เริงสวาททาสราคะ

8. ตอนจบ

บทที่ 5

ชาววาร์ดิกันเชื่อว่า แม่น้ำไรน์อันศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้สามารถชำระล้างทุกสิ่งให้ใสสะอาดได้ แล้วถ้าหากเป็นจิตใจที่แปดเปื้อนสกปรกของมนุษย์คลั่งกิเลส ลำน้ำที่เปรียบดั่งสายธารจากสรวงสรรค์ จะสามารถชำระล้างบาปและความโสมมที่ฝังแน่นในเลือดเนื้อปุถุชนสามัญ ให้กลับมาสะอาดบริสุทธิ์ได้อย่างไร?

แอนนาอีสเหม่อมองแม่น้ำไรน์ ซึ่งไหลทอดยาวออกไปไกลจรดขอบแผ่นดินไพศาล

สายลมวสันต์พัดผ่านเรือนร่างสาวสะพรั่งอย่างอ่อนโยน ช่วยปลุกประโลมสรรพางค์อ่อนล้าให้รับรู้ถึงสัมผัสแห่งธรรมชาติอันงดงาม

“ไยเจ้าดูใจลอย กำลังคิดอะไรอยู่หรือ ?”

ฮาเดรียนวางมือบนไหล่บางอย่างอ่อนโยน

ดวงตะวันยามเย็นย่ำเคลื่อนคล้อยต่ำ ลำแสงสีทองอร่ามส่องกระทบเสี้ยวหน้าสวยคมของหญิงสาว ขับเน้นเค้าโครงเครื่องหน้าชัดเจนของนางยิ่งงดงามล้ำเลิศไร้ที่ติ

มองจากมุมใดใบหน้าสวยคมของแอนนาอีสก็มีเสน่ห์ชวนพิศไม่รู้เบื่อ เรือนร่างแห่งสัดส่วนทองคำของนางดั่งถูกสรรค์สร้างมาจากนิยามแห่งความเย้ายวน ทั้งสง่างามและน่าหลงใหล ดึงดูดให้ผู้คนอยากเข้าหา

แอนนาอีสหันกลับมา เอียงแก้มแนบกับนิ้วมือเรียวยาวที่สัมผัสไล้ผิวขาวนุ่มนวลเนียน

“ข้าคิดถึงชีวิตคู่ของเราในวันข้างหน้า”

“ไม่ว่าวันนี้หรือวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่มีสิ่งใดที่เจ้าต้องหวาดกลัว ข้าจะคอยอยู่เคียงข้างคุ้มครองเจ้าเอง”

ฮาเดรียนเอ่ยคำมั่น

“ข้าโชคดีเหลือเกิน ที่ได้แต่งงานกับท่าน”

“ข้าต่างหากที่โชคดี”

ฮาเดรียนรั้งร่างบางเข้าสู่อ้อมแขน เขาก้มลงจุมพิตริมฝีปากอวบอิ่มอย่างเว้าวอนอ่อนหวาน ฝ่ามือหยาบใหญ่เคลื่อนไหวคุกคามไปทั่วเรือนร่างนุ่มนิ่มไม่ยอมหยุดนิ่ง

“พอเถิด มีคนมองเราอยู่ ข้าไม่อยากถูกครหา” นางเอ่ยปรามสามี น้ำเสียงพร่าสั่น

ทั้งคู่กำลังยืนอยู่ที่ระเบียงตากอากาศ ด้านนอกเป็นทิวทัศน์แม่น้ำไรน์ สายธารหล่อเลี้ยงชีวิตซึ่งไหลทอดยาวออกไปไกลสุดลูกหูลูกตา

“พวกเขาทำสิ่งใดไม่ได้นอกจากมองและกล่าวคำครหา ด้วยความริษยาเราสองคน ข้าจะทำให้คนพวกนั้นหลับตาไม่ลงทั้งคืน”

ฮาเดรียนไม่เพียงแค่พูด ชายหนุ่มก้มลงอุ้มร่างบางเอาไว้ในอ้อมแขนแข็งแรง แล้วพานางเดินเข้าไปในห้องนอน

แม้แต่ฟ้าดินก็ยังริษยาหนุ่มสาวคู่นี้ พอคล้อยหลังฮาเดรียนไม่กี่ก้าว สายลมด้านนอกก็พัดม่านหน้าต่างจนสั่นไหวเป็นระลอกคลื่น เสียงสายฝนพรั่งพรูลงมา ดังต่อเนื่องเหมือนเสียงบรรเลงดนตรี

ฟูกนอนหนานุ่มขนาดใหญ่ยุบตัว เมื่อสองร่างทอดกายลงบนเตียง

ฮาเดรียนปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากเรือนร่างอรชรของหญิงสาว สายตารักใคร่ลุ่มหลงที่มองมา ทำให้นางต้องยกมือปิดป้องสัดส่วนอวบอัดอย่างขวยอาย

แอนนาอีสรู้สึกว่าท้องน้อยของนางอ่อนยวบด้วยคลื่นอารมณ์ปั่นป่วน สัมผัสอันบรรจงของเขาทำให้นางร้อนรุ่มและรู้สึกเป็นที่ปรารถนา

“ภรรยาของข้างดงามราวกับภาพวาดเทพีวีนัส หากเจ้าไม่ได้เข้าโบสถ์ถือศีลอย่างเคร่งครัด ข้าคงนึกว่าเจ้าไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา”

“วิหารศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่สถานที่ทำพิธีสวดมนตร์สักการะเทพเจ้าเพียงอย่างเดียว”

นางเอ่ยอ้าง ชาววาร์ดิกันทุกคนตระหนักดีว่า สตรีวัยเจริญพันธุ์ผู้ถูกคัดเลือกให้เป็นนักบวชหญิง ล้วนต้องเรียนรู้วิชากามศาสตร์

“เช่นนี้เอง ข้าจึงได้หลงใหลเจ้าจนโงหัวไม่ขึ้น”

รอยยิ้มกรุ้มกริ่มทำให้ใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มดูอ่อนเยาว์ราวกับหนุ่มน้อย นัยน์ตาสีเขียวของฮาเดรียนมีเสน่ห์ดึงดูดใจอย่างล้นเหลือ แนวคิ้วดกหนาและสันจมูกโด่งของเขางดงามเป็นเอกลักษณ์ เรือนร่างสูงใหญ่สมเป็นชายชาตินักรบ ช่วงขายาวแข็งแรงและกล้ามเนื้อแน่นตึงของเขา ทำให้แอนนาอีสรู้สึกเป็นที่ทะนุถนอมและเป็นผู้หญิงอย่างแท้จริง

“ข้าร่ำเรียนศาสตร์การครองเรือน ก็เพื่อปรนนิบัติเอาใจท่านเพียงผู้เดียว”

แอนนาอีสใช้ฝ่ามือผลักแผ่นอกกว้าง ดันร่างหนานอนหงายลงบนเตียง

นางยิ้มยั่วเย้าชายหนุ่ม แล้วก้มลงจุมพิตริมฝีปากหยักสวยราวกับอิสตรีของเขาอย่างเว้าวอนอ่อนหวาน

การเคลื่อนไหวของนางเป็นไปอย่างเชื่องช้า ทว่างดงามละเมียดละมุนชวนคลุ้มคลั่ง ทรมานทั้งร่างกายและจิตใจของฮาเดรียนอย่างสุดแสน ความอัดอั้นกระสันเสียว กระตุ้นให้เขาครางออกมาอย่างเหลืออด

แต่แอนนาอีสไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงสดของนาง พรมจูบแผ่วเบาต่ำลงไป ตามริ้วโค้งมัดกล้ามบนเรือนร่างแกร่งกำยำ ต่ำลงไปเรื่อยๆ จนมาถึงแนวเว้าของท้องน้อยเรียบตึง

ฮาเดรียนใช้ศอกดันลำตัวขึ้น นัยน์ตาสีเขียวเหมือนท้องทะเลเมดิเตอร์เรเนี่ยนของเขาเป็นประกายวาวโรจน์ เมื่อแอนนาอีสเงยหน้าขึ้น และมองสบตากับเขาอย่างท้าทาย

ฝ่ามือนุ่มนิ่มที่ลูบไล้ต้นขาแข็งแรงเลื่อนมากอบกุมความอวบใหญ่ล่ำสัน นางกระชับนิ้วเรียวงาม เคลื่อนไหวรูดคลึงไปตลอดความยาวเร้าใจของเขา กระทั่งมีตุ่มน้ำซึมออกมาจากปลายองคชาติ ก่อนจะแลบลิ้นเล็มเลียรอบขอบหนาบานอย่างไม่รีบร้อน ละเลียดหยาดกระสันละเลงทั่วส่วนหัวอวบใหญ่ แล้วอ้าปากครอบครองความเป็นชายของเขา นางห่อลิ้นดูดเลียจนกระพุ้งแก้มตอบ กลืนกินสัดส่วนใหญ่ยาวผ่านลำคอ ขยับขึ้นลง ขึ้นลง กระทั่งฮาเดรียนไหวสะโพกสอบไปพร้อมกัน และเอื้อมมือมาประคองท้ายทอยของนางเอาไว้

ลมหายใจของชายหนุ่มหอบกระชั้น เสียงครวญครางของเขาดังถี่ขึ้นเรื่อยๆ

“แอนนาอีส! โอ...” ฮาเดรียนคำรามเหมือนสัตว์ดุร้ายบาดเจ็บ เขารีบดันหญิงสาวออกห่าง ก่อนที่จะหลั่งน้ำรักในปากของนาง

“ยอดรัก เจ้าเกือบจะฆ่าข้าแล้ว” ฮาเดรียนหอบหายใจแรง เส้นเอ็ดบนลำคอแกร่งปูดโปน มือข้างหนึ่งกุมรอบความเป็นชายเอาไว้แน่น

แอนนาอีสแลบลิ้นเลียความหยาดเยิ้มรอบริมฝีปาก ดวงตาเร่าร้อนจ้องมองท่อนเนื้อเขื่องในมือของฮาเดรียน มันถูกบีบจนเป็นสีแดงก่ำ

เขายิ้มรู้ทัน “เจ้าต้องการข้า”

ฮาเดรียนน้ำเสียงแหบพร่า เขาเองก็หิวกระหายในตัวนางมากพอๆ กัน ทว่าเขาต้องการทรมานนางให้ดิ้นพล่านเสียก่อน

เขาจับข้อเท้าของแอนนาอีส ลากร่างยั่วกามมาที่กลางเตียงแล้วแยกท่อนขาสองข้างออกจากกัน ทว่าหยาดน้ำหวานที่เอ่อล้นร่องสวาท กระตุ้นให้ชายหนุ่มยิ่งรวดร้าวด้วยความปรารถนา

เขาคำรามในลำคอ และก้มลงจูบหน้าท้องขาวเนียน ฝ่ามือหยาบใหญ่ลูบไล้ไปตามสัดส่วนโค้งเว้า ปากของเขาเลื่อนต่ำลงมาที่เนินนาง ลิ้นสากแหวกกลีบเนื้ออูม ดูดเลียเย้าหยอกจนหญิงสาวแอ่นสะโพกขึ้นตามจังหวะ นางเอื้อมมือมาขยุ้มผมบนศีรษะชายหนุ่ม และกดหน้าเขาลง

“อื้ออ... ฮาเดรียน! ขะ ข้า! ใจจะขาดแล้ว...” นางบิดเอว ร่ำร้องอย่างทุรนทุราย

ฮาเดรียนเคลื่อนกายขึ้นมาคร่อมเหนือเรือนร่างยั่วยวน เขาก้มลงเลียปลายถันสีแดงที่กำลังแข็งเครียดของนางอย่างหยอกเย้า

“นำข้าเข้าไปในตัวเจ้า”

แอนนาอีสสอดมือลงไปกุมท่อนเนื้อแข็งชูชัน ถากถูบนร่องหยาดเยิ้มฉ่ำลื่น แล้วกดส่วนหัวอวบใหญ่เข้ามาในความสาวสดรัดรึงอย่างแช่มช้า

อาาา... ฮาเดรียนครางเสียงแหบ สายตาเร่าร้อนจ้องมองตัวตนของเขาจมหายเข้าไปในเนื้อนาง

ชายหนุ่มเสียวจนหน้าท้องแขม่วเกร็ง เขากัดฟันผลักดันเข้าสู่ความรัดรึงของนางอย่างอดทน ค่อยๆ กดความแข็งขึงจมลงในความอ่อนนุ่มคับแน่นทีละน้อย กลีบเนื้ออวบอูมของนางลู่ไล้ไปตามจังหวะเสียดสีเข้าออก ภายในช่องทางสวาทกระตุกตอดและดูดดึงดุ้นเอ็นเข้าไปข้างในราวกับริมฝีปาก

“อูยยย ซี๊ดด... เสียวเหมือนใจจะขาด”

ฮาเดรียนโก่งบั้นท้ายขึ้นสูง จนส่วนปลายหลุดออกมา จากนั้นก็เสือกกายเข้าไปในความสาวจนสุดขนาดเก้านิ้วกว่า นางขมิบเขาไว้แน่นด้วยความกระหาย เขาสอดใส่เข้าออกลึกและแรงขึ้นเรื่อยๆ กระทั่งร่างบางดิ้นพล่านอย่างทรมาน

แอนนาอีสหยัดกายบดเบียดเกสรสวาทกับหัวหน่าวแข็งขึง “โอ... ฮาเดรียนแทงเข้ามาในตัวข้าเร็วๆ อ๊ะ! อ๊าาา...”

นางร้องครวญครางไม่ขาดปาก แผ่นหลังบางแอ่นโค้งไม่ติดพื้น สะโพกผายดีดเด้งขึ้นลงตามแรงกระแทกกระทั้นหนักหน่วงเร้าใจ

ฮาเดรียนยันแขนยกแผ่นอกขึ้น เขาโยกกายตอกอัดเข้าไปในความสาวสดรัดรึงอย่างหนักเน้นดุดัน รุนแรงเร่าร้อนราวกับคลุ้มคลั่ง

แอนนาอีสจิกปลายเท้ายกสะโพกผายขึ้น สองมือกุมบั้นท้ายของชายหนุ่ม นางกรีดร้องและกระตุกรัดรอบความแข็งขึงเร็วระรัว

ฮาเดรียนกดบั้นท้ายค้างไว้ รอคอยจนนางขมิบตอดช้าลง ก่อนจะขยับเปลี่ยนท่า

เขาพลิกตัวลงนอนใต้นาง ดันร่างยั่วกามนั่งคร่อมหน้าตักแล้วจับเอวคอดกิ่ว ยกนางขึ้นและกดลง สายตาเร่าร้อนจ้องมองการสอดใส่ของทั้งคู่

“อูยยย... ฮาเดรียน ท่านทำข้าจุกไปหมดแล้ว” นางอ้าปาก หอบครางเสียงกระเส่า

แอนนาอีสวางมือบนต้นขาของชายหนุ่ม นางทรงตัวนั่งย่อแล้วขยับสะโพกผายขึ้นลงช้าๆ บดเบียดกลีบสวาทอูมอิ่ม ลูบไล้ท่อนเนื้ออวบยาวภายในร่าง นางดูดกลืนเขาขึ้นลงตลอดทั้งลำ ค่อยๆ เร่งจังหวะจากเนิบนาบไปสู่ความเร่าร้อนชวนคลุ้มคลั่ง รีดเค้นเสียงครวญครางเสียวซ่านของเขาออกมา

ทว่าคนที่ทะยานขึ้นสวรรค์กลับไม่ใช่ชายหนุ่ม นางหวีดร้องและตอดรัดเขาถี่ยิบ ร่างอรชรสั่นระริก

ฮาเดรียนสยิวจนไหล่สะท้าน เขาจับหญิงสาวโก่งโค้งแล้วเข้าหานางจากด้านหลัง

แอนนาอีสผวาสุดตัว ภายในของหญิงสาวถูกความยาวของเขาเหยียดจนตึง นางแยกขาสองข้างออกและโอบรับลำลึงค์แข็งร้อนอย่างหวาดหวั่น ยามฮาเดรียนบดเบียดเข้าออกแต่ละครั้ง ราวกับจิตวิญญาณของนางจะปลิวตามไปด้วย

“แอนนาอีส! แอนนาอีส!”

ฮาเดรียนครางชื่อหญิงสาว เขาให้ฝ่ามือหยาบใหญ่ตรึงสะโพกผายเอาไว้ แล้วถาโถมเข้าใส่นางอย่างเร่าร้อนรุนแรงราวกับบ้าคลั่ง กระทั่งจังหวะสุดท้าย

แอนนาอีสสั่นระริกด้วยความสุขสม นางดูดกลืนความเป็นชายเข้าไปในส่วนลึก รีดเค้นน้ำรักทุกหยาดหยดจากร่างสูงใหญ่จนหมดเปลือก

บทส่งท้าย

ข่าวบุตรชายคนโตถูกบุตรชายคนเล็กสังหาร ทำให้สมุหนายกฮันเตอร์เส้นเลือดในสมองแตก เขากลายเป็นชายชราอัมพาตไร้พิษสง มีสภาพเหมือนผัก

ร่างของ ‘ฮันเตอร์ คาร์ลสเบิร์ก’ ถูกกักขังอยู่ภายในห้องสีเหลี่ยม ไม่ได้ออกเหยียบโลกภายนอก ไม่ได้เห็นศพของอาเธอร์บุตรชายคนโต ไม่มีแม้กระทั่งโอกาสที่จะไปร่วมงานวิวาห์ของฮาเดรียนบุตรชายคนเล็ก...

ฮาเดรียนประคองเจ้าสาวหมาดๆ ของเขา เดินเข้ามาภายในห้องสลัว เพื่อทำความเคารพบิดาซึ่งนอนป่วยเป็นอัมพาตอยู่บนเตียง

ฮันเตอร์สำลักฟองน้ำลายจนของเหลวไหลฟูมปาก เมื่อเห็นหน้าลูกสะใภ้ เขาพยายามพูดบางสิ่งออกมา

“ท่านพ่อ นอนพักผ่อนเถิด” นางกุลีกุจอเข้าไปหยิิบผ้ามาเช็ดปากให้พ่อสามี

“เจ้าช่างเป็นภรรยาที่แสนดีเหลือเกิน” ฮาเดรียนมองนางด้วยแววตารักใคร่

“บิดาของท่านก็เหมือนบิดาของข้า”

แอนนาอีสยิ้มให้สามี แล้วหันมามองชายชราอัมพาตที่นอนอยู่บนเตียงด้วยรอยยิ้มมีความหมาย

“ข้าจะดูแลปรนนิบัติท่านพ่ออย่างดี”

สภาพของพ่อสามีของนางตอนนี้ ดูน่าเวทนาเสียยิ่งกว่าเด็กหญิงอายุหกขวบที่ซ่อนตัวอยู่ในตู้เสื้อผ้า ตอนเฝ้ามองถูกคนชั่วฆ่าข่มขืนมารดาของตัวเองอย่างเลือดเย็น

ฮันเตอร์จะต้องมีอายุยืนยาวเพื่อเฝ้ามองสตรีที่ทำให้ลูกชายของเขาฆ่ากันเอง ใช้ชีวิตเสวยสุขบนกองเงินกองทองของตระกูลคาร์ลสเบิร์ก จนกว่าเขาจะหมดลมหายใจ!