“เฮ้ออออออ ไม่นึกว่าการช้อปปิ้งจะเหนื่อยขนาดนี้”
“นั่นสิคะ ขนาดมุกไม่ได้ซื้ออะไรเยอะยังเหนื่อยเลย”
พอกลับมาถึงบ้าน สองสาวก็อดบ่นออกมาไม่ได้ เมื่อเดินแค่ไม่ถึงชั่วโมงก็พากันเหนื่อยจนทนเดินต่อไปไม่ไหว ทำเอาคุณปิ่นเงินอดแซวไม่ได้ ก่อนจะหันไปพูดกับปิ่นปักษ์
“ฮ่าฮ่าฮ่า แค่นี้ก็บ่นกันแล้ว คอยดูตอนเด็กๆคลอดเถอะ เหนื่อยแค่นี้เทียบไม่ได้เลย อ้อ วันนี้พ่อเจอเสือสมิงค์ที่โรงพยาบาลด้วยแหละ เห็นว่าพาน้องชายมาหาหมอเลยไม่ได้คุยอะไรกันเยอะแยะ เดี๋ยวว่างๆพ่อว่าจะเข้าไปหา...”
พอคุณปิ่นเงินพูดเสร็จสองสาวถึงกับหุบยิ้มนิ่งแข็งกันไปทันที จนคนที่มองอยู่ถึงกับคิดไปว่าตนเองพูดอะไรหรือทำอะไรผิดไปรึเปล่า
“มีอะไรเหรอลูก...ทำไมนิ่งกันไปแบบนั้นล่ะ”
“เอ่อ ปละ...เปล่าค่ะ ปิ่นก็แค่...ไม่คิดว่าคุณพ่อจะเจอพี่เสือ...”
“คุณท่านกับคุณปิ่นรู้จักคุณเสือด้วยเหรอคะ...เอ่อ มุกขอตัวก่อนนะคะ”
ทั้งสามคนมองหน้ากันไปมาอย่างนึกแป
