เสือถูกล่า 25++
1629 คำ
“กลับมาแล้วเหรอคะพี่เสือ”
“ปิ่น...มาทำอะไร นี่มันกี่โมงแล้ว”
ทางด้านเสือสมิงค์ที่กลับบ้านมาด้วยหน้าเปื้อนยิ้มกลับต้องหุบลงทันทีที่เจอกับ ปิ่นปักษ์ หรือ ปิ่น ลูกสาวเจ้าของ ไร่ภูตะวัน ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับไร่ของเขานี่เอง
ปิ่นปักษ์นั้นหลงรักเสือสมิงค์ตั้งแต่เมื่อ 5 ปีก่อน ที่บังเอิญเจอเขาหน้าทางเข้าไร่ จากนั้นเธอก็เอาแต่เพ้อฝันหาเขาจนเมื่อต้นปีได้มีโอกาสพบเจอกันอีกครั้งและหญิงสาวก็เริ่มสานสัมพันธ์ ซึ่งสัมพันธ์ที่ว่าก็คือการร่วมมือกันทำธุรกิจส่งออกผลผลิตในไร่ ทำให้ทั้งสองได้สนิทกันมากขึ้นก่อนที่เสือสมิงค์จะมาจับได้ว่าปิ่นปักษ์นั้นต้องการมากกว่าการร่วมธุรกิจกับเขา ชายหนุ่มเลยตีตัวออกห่าง แต่ยิ่งทำแบบนั้นปิ่นปักษ์ก็ยิ่งตามติดเขามากขึ้นไปอีก จนกลายเป็นความรำคาญและแทบไม่อยากเจอหน้าเธออยู่แล้วในตอนนี้
“ก็มาหาพี่เสือน่ะสิคะ ไปไหนมาคะกลับดึกเชียว”
ปิ่นปักษ์เดินเข้ามาหาพร้อมกับถามขึ้นเมื่อเธอเห็นเต็มๆสองตาว่าเขาเดินยิ้มเข้ามาเหมือนกับว่ากำลังมีความสุขนักหนาอย่างที่เธอเองก็ไม่เคยเห็นรอยยิ้มแสนอบอุ่นนั้นมาก่อนเลยสักครั้ง
“ไปธุระมา แล้วเราล่ะมาทำไม ดึกขนาดนี้แล้ว”
“ก็...คุณพ่อให้เอาของมาฝาก บอกว่าเป็นผลิตภัณฑ์ใหม่อยากให้พี่เสือลอง”
“หือ? คุณลุงมีผลิตภัณฑ์ใหม่อีกแล้วเหรอ อะไรกัน เดือนก่อนก็พึ่งออกตัวใหม่ไปนี่”
“ไม่รู้สิคะ ไปถามคุณพ่อเองไหมล่ะ”
เสียงน้อยใจของปิ่นปักษ์บอกขึ้นก่อนจะเดินกลับไปหยิบถุงกระดาษที่ใส่ขวดไวน์ชั้นดีที่บ่มมามากกว่าสิบปียื่นให้ชายหนุ่ม
“ไวน์เหรอ?”
“แล้วเห็นเป็นอะไรล่ะค่ะ”
เสือสมิงค์ไม่ได้สนใจในท่าทางของปิ่นปักษ์ เขารีบหยิบมันออกมาพร้อมกับเดินตรงไปที่เคาท์เตอร์เครื่องดื่มกลางบ้านทันที
“อื้ม! ต้องขายดีแน่นอน นี่คุณลุงคิดสูตรเองเลยเหรอ”
“ค่ะ สิบปี ไวน์นั่นน่ะอายุสิบปีพอดี”
เสือสมิงค์ถึงกับก้มมองขวดไวน์อย่างไม่อยากเชื่อว่าสมัยนี้จะยังมีคนบ่มไว้ที่มีอายุเป็นสิบๆปีหลงเหลืออยู่ก่อนจะรินให้กับตัวเองไม่หยุดเมื่อถูกใจในรสชาติของมัน
“เอาด้วยไหม”
“ไม่ดีกว่าค่ะ ปิ่นชอบเหล้ามากกว่าไวน์”
ปิ่นปักษ์เดินไปหยิบแก้วพร้อมกับขวดเหล้าออกมารินให้กับตัวเองก่อนจะนั่งลงข้างกันกับเสือสมิงค์
“ทำไมพี่เสือไม่สนใจปิ่นบ้างเลยล่ะคะ”
พอดื่มได้สักพักปิ่นปักษ์ก็ถามขึ้นพร้อมกับจ้องมองแก้วเหล้าในมือ เมื่ออันที่จริงเธอก็ถือว่าเป็นผู้หญิงสวยที่หนุ่มๆหลายคนต่างหมายปอง ด้วยรูปร่างหน้าตาและฐานะ เพียงแค่เธอกระดิกนิ้วก็พากันคลานมาอยู่แทบเท้าของเธอแล้ว แต่ทำไมเสือสมิงค์แทบไม่เคยเหลียวมองเธอที่รักเขาอย่างสุดหัวใจเลยสักนิด
“พี่ไม่อยากสูญเสียมิตรภาพเพียงเพราะความสัมพันธ์ชั่วคราว”
ส่วนเสือสมิงค์นั้น ไม่ใช่ว่าเขารังเกียจอะไรปิ่นปักษ์ แต่เขาไม่อยากสูญเสียคนดีๆในชีวิตไปอีกแล้ว บิดาของเธอเป็นคนดีมาก มากจนเขาเคารพนับถือ ส่วนเธอเองก็สมควรได้คนที่รักและพร้อมจะดูแลเธอจริงๆซึ่งก็คงไม่ใช่เขา
“หึ! ข้ออ้างทั้งนั้น ไม่รักก็คือไม่รัก...”
“...............”
ชายหนุ่มไม่ได้ตอบเมื่อที่เธอพูดมันก็ไม่ผิด เพราะเขาเห็นเธอเป็นเพียงน้องสาว ถ้าจะให้มีความรู้สึกด้วยก็คงแค่น้องสาวเท่านั้น
“ดึกแล้ว พี่ว่าเราเลิกดื่มแล้วกลับไปได้แล้วล่ะ...โอ๊ะ อื้อออ”
เสือสมิงค์บอกขึ้นพร้อมกับลุกยืนเพื่อจะเดินขึ้นห้องเพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้วแต่ร่างใหญ่กลับซวนเซจนต้องรีบจับเก้าอี้เอาไว้เป็นที่พึ่งเมื่ออยู่ดีๆเขาก็รู้สึกสั่นเทาและรุ่มร้อนไปทั้งร่างจนแทบก้าวเดินไม่ไหว
เกิดอะไรขึ้น หรือว่าไวน์จะแรงเกินไป...
เขาคิดขึ้นพร้อมกับเริ่มเปิดคอเสื้อให้กว้างเพื่อระบายความร้อนในตัวที่กำลังปะทุ แต่ก็นึกแปลกใจที่คอทองแดงอย่างเขาเมาแค่ไวน์เพียงไม่กี่แก้ว
“พะ...พี่จะไปนอนแล้ว…กลับไปได้แล้วไป...”
“แน่ใจเหรอคะว่าอยากให้ปิ่นกลับ”
ปิ่นปักษ์วางแก้วเหล้าในมือพร้อมกับลุกเดินเข้ามาหาร่างใหญ่ที่ยืนแน่นิ่งอยู่ไม่ไกล นิ้วเรียวแตะต้องไต่วนไปตามแผ่นหลังของเขาจนร่างกายชายสั่นเทิ้มอย่างทนไม่ไหว สองตาคมเริ่มแดงก่ำด้วยฤทธิ์ยาปลุกเซ็กที่ถูกใส่ลงไปในไวน์เลิศรส เพียงแค่โดนแตะต้องเขาก็แทบดิ้นพล่านเสียแล้ว
“ฮึ่ม! ออกไปไกลๆ ออกไป!”
เสือสมิงค์บอกขึ้นเสียงดังพร้อมกับสะบัดตัวออกห่างร่างบางที่ตอนนี้กลิ่นน้ำหอมเธอช่างเย้ายวนเขาเหลือเกิน
“ปิ่นรู้ว่าพี่เสือต้องการให้ปิ่นช่วย...ปิ่นช่วยได้ทุกอย่าง...และทุกเรื่อง...”
ไม่พูดเปล่าแต่เธอยังเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับกรีดนิ้วไปตามหน้าอกแกร่ง จนร่างบางแนบชิดติดกับร่างใหญ่ที่ไอร้อนของความต้องการแผ่ออกมาอย่างรู้สึกได้
“เธอใส่อะไรลงไปในไวน์ใช่ไหม”
เสียงแหบกระสันถามขึ้นพร้อมกับกรามใหญ่กัดเข้าหากันแน่นอย่างพยายามระงับความต้องการเมื่อรู้แล้วว่าเขาไม่ได้เมาแต่อย่างใด
“ก็แค่ยา...ยาที่จะทำให้เรามีความสุขไงคะ”
และนี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมเธอเลือกดื่มเหล้าไม่ใช่ไวน์ ส่วนเสือสมิงค์ตอนนี้เขาทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วเมื่อเขาดันมัวเมาอยู่กับความอร่อยของมันจนเผลอดื่มเข้าไปห้าหกแก้วโดยไม่รู้เลยว่ามียาปลุกเซ็กผสมอยู่
“ให้ปิ่นช่วยนะคะพี่เสือ...ปิ่นรักพี่เสือ รักมาตั้งนานแล้วด้วย”
“ไม่! ออกไป! อ๊ะ! ปิ่น...ออกไปนะ ฮึ่ม! ไม่! ฮึ่ม!”
ปากบอกไม่แต่ร่างกายกลับเอาแต่ตอบสนองต่อการสัมผัสของปิ่นปักษ์ ทุกๆที่ที่เธอแตะต้องมันกลับเพิ่มความต้องการของเขาได้เป็นทบเท่าทวีคูณจนสุดท้ายเขาก็หมดความอดทนกระชากร่างบางเข้ามาจูบ
“อึก อื้อออออ อื้อ อื้อ จุ๊บๆ อือ จุ๊บๆๆ”
พอทุกอย่างเป็นไปตามที่วางแผนไว้ ปิ่นปักษ์ก็ไม่รีรอที่จะตอบสนอง สองแขนยกขึ้นโอบรอบลำคอหนาพร้อมกับตอบสนองจูบของเขากลับอย่างดูดดื่มร้อนแรงไม่ต่างจากที่เขากำลังมอบให้เธอเลยสักนิด เมื่อความรักของเธอมันมากจนรอต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว เธอกลัวเหลือเกินว่าจะมีใครมาแย่งเขาไป เลยตัดสินใจที่จะรวบหัวรวบหางเขาถึงแม้ว่าเขาจะเกลียดหรือไม่พอใจขนาดไหนก็ตาม
“อ๊า พี่ไม่ไหวแล้ว...”
เสียงแหบพร่าบอกขึ้นก่อนจะรูดซิบลงงัดเอาความใหญ่โตที่คับแน่นอยู่ในกางเกงของเขาออกมา มือใหญ่สั่นเทาเอื้อมลงไปหากลางกายสาวก่อนจะกระชากแพนตี้น้อยใต้กระโปรงแสนสั้นที่ปิ่นปักษ์เลือกมันมาเพื่อประการนี้โดยเฉพาะแล้วจับขาเรียวยกอ้ากว้างสอดใส่เข้าไปทันทีอย่างไม่สนใจว่าเธอจะพร้อมหรือไม่เลยสักนิด
“อ๊ะ! อ๊าาาาาาา พะ...พี่เสือ อื้ออออ จะ...เจ็บ...”
“ฮึ่ม! รนหาที่เอง โทษพี่ไม่ได้...”
พอสอดใส่เข้าไปจนสุดเอ็นใหญ่ ปิ่นปักษ์ที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวและไม่นึกว่าเขาจะมีขนาดใหญ่โตเกินกว่าที่เธอเคยจินตนาการเอาไว้มากมายขนาดนี้ถึงกับสะดุ้งเฮือกกับความเจ็บที่ได้รับ ส่วนเสือสมิงค์นั้นก็ไม่ต่างกัน เมื่อร่องรักสาวคับแคบบีบรัดจนเขาเองก็ปวดไปหมด แต่ด้วยฤทธิ์ของยาที่กินเข้าไป คืนนี้เขาคงออมมือให้เธอไม่ได้เสียแล้ว
“อ๊ะ! อื้อ เบาๆ อ๊ะ เบาๆ อื้อ พี่เสือ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อื้อ!”
เสือสมิงค์แทบไม่สนใจเสียงร้องของเธอ พอเริ่มปรับขนาดได้เขาก็เอาแต่กระแทกสอดใส่เข้าออกไม่ยั้ง สองมือใหญ่จับเอวคอดเอาไว้แน่นพร้อมกับเพิ่มแรงรักขึ้นเรื่อยๆ เขาพลิกร่างเล็กให้อยู่ในท่ายืนโค้งตัวก่อนจะกระหน่ำรักอย่างไม่สนว่าใครจะมาได้ยิน เมื่อตอนนี้สิ่งที่เขาสนใจคือร่องสาวแสนคับแน่นที่กำลังสร้างความสุขเสียวให้กับเขาอยู่
ส่วนปิ่นปักษ์นั้นได้แต่กัดปากแน่นจนรับรู้รสเค็มปร่าของเลือดตัวเองเมื่อคิดว่าจะมีความสุขแต่ตอนนี้เธอกลับรู้สึกทรมานมากกว่าสุขเสียอีก และก็เป็นเวลากว่าครึ่งชั่วโมงกว่าเขาจะค่อยๆผ่อนแรงลง
“อ๊ะ อ๊าาาาาาา!”
เสียงครางสุขสมของเสือสมิงค์ดังขึ้นเมื่อได้ปลดปล่อยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก่อนจะจับร่างบางที่แทบไร้เรี่ยวแรงขึ้นอุ้มแล้วพาเดินหายเข้าไปในห้องรับแขกชั้นล่าง จากนั้นเสียงครวญครางทั้งสุขสมและทรมานก็ดังสอดประสานกันขึ้นอีกครั้ง
- ผู้เขียน
