฮ้ย... ยิ้มน่ารักวะแม่งพวกผู้ชายม.นี้ตาถั่วแน่ๆ ไม่เห็นของดี จีบเลยดีมั้ยวะซื่อๆ อย่างนี้น่าจะสดว่ะ คงมันส์ดี

ชีต้ามองส้มจี๊ดด้วยสายตากรุ้มกริ้ม เสือเห็นสายตาน้องชายที่คลานตามกันมาก็ดูออกว่าคิดอะไร

"มึงก็ลองดูสิถ้าอยากซวยเหมือนพี่มึงนี่แค่ใช้ไปซื้อก๊วยเตี๋ยวยังเกือบตาย"

"แฮะๆ ขอโทษไม่ได้ตั้งใจบังเอิญซุ่มซ่ามไปหน่อย"

"เหรอออ..." เสือรำคาญคนตรงหน้าเต็มทนไล่เธอไปเรียนส่วนตัวเขาจะนอนเอาแรงสักหน่อย ชีต้าถือโอกาสเดินมาส่งส้มจี๊ดที่ห้องเรียนจึงรู้ว่าเธอเรียนวิชาพื้นฐานวิชาเดียวกันกับเขา เรียนมาตั้งเดือนหนึ่งทำไมไม่เคยเห็นยัยนี่เลย