Chapter 15 ตระกูลเฉิน
สาเหตุก็มาจากน้องห้านั่นเอง
ผีสาวเดินทะลุผนังห้องเข้ามาตามกลิ่นอาหาร เมื่อสบตากับเฉินเทียนอี้ใบหน้าของนางก็แดงระเรื่อ แต่ความโกรธทำให้นางสะบัดหน้าเมินไปทางอื่น กระนั้นกลับเอื้อมมือไปหยิบไก่ทั้งตัวบนโต๊ะอาหาร ก่อนจะสาวเท้าถี่ๆ วิ่งทะลุผนังห้องออกไป
“เจ้าหลิงหุนจอมตะกละ”
คุณชายห้าหัวเราะในลำคอด้วยความขบขัน ดูเอาเถิด...ความโกรธไม่สามารถเอาชนะความหิวได้ นางจึงยอมเสียหน้าเข้ามาหยิบอาหารออกไป
“เมื่อกี้เจ้าว่าอะไรหรือน้องห้า”
คุณชายสี่เอ่ยถามอย่างได้ยินสิ่งที่น้องชายพูดไม่ค่อยถนัดนัก
“ไม่มีอะไรหรอก ข้าแค่พึมพำกับตนเองเท่านั้น”
“เลอะเลือนไม่มีสาระ”
จู่ๆ เฉินซ่านกั๋วผู้เป็นประมุขก็เปรยขึ้นเพื่อค่อนขอดบุตรชายคนเล็ก แม้ดวงอาทิตย์จะลับหายไปหนึ่งรอบแล้วแต่ความโกรธและความผิดหวังในตัวบุตรชายกลับยังไม่ลดน้อยลงแม้เพียงกระผีกริ้น
“ว่าแต่เจ้ากลับมาคราวนี้จะทำอันใดต่อไป”
คุณชา
