“มันเกิดอะไรขึ้นคะสิงห์ นี่สองวันแล้วนะคะที่คุณไม่ยอมแตะต้องศิ หรือว่าเพราะยัยคนใช้นั่นคุณถึงเป็นแบบนี้คะ!”
ทางด้านสิงหเรศ ตอนนี้กำลังนั่งกุมขมับอยู่บนเตียง เมื่อศศิกำลังเล่นงานที่เขาไม่ยอมมีอะไรกับเธอ เมื่อทุกครั้งที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเขากลับเห็นเธอเป็นมุกรินทร์ทุกที เลยทำให้สวรรค์ล่มไม่เป็นท่ามาถึงสองวันเต็มๆ
“ถ้าเป็นอย่างนี้ศิขอตัวนะคะ”
“อย่าพึ่งสิ ผมก็แค่เครียดเรื่องงานไปหน่อย”
“งั้นก็สงบจิตสงบใจอยู่ในนี้แหละ ศิจะออกไปสงบนอกห้อง!”
พูดจบศศิก็เดินออกจากห้องไปทันที เธอต้องการจนแทบบ้าตายอยู่แล้วแต่สิงหเรสเอาแต่เลี่ยงไปมาจนเธออดคิดไม่ได้ว่าเขาไร้น้ำยาไปเรียบร้อยแล้ว ส่วนสิงหเรศเองก็ไม่รู้ต้องทำยังไงเหมือนกันเมื่อเขาก็ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ความต้องการอันมากล้นกลับหายวับไปกับตาเพียงแค่คิดว่าศศิเป็นมุกรินทร์ เขาไม่อยากแตะต้องมุกรินทร์แม้เพียงน้อยนิดเมื่อเอาแต่คิดว่าเธอกับเสือสมิงค์รวม
