“เป็นยังไงบ้าง”
“นายสิงเอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้อง ไม่ยอมพูดไม่ยอมจา ส่วนอาหารก็กินไปนิดเดียวค่ะ”
“ป้าศรีไปพักเถอะ เดี๋ยวผมดูแลต่อเอง”
“ค่ะ”
พอกลับมาถึงไร่ สิ่งแรกที่เสือสมิงค์ทำคือมาดูอาการของน้องชาย เขาเดินเข้าไปในบ้านท้ายไร่ด้วยสภาพเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ ก่อนจะมาหยุดลงที่ข้างเตียงนอนที่ตอนนี้มีร่างใหญ่ของสิงหเรศนอนอยู่
“เป็นยังไงบ้าง...ยังเจ็บแผลผ่าตัดอยู่รึเปล่า”
เขานั่งลงบนเตียงแล้วเอ่ยถามขึ้น ทำเอาคนที่นอนเหม่อลอยอยู่สติค่อยๆกลับมาอีกครั้ง
“ตอนนี้ฉันเหนื่อย...เหนื่อยแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลยจริงๆ...”
เสียงแผ่วเบาของเสือสมิงค์บอกขึ้นพร้อมกับล้มตัวลงนอนข้างน้องชายอย่างหมดแรง ทำเอาสิงหเรศที่อดสงสารผู้เป็นพี่ไม่ได้นั้นค่อยๆยันตัวลุกขึ้นนั่ง ร่างที่เคยสูงใหญ่และบึกบึนกลับกลายเป็นผอมแห้ง ผมเผ้ายาวรกรุงรังบ่งบอกว่าเขาแทบไม่ดูแลตัวเองเลยสักนิด
“ต่อไปนี้แกไม่ต้องเข้าโรงงานแล้ว เดี๋ยวฉันจ
