“จะให้คนตามพี่เพื่อหาตัวผู้หญิงของพี่งั้นสิ?”
(ก็ไม่รู้สิคะ คิดเอง พี่เทมป์คงไม่โง่หรอกมั้ง ถ้าโง่คงไม่ซ่อนอีนั่นได้นานขนาดนี้)
“หึ! อย่ามาเสือกทำสันดานหมา ๆ แบบนี้กับกูนะซอนย่า...ไม่งั้นกูจะขุดเรื่องในอดีตของมึงมาประจานให้เละเลย!”
ติ๊ด!
“สัส!”
“...เทมป์”
“ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัวพวกเหี้ยนั่น” ฉันแค่เรียกชื่อเบา ๆ เขาก็พูดขึ้น แต่ไม่ได้มองหน้าฉันนะ เขามองตรงไปข้างหน้า เอาแต่มองไปข้างหน้าเหมือนกำลังพยายามระงับความโกรธอยู่
“แต่...”
“ไม่ต้องกลัวไงวี” เขาหันมามองฉันด้วยสายตาดุเหมือนกับฉันเป็นเด็กที่พูดไม่รู้เรื่อง
“จะไม่ให้กลัวได้ไง ฉันไม่มีญาติพี่น้อง ส่วนนายคุณป้าก็ไม่ได้ช่วย ไปงัดกับพ่อซอนย่ามันง่ายที่ไหนล่ะ”
“แล้วไง บอกกี่ครั้งแล้วว่ามีปัญญาปกป้อง...ไม่เชื่อกูเหรอวี”
“...อื้ม ลองดูก็ได้” ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่คำพูดสุดท้ายที่ถามออกมาทำให้ฉันบอกตัวเองว่าลองดู ลองเชื่อเขาดูสักครั้ง
