ซีรีส์เมีย

5

เขาทำไร่อ้อย ไร่มันสำปะหลังและไร่ข้าวโพด เป็นสินค้าที่ผลิตส่งขายโรงงานอันเป็นลูกค้าประจำที่นำไปผลิตอาหารสัตว์บ้าง อาหารแปรรูปบ้าง นอกจากนี้เขายังทำสวนผลไม้อีกด้วย เขาไม่ได้ร่ำรวยอะไรเป็นแค่ชาวไร่ชาวสวนที่ทำงานตรากตรำกลำแดด กิรณาพี่สาวของเธอจึงทิ้งเขาไปอย่างไม่เหลียวแล หลังจากที่ได้ในสิ่งที่เธอต้องการแล้ว

เธอเป็นคนเข้ามาในชีวิตของเขา มาหลอกให้ความหวังและทำทีเป็นชอบบ้านไร่แบบนี้ ทั้งที่จริงๆ แล้วเธอก็แค่สนุกสนานกับผู้ชายบ้านนอกคอกนาอย่างเขา แล้วพอเบื่อก็สลัดทิ้งอย่างไม่ไยดี ปล่อยให้เขาขายหน้าอยู่ในงานแต่งเพียงลำพังเมื่อเจ้าสาวหนีงานแต่งไป ถ้าไม่เพราะการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าให้กันยามาแต่งงานแทน และคนซุบซิบนินทากันทั้งงานว่าคบกับพี่แล้วแต่งกับน้อง เขาก็คงเอาปี๊บคลุมหัว เดินทางกลับไร่ด้วยความรู้สึกว่าโง่งมเหลือประมาณ

เมษไม่ได้คาดหวังว่ากันยาจะเป็นภรรยาที่ดีไปกว่ากิรณาเลย พี่น้องท้องเดียวกันย่อมไม่แตกต่างกันมากนัก แต่มันก็ทำให้เขาถึงกับชะงักเมื่อลุกจากโต๊ะทำงานกลับมาที่ห้องนอนของตัวเองอีกครั้ง เขาก็พบว่าในห้องน้ำได้ถูกจัดเตรียมข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นในการทำภารกิจในห้องน้ำเอาไว้เรียบร้อยแล้ว

อุปกรณ์โกนหนวด น้ำยาโกนหนวด ผ้าขนหนูสะอาดสะอ้านที่พับเอาไว้อย่างเรียบร้อย ในขณะที่เป็นเมื่อก่อนเขาต้องคอยหาหรือตำหนิแม่บ้านที่ลืมนำมาวางเอาไว้ให้ และแปรงสีฟันของเขาที่บีบยาสีฟันเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ทุกอย่างถูกจัดวางอย่างเรียบร้อยพร้อมด้วยแก้มน้ำที่สามารถหยิบจับได้อย่างสะดวกสบาย

เมษหยิบแปรงสีฟันขึ้นมามองอย่างพินิจพิจารณา ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้ทุกสิ่งทุกอย่างจะถูกจัดเตรียมเอาไว้อย่างดี เขาไม่ได้คิดไปถึงป้าแม่บ้านที่ค่อนข้างขี้ลืม แต่กลับคิดไปถึงภรรยาที่เขาไม่เคยรักและต้องการเธอเลย

เมษจัดการกับตัวเองและอาบน้ำอาบท่าจนเสร็จเรียบร้อย ออกมาจากห้องน้ำเขาก็เห็นชุดที่ถูกเตรียมเอาไว้ให้ พร้อมด้วยถุงเท้าอีกคู่หนึ่ง เขาเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เปิดมันออกดูด้วยความรู้สึกอยากรู้อยากเห็น แล้วเขาก็ต้องกะพริบตาปริบๆ เสื้อผ้าของเขาถูกจัดอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย จนมันดูแปลกไปสำหรับเขา

เมษหยิบเสื้อผ้าที่เธอจัดเตรียมให้เขาขึ้นมอง มองนิ่งอยู่แบบนั้น เธอรู้ได้ยังไงว่าเขาอยากใส่ชุดนี้ เสื้อลายตารางหมากรุกตัวเก่งที่เขาชอบนักหนา และมันค่อนข้างเก่ามากแล้ว แต่เขากลับชอบเพราะเนื้อผ้ามันใส่สบายและเป็นสีโปรดของเขา นึกไปถึงตอนที่กิรณาเห็นเขาใส่เสื้อตัวนี้ เธอถึงกับบ่นว่าทำไมเขาถึงชอบใส่เสื้อผ้าเก่าๆ และควรจะทิ้งมันไปได้แล้วเพราะมันทั้งเก่าทั้งเชยเหลือเกิน

เมษสวมมันด้วยรอยยิ้ม เขาเผลอยิ้มอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว และเขาก็ค้นพบว่าข้าวของในห้องตัวเองได้ถูกจัดให้เป็นระเบียบเรียบร้อยขึ้น ปกติแล้วเขาไม่ค่อยชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับข้าวของของตัวเองมากนัก เข้ามาทำความสะอาดไม่ให้รกรื้อรำคาญตาเป็นพอ แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันดูแปลกไป มีกระปุกเครื่องสำอางของผู้หญิง และแป้งหอม น้ำอบน้ำปรุงและกลิ่นกายของเธอลอยตลบอบอวลอยู่ในห้องสีน้ำตาลเข้มของเขาด้วย

เมษเดินลงมาจากบนห้องนอนด้วยการก้าวยาวๆ เขาเห็นว่ากันยาอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยแล้ว เธอแต่งตัวพร้อมเข้าไร่กับเขา และกำลังตั้งโต๊ะอาหารอยู่ เขาชะงักมองเธอนิ่งเหมือนเห็นสิ่งแปลกประหลาด

เธอเป็นมนุษย์ผู้หญิงแปลกประหลาดที่เรียกว่าเมีย เขาเองก็อึ้งๆ ทึ่งๆ กับการทำอะไรได้เป็นระเบียบเรียบร้อยและรวดเร็วของเธอเอามากๆ

เขาทรุดตัวนั่งลงที่เก้าอี้ตรงหัวโต๊ะ เธอเห็นดังนั้นก็รีบรินกาแฟดำไม่ใส่น้ำตาลให้เขา มื้อเช้าของเขาไม่ได้พิถีพิถันมากนัก กินแค่นี้และไปทำงานในไร่จนเที่ยง ถึงจะรับประทานอาหารหนักท้อง แต่วันนี้เธอเตรียมอย่างอื่นนอกจากกาแฟให้เขาด้วย มีขนมปังหน้าหมูที่เขาคิดว่ากลิ่นมันหอมหวนชวนกินเอามากๆ

“พี่เมษลองชิมดูสิคะ เป็นสูตรของคุณยายน่ะค่ะ สอนให้กันยาทำตั้งแต่เด็ก” เธอบอกเขาอย่างลุ้นๆ กลัวเขาจะไม่กิน เพราะป้าแจ่มจันทร์บอกว่าเมษดื่มแต่กาแฟดำและไปทำงานทุกวัน ซึ่งเธอก็เห็นตามนั้นว่าเขาไม่ชอบนิยมรับประทานอาหารหนักท้องก่อนเข้าไร่

เมษหยิบขึ้นมาชิมดู เขาคิดว่ามันอร่อยมากทีเดียวเชียว เขาเคยกินแต่เหตุไฉนขนมปังหน้าหมูที่เขาเคยกินมันไม่อร่อยอย่างที่เธอทำ อาจาดผักและผลไม้ของเธอก็ทำให้เขาชื่นใจไม่น้อย ตบท้ายด้วยกาแฟดำของโปรดก็ทำให้เขาอิ่มท้องได้ในเวลาอันรวดเร็ว

ป้าแจ่มจันทร์กับส้มโอผู้เป็นสาวใช้ถึงกับมองด้วยความประหลาดใจ แต่ก็เผยยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าเจ้านายพึงพอใจกับอาหารเช้าที่ภรรยาคนสวยจัดเตรียมเอาไว้ให้

เห็นว่าเมษรับประทานอาหารอย่างชอบใจ กันยาก็นั่งรับประทานในส่วนของเธออย่างเงียบๆ ซึ่งวันนี้เขากับเธอไม่มีเรื่องทะเลาะหรือหมางใจอะไรกัน

กันยาตามเมษเข้ามาในไร่ เขาลืมไปเสียสนิทว่าเมื่อวานได้ใช้ให้เธอเป็นแม่ครัวทำอาหาร กันยาเองก็ไม่กล้าพูดอะไรเมื่อเขาให้เธอไปตัดอ้อยเหมือนเดิม เธอก็ทำตามที่เขาบอกอย่างว่าง่าย

มือน้อยๆ ทำงานตามคนงานคนอื่น เธอได้ยินเสียงคนงานซุบซิบนินทากันว่าเมษเกลียดเมียอย่างเธอ เขาเลยใช้งานให้หนัก หลายคนสมน้ำหน้าเมื่อรู้ว่าพี่สาวของเธอหลอกเงินของเมษ และอีกหลายคนเห็นใจเธอที่ต้องมารับกรรมแทนพี่สาวแบบนี้

“นายหญิงดื่มน้ำเย็นๆ ไหมครับ” คนงานหลายคนปฏิบัติกับเธออย่างเคารพรัก ทำให้เธอซาบซึ้งใจเป็นอันมาก เธอทำเป็นหูทวนลมหากมีใครนินทา ถือเสียว่าเสียงนกเสียงกาจะได้ไม่เศร้าใจไปมากกว่านี้

“ขอบใจจ้ะ อุ๊ย!” เธอรับน้ำจากคนงานผู้ชายมาดื่ม ก่อนจะร้องอุทานเมื่อโดนเมษกระชากแขนให้เดินตามไปอย่างไม่ปรานี

“พี่เมษ กันยาเจ็บนะคะ”

“บอกว่าอย่าอ่อยผู้ชาย คนงานพวกนั้นส่วนใหญ่มีลูกมีเมียแล้ว เธอตัดอ้อยตรงนี้ให้หมดแล้วกัน ตัดให้ห่างจากคนอื่น จะได้ไม่ไปยั่วผู้ชายอีก ทำงานคนเดียวคงไม่ทำให้เธอตายหรอกนะ” เขาผลักไสเธอไปที่ดงอ้อยด้านหน้าที่ไร้ผู้คน ไม่อยากให้เธอไปยุ่งวุ่นวายกับคนงานผู้ชายที่คอยมาพินอบพิเทาทำโน่นทำนี่ให้ เขาเห็นแล้วมันขัดตา

“ถ้าตัดอ้อยตรงนี้ไม่หมดเธอก็ไม่ต้องกินข้าวไม่ต้องกลับบ้าน นอนอยู่ในไร่อ้อยนี่แหละ”

“เข้าใจไหม” เขาเอ่ยถามเสียงดุเข้ม

“เข้าใจค่ะ” เธอตอบเสียงอ่อย

กันยาไม่กล้าสบตาคนขี้โมโห เขาพูดแค่นั้นก่อนจะเดินจากไป เธอมองต้นอ้อยเบื้องหน้าแล้วปาดเหงื่อเล็กน้อย ได้ยินเมษห้ามปรามไม่ให้ใครมาช่วยเธอ เธอจึงปิดปากเงียบทำงานของตัวเองเงียบๆ คนไม่เคยทำงานหนักรู้สึกเหนื่อยล้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน มือของเธอเริ่มแตกและใบอ้อยก็ทำให้เธอรู้สึกระคายผิวเป็นอันมาก

กันยารู้สึกกระหายน้ำเป็นอันมาก แต่ไม่กล้าไปไหน กลัวโดนเมษโกรธเอาอีก เธออาจจะโดนเขาดุและโมโหใส่ เธอจึงทนทำงานไปเรื่อยๆ เที่ยงแล้วทุกคนไปรับประทานอาหารกัน แต่ไร้เงาของกันยา เมษสั่งไม่ให้ไปยุ่ง จึงไม่มีใครกล้าไปยุ่งกับเมียนาย

แสงแดดที่สาดส่องมากระทบพื้นโลก แผ่รังสีมาจนถึงคนที่ยืนตัดอ้อยอยู่คนเดียวให้ร้อนระอุยิ่งขึ้นไปอีก

กันยามองต้นอ้อยมากมายตรงหน้าด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้า บางครั้งก็ท้อแท้ใจ บางครั้งก็นึกฮึดสู้ขึ้นมา ถ้าเธอทำงานตรงหน้าเสร็จก็จะได้กินข้าว

เมษที่ขับรถเข้าเมืองไปคุยงาน เขาขับรถกลับมาและพบว่าฝนกำลังจะตก คิดว่าน่าจะตกหนักเป็นแน่เพราะท้องฟ้ามืดสลัวไปหมด

ชายหนุ่มขับรถกลับถึงบ้านก็เย็นมากแล้ว เขาลงจากรถก็เห็นว่าฝนเริ่มตกหนัก เดินเข้าบ้านก็ไม่เจอใคร จึงเดินขึ้นบันไดบ้านเพื่อไปอาบน้ำอาบท่าเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะเหนียวตัวพอสมควร เขาไม่เห็นการจัดเตรียมสิ่งต่างๆ ในห้องน้ำให้เขาเหมือนเมื่อเช้า คิดไปว่าเมื่อเช้าเธอคงทำเอาหน้า นั่นทำให้เขาไม่สบอารมณ์อยู่มากเหมือนกัน