“ละ... แล้วคุณเป็นใครคะ” หล่อนตัดใจถามกลับไป แม้จะเสี่ยงต่อความจริงบางอย่างก็ตาม
“แล้วคุณล่ะคะเป็นใคร”
“ดิฉันเป็นภรรยาของเจ้าของโทรศัพท์ค่ะ คราวนี้บอกได้หรือยังคะว่าคุณเป็นใคร ทำไมถึงมารับสายสามีของดิฉันได้”
“อ่อ...”
เสียงปลายสายตอบรับมาเพียงสั้นๆ แต่ไม่ได้ขยายความอะไรต่อ
“ใครโทรมา”
ดาราตรีจำได้ว่าเสียงเข้มๆ ที่ได้ยินแว่วผ่านมาเป็นเสียงของสามีหล่อนเอง และก็มีเสียงขลุกขลักตามมาอีกไม่นานสายก็ถูกตัดไป
มือที่ถือโทรศัพท์ร่วงลงอย่างช้าๆ จะให้หล่อนแปลความหมายว่ายังไงได้ ต่อให้เข้าข้างคุณเศรษฐ์ว่าอาจทำงานจนดึกและฟุบหลับไป เลขาเลยรับโทรศัพท์แทนก็ดูจะเป็นไปไม่ได้ เพราะเขาไม่เคยมีเลขาผู้หญิง และตอนนี้ฆนินทร์คนสนิทก็กลับมาถึงบ้านตั้งแต่ช่วงเย็นแล้ว
สองแขนโอบกระชับกอดเข่าตัวเองน้ำตาไหลพราก ความอัดอั้นกดดันตลอดหลายวันมานี้ทะลักทลายออกมาทั้งหมด หล่อนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว มันเจ็บปวด เหนื่อยล้าจนไม่อ
