“เฮ้อ! ทำไมทุกอย่างมันถึงไม่เคยเข้าข้างเราเลย...”
ทางด้านปิ่นปักษ์ที่ตอนนี้กำลังอารมณ์เสียอย่างที่สุด เมื่ออยู่ดีๆรถที่ขับมาก็ดันมาดับก่อนจะถึงสนามบินเสียอย่างนั้น หญิงสาวพยายามสตาร์ทอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จจนต้องเดินไปยกเอากระเป๋าออกมาจากหลังรถเผื่อจะมีรถผ่านมาทางนี้เธอจะได้ขอติดรถคันอื่นไป
“ว๊าย! มาแล้วๆๆๆ จอดด้วยค่ะจอดด้วย”
ยังพูดไม่ทันจบก็มีรถคันหนึ่งกำลังขับมา ปิ่นปักษ์รีบลากกระเป๋าแล้วไปยืนโบกให้รถคันนั้นจอดเมื่ออีกแค่ไม่ถึงชั่วโมงเครื่องบินเที่ยวที่จองเอาไว้ก็จะออกแล้ว ขืนไปช้ากว่านี้อาจตกเครื่องเอาได้
เอี๊ยด!
“ว๊าย! ไอ้บ้า! เกือบชน...พะ...พี่เสือ!”
และพอเห็นคนที่เดินลงมาจากรถปิ่นปักษ์ถึงกับปล่อยกระเป๋าทิ้งแล้วเดินถอยหลังอย่างตกใจเมื่อเป็นเสือสมิงค์ที่เดินลงมาด้วยสีหน้าบึ้งตึงบ่งบอกอารมณ์ของเขาในตอนนี้จนเธอรู้สึกกลัวเขาขึ้นมา
“จะไปไหน...พี่ถามว่าจะหนีไปไหน!”
เขาตะคอกถามขึ
