บทนำ 2 | ใบไม้ x ไคล์
975 คำ
‘ตึก ตึก ตึก ตึก’ เสียงรองเท้าส้นสูงที่เหยียบพื้นปูนดังขึ้น เมื่อหญิงสาวใบหน้าสวยราวกับซินเดอเรลล่า เธอกำลังวิ่งออกมาจากตึกใหญ่ แต่ทว่ามันไม่ใช่เวลาเที่ยงคืน และมีการลืมรองเท้าแก้วใด ๆ แต่เธอถือช่อดอกกุหลาบช่อใหญ่ วิ่งออกมาจากงานแต่งทั้งน้ำตา
ก่อนสุดท้ายสิ่งที่คับแค้นใจ จะทำให้สองเท้าหยุดที่เสาต้นใหญ่ตรงหน้า แล้วฟาดช่อดอกไม้ในมือใส่เต็มแรง
‘พลัวะ พลัวะ’
ริมฝีปากบางก่นด่าไม่หยุด ด่าผู้ชายที่มองเธอไร้ค่า ด่าไอ้เด็กบ้าที่ให้ช่อดอกไม้ช่อนี้กับเธอมา ไคล์..แกเห็นฉันเป็นอะไร คิดจะอ่อยก็อ่อย คิดจะเมินก็เมิน! แกมัน...
“ไอ้สารเลวเอ้ย!”
“ใครเลวครับคุณป้า” เสียงที่คุ้นเคย ทำเธอกำช่อกุหลาบที่พังยับแน่น ก่อนเธอจะหันกลับไปมองเขาด้วยแววตาที่แข็งกร้าวแทน
ใช่... ไอ้บ้านี่แหละ เขาเป็นผู้ชายที่เธอชอบ ผู้ชายที่เธอหลง แต่วันนี้มันที่สุดและเกินทน เกินทนที่เธอจะยอมให้เขาใช้กลสกปรก ๆ ปั่นประสาทเธอเล่น
“แกไงไคล์ แกมันเด็กเมื่อวานซืน เด็กที่มั่วยิ่งกว่าหมา!”
“โอ้ย เจ็บจัง ถ้าเป็นแบบนั้น ป้ามาชอบผมทำไมครับ?”
“...”
“ตอบผมมาสิ ว่าป้าหลงชอบผู้ชายมั่ว ๆ อย่างผมทำไม?” เธอปาดน้ำตาที่เปียกแก้มออก มองกัปตันหนุ่มที่เคยคลั่งไคล้
“เพราะเด็กกร้านโลกแบบนาย น่าจะสนองความต้องการฉันได้”
ทันใดนั้นขายาว ๆ ก็ก้าวมาชิดตัวเธอทันที ก่อนที่เขาจะใช้สายตาเจ้าเล่ห์ ไล่มองตั้งแต่แก้มขาว ๆ ไปจนถึงซอกคอที่แห้งผาก เธอพยายามอดกลั้นไม่ให้คนตรงหน้ารับรู้ ว่าเธอรู้สึกยังไง ที่เขาเข้าใกล้เธอขนาดนี้
“หึ ที่เห็นนิ่ง ๆ เงียบ ๆ ป้าก็เงี่-นเก่งเหมือนกันนะ”
เธอรีบคิดทบทวนในหัวทันที ให้ตาย คำนี้มันหมายถึงอะไรวะ! เคยได้ยินมานาน แต่ทำไมตอนนี้จำความหมายมันไม่ได้ อย่าตื่นเต้น อย่ากลัว! ตอนนี้เธอต้องคิดออก สมองต้องแล่น!
“ฉันเงี่-นเก่งมานานแล้ว ถ้าสมองนายมีรอยยัก นายน่าจะรู้”
เขาแสยะยิ้มช้า ๆ ที่มุมปาก ก่อนจะก้าวเข้าไปชิดร่างบาง จนเธอรีบถอยออกไป แต่กัปตันหนุ่มยังคงตามเข้าไปใกล้ ๆ จนเธอถอยหนีเขาไปทีละก้าว ทีละก้าว ถอยจนหลังไปชน ปึก! เข้าจัง ๆ กับรถสปอร์ตคันหรู
ร่างใหญ่ไม่รีรอ รีบใช้ลำตัวแนบชิด ยึดติดเธอกับรถ ก่อนที่เขาจะปล่อยลมหายใจอุ่น ๆ ข้าง ๆ หูเธอ แค่รดเบา ๆ ไม่กี่อึดใจ มือที่จับช่อดอกไม้ ก็ถึงกลับสั่น และปล่อยมันลงพื้นทันที
‘ฟรึบ’
“อะไรครับ ถึงกลับมือไม้อ่อนเลย”
“อิ... อิเด็กเลว ออกไปห่าง ๆ ฉัน”
“เด็ก? หึ ป้าเกิดก่อนผมแค่ปีเดียว แต่รู้อะไรไหม ของผมน่ะโตเร็วกว่านมป้าอีกนะ”
ของผมโตเร็วกว่านมป้าอีกนะ เสียงกระซิบทำเธอเกร็งไปทั้งตัว ยิ่งได้ยินน้ำเสียงแหบแห้งที่ยั่วยวน ยิ่งทำเธอมือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูก
ทั้งที่ในใจก็แอบอยากรู้ ว่ามันใหญ่ขึ้นแค่ไหน
เพราะเธอไม่เคย ไม่เคยเห็น ไม่เคยรู้ ไม่เคยทุกอย่าง ถึงตอนนี้จะรู้สึกถึงอะไรแข็ง ๆ ที่มันแนบชิดตัวก็ตาม แต่ก็ยังแอบสงสัย ว่ามันคืออะไร?
เฮ้ย... หรือ หรือว่ามันจะเป็น...
“คะ ไคล์ ออกไปห่าง ๆ ฉัน!” เขาไม่ตอบ แต่ดันตัวเธอหลบไปอีกฝั่งแทน ก่อนที่มือใหญ่จะเอื้อมไปสัมผัส Smart Lock แล้วเปิดประตูรถออก! ผลักเธอเข้าไป
“อีไคล์!”
‘ปึก’ ทุกอย่างรอบตัวรวดเร็วและเงียบลงทันตา เมื่อเขาปิดประตูรถสนิท และคร่อมร่างเล็กบนเบาะไว้
ก่อนกัปตันหนุ่มจะปล่อยลมหายใจอุ่น ๆ ที่มีกลิ่นไวน์ รดตามใบหน้าและหลังหูเธอ เขาปล่อยมันรดซ้ำ ๆ ราวกับกำลังร่ายมนต์สะกด เขาอยากให้เธอหยุดนิ่ง และเชื่อฟัง แต่ความเงียบกลับทำให้เขาได้ยินเสียงหัวใจเธอแทน
‘ตึก ตึก ตึก ตึก’
“เงียบ? หึ เคลิ้มเหรอ? ป้าอย่าอวดเก่งนักเลย รู้ไหมว่าผม ถอดของป้าได้แค่ปลายนิ้ว” ริมฝีปากบางเม้มและกัดฟันแน่น ที่ผ่านมาเขาอาจจะไม่เคยเหลียวแล แต่ทุกการกระทำที่เขาแสดงกับเธอ มันยิ่งกว่าเล่ห์กล!
เลห์กลที่ทำให้ผู้หญิงชื่อใบไม้ หลงชอบจนโงหัวไม่ขึ้น!
แต่ ฉันจะเลิกชอบไคล์ นี่คือสิ่งที่เธอปฏิญาณหลังจากนี้ ก่อนที่จะรวบรวมสติ และทวนถามออกไปด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ
“ใครกันแน่ที่อวดเก่ง”
‘แคว้ก’
แค่พริบตาเดียว! สองมือเล็กก็ต้องรีบปัดป่ายปิดหน้าอกตัวเองไว้ เมื่อ
อยู่ ๆ กัปตันหนุ่มเขากระชากชุดเดรสเธอออกไป จนเหลือแค่บราเซียสีดำ
ก่อนสุดท้าย เธอจะฮึดใจสู้อีกครั้ง แล้วส่งสายตาที่นิ่งเย็นขึ้นไปจ้องกัปตันหนุ่ม ผู้ชายที่ตัวเองเคยโง่งมหลงชอบมานาน
ก่อนจะกัดฟันพูดเบา ๆ ข้างหูเขา
“อิเด็กเลว! ไคล์... แกมันเด็กนรก!”
“แค่นี้ว่าเลว เดี๋ยวจะทำให้ดู... ว่าผมน่ะ เลวได้มากกว่านี้”
“อื้อ! ทำสิแล้วแกจะได้รู้ ว่าหลังจากนี้ ฉันกับแกใครเลวกว่ากัน!”
“อื้ม~ แต่คอหอมจัง เอากันมั้ย”
“ไคล์!”
“ไหน ๆ ก็จะเลวแข่งกัน เราควรไปขึ้นสรรค์ด้วยกันก่อน”
“ไคล์... ฉันจะฆ่าแก!”
“แต่ผมจะเอาป้า”
- ผู้เขียน
