“น้าจะตีแกให้ตายเลยวีนัสที่แกกล้าทำตัวไม่ดีแบบนี้!”
หมับ!
“หยุด! อย่ากล้ามาด่าว่าวีนัสด้วยคำนี้ถ้าน้าก็เคยทำร้ายแม่ผมลับหลังเหมือนกัน! แล้วก็อย่ามาทำร้ายเมียผม! จะโกรธแค่ไหนก็อย่ามาทำร้ายเมียผมเด็ดขาด!”
“...คุณเทมป์”
“เอามือออกไปจากตัวเมียผม!” เขาจับมือข้างหนึ่งของน้าพิมพ์ที่กำลังจะง้างมาตีฉัน แต่ก็ยังมีมืออีกข้างที่น้าพิมพ์จับต้นแขนฉันเอาไว้
“...”
“ปล่อย!” เขามองไปที่มือข้างนั้นแล้วตะคอกใส่น้าพิมพ์อีกครั้ง
“...” น้าพิมพ์ยอมปล่อยในขณะที่ฉันกำลังตกใจกลัว
“อย่ามาทำร้ายเมียผมอีกจำไว้” เสียงแข็งกระด้างของเขาเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
“เทมป์” ฉันควรจะห้ามเขาไม่ให้พูดคำนี้ตั้งนานแล้ว แต่ก่อนหน้านี้ฉันมัวโฟกัสที่ความโมโหของน้าพิมพ์เท่านั้นเลยไม่ได้ห้าม
“ไม่ต้องมาห้าม แล้วน้าก็อย่ามาโวยวายถ้าตัวเองไม่ได้ดีไปกว่าคนอื่น”
“คุณเทมป์หมายความว่ายังไงคะ”
“หึ! ไม่อยากพูดว่ะสะอิดสะเอียนปาก เคยทำอะไรไว้ใน
