EP : 9
2034 คำ
“พิงค์”
“ว่า~”
“ปวดฉี่ เข้าห้องน้ำกัน”
“เออ ๆ” พิงค์ตกลงฉันก็รีบเดินนำไปห้องน้ำ เดินไปโยกไปเพราะกำลังสนุก แต่เพราะรู้จักกับเฮียฟลุ๊คเจ้าของผับเลยได้สิทธิ์ไปเข้าห้องน้ำข้างบน
“เข้าไหมเนี่ย”
“ไม่อ่ะ พาแกมาเฉย ๆ”
“พามาแรดเฉย ๆ ด้วยรึเปล่า หรือมันพาเธอมาแรดวะพิงค์”
“ไอ้เทมป์!” พิงค์ตกใจจนอุทานชื่อเขาออกมา ส่วนฉันก็หน้าถอดสีไม่คิดว่าจะเจอไอ้คนอัปรีย์ที่นี่
“ไง...ที่รัก” สีหน้าของเขาที่กำลังกระตุกยิ้มมุมปากบอกให้รู้ว่าหายนะกำลังมาเยือนฉัน
“มาทำไม”
“มาตามเมียกลับบ้าน”
“เทมป์ พวกฉันมาเที่ยวกันอยู่ นายอย่ามากวนมันขอร้อง” พิงค์เดินมาขวางหน้าฉันเอาไว้แล้วคุยกับเทมป์
“เธออย่ามายุ่งดีกว่าพิงค์ ถอยไป ถ้าไม่เข้าห้องน้ำก็ลงไป ส่วนเธอกลับกับฉันเดี๋ยวนี้”
“ไม่! ฉันไม่ยอมให้นายมาทำอะไรเพื่อนฉันแน่”
“คิดว่าห้ามได้?”
“พิงค์ ๆ พอแล้ว แกอย่ามีเรื่องกันเลยนะ” ฉันรีบห้ามเพราะเพื่อนฉันเริ่มเมา กลัวมีปัญหามากกว่านี้
“ฉันไม่กลัวมันหรอก มาเลยไอ้เทมป์! วันนี้แกกับฉันมาต่อยกันให้มันจบ ๆ ไปเลย!”
“ฉันไม่อยากมีเรื่องกับผู้หญิง ถอยไปอย่ามายุ่งเรื่องผัวเมีย”
“ผัวเมียพ่อง! เมียนายคืออีน้องซอนย่าโน่นอย่ามายุ่งกับเพื่อนฉัน ไม่รู้รึไงว่ามันไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับนายเลยสักนิดไอ้เทมป์!” ฉันรู้ว่าเพื่อนฉันโมโหเขามานานแล้ว แต่พิงค์กำลังจะทำให้ฉันซวยมากกว่านี้ เขาจะโกรธมากฉันรู้ และฉันก็รู้ว่าเขาจะไม่ทำอะไรพิงค์แต่เขาจะมาลงที่ฉันแทน
“เทมป์นายอย่าอย่าถือสาพิงค์เลยนะ” ฉันขอร้องเขาที่กำลังมองหน้าพิงค์ด้วยความโมโห
“อย่าไปขอร้องมัน แกไม่ต้องกลัวมันเลยเลยวี ฉันจะปกป้องแกเอง มันไม่ใช่พ่อแล้วก็ไม่ใช่ผัวแกสักหน่อยที่จะมาบังคับแกได้ อยากบังคับมากไปบังคับอีน้องซอนย่าเมียมึงโน่นไอ้เทมป์!”
“พิงค์! มึงอย่ามายุ่งเรื่องกูกับมัน เวลาพวกกูเอากันมึงอยู่ด้วยรึไงถึงมาเสือก!” นั่นไง ฉันบอกแล้วว่าเขาจะโมโห แล้วเขาก็โมโหมาก
“เออ! กูไม่ได้อยู่ด้วย แต่กูรู้ตลอดว่าเพื่อนกูไม่ได้อยากเอากับมึง!”
หมับ!
“เฮ้ย! จะทำอะไร!”
“พอแล้วพิงค์ ไป ๆ เดี๋ยวเฮียลงไปส่ง” เฮียฟลุ๊คมาจากไหนไม่รู้ก่อนหน้านี้ฉันไม่ได้สังเกตแต่เฮียฟลุ๊คก็เดินมาจับมือพิงค์แล้วรั้งเข้าไปหาเพื่อให้พิงค์ห่างจากเทมป์ที่กำลังตะคอกใส่กันด้วยอารมณ์รุนแรง
“ไม่! อย่ามายุ่งนะเฮีย! เฮียไม่เห็นเหรอว่ามันทำอะไรเพื่อนพิงค์!”
“เมาแล้วไปนอน ไม่ต้องลงไปข้างล่างแล้วเดี๋ยวเฮียไปส่ง”
“เฮียฟลุ๊คอย่ามายุ่งได้ไหม ปล่อยสิวะ!” พิงค์พยายามขัดขืนแต่เฮียฟลุ๊คก็ไม่ยอมปล่อย
“แก ฉันไม่เป็นไรช่างมันเถอะนะ” ฉันรีบหันไปบอกเพื่อนเพราะไม่อยากมีเรื่องมากกว่านี้ ทั้งเป็นเวลากลางคืน ทั้งอยู่ในที่อโคจรถึงจะเป็นผับของคนรู้จักแต่ก็ไม่ดีแน่ อย่าเล่นกับอารมณ์คนเลยเพราะอะไรก็เกินขึ้นได้ทั้งนั้น
“แกแม่งสุดท้ายก็ยอมมันตลอด ทำไมวะยอมมันทำไมนักหนา ถ้าเป็นฉันนะจะเดินเข้าไปบอกแม่มันเลยว่ามันทำไรระยำอะไรไว้กับแก!”
“อ่าส์! แรงเยอะอย่างกับควายกูจะเอาไม่อยู่แล้ว เดี๋ยวเฮียพาไปส่งเองไม่ต้องเป็นห่วง พวกมึงสองคนค่อย ๆ คุยกัน ดูแลตัวเองดี ๆ นะวี”
“...ค่ะเฮียฟลุ๊ค” ฉันดูแลตัวเองดีแน่ แต่ก็คงเท่าที่มีปัญญาดูแล
“มึงก็อีกคน อย่าใช้อารมณ์เกินเหตุ” เฮียฟลุ๊คหันไปบอกเขาแต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้สนใจอะไรสักนิดนอกจากใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ จากนั้นเฮียฟลุ๊คก็ฉุดกระชากพิงค์ออกไปทั้งที่เพื่อนฉันยังตะโกนด่าเขาไม่เลิก
เฮียฟลุ๊คไว้ใจได้ ไม่มีอะไรน่ากลัวถ้าปล่อยให้พิงค์กลับกับเฮียฟลุ๊คฉันเลยไม่ได้ห่วงอะไร จะห่วงก็แต่ตัวเองนี่แหละ
“กูให้เวลามึงลงไปลาเพื่อนมึงห้านาที ถ้ามึงตุกติกคืนนี้กับคืนพรุ่งนี้กูจะเอามึงให้รอบบ้านเลย”
“...” สุดท้ายก็ต้องข่มกลั้นความโกรธเอาไว้แล้วเดินลงไปบอกลาเพื่อน ๆ
“จะกลับยังไง บอกว่าให้กลับด้วยกันไง” ไอซ์ถามหลังจากที่ฉันลงมาลากลับจนเพื่อน ๆ งงเพราะอยู่ดี ๆ ก็กลับกะทันหัน
“กลับกับเทมป์”
“ไอ้เทมป์?”
“อื้อ เขาอยู่ที่นี่ จะกลับพอดีเลยกลับพร้อมกัน”
“ไม่เห็นรู้เลยว่ามันมา” ไอซ์ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ก็แน่ล่ะมันฟังดูไม่สมเหตตุสมผลเลยนี่คะ มาเที่ยวกันจนผับจะปิดอยู่แล้วเพิ่งมาบอกว่าเขาก็อยู่ที่นี่ใครจะไม่สงสัย
“นั่งกินเหล้ากับเฮียฟลุ๊คอยู่ข้างบน ไปเข้าห้องน้ำแล้วเจอกันพอดี เดี๋ยวไปส่งพิงค์เลยนายไม่ต้องห่วง”
“มันไม่ได้ทำอะไรเธอใช่ไหม”
“ทำอะไร? ไม่ได้ทำแค่จะกลับพร้อมกันเฉย ๆ พิงค์เริ่มเมาแล้วด้วยนายก็เห็นฉันแค่กลัวเมาหนักกว่านี้เลยจะพากลับก่อนเดี๋ยวถึงห้องแล้วไม่มีคนดูแล”
“ถ้างั้นฉันไปส่งเอง บอกมันกลับก่อนเลยฉันไปส่งตอนนี้แหละ”
“ไม่เป็นไรไอซ์ นายอยู่ต่อเถอะกำลังสนุก ฉันไปก่อนนะวันจันทร์เจอกัน” ฉันรีบบอกแล้วรีบเดินไปที่หลังร้านทันทีเพราะกลัวไอซ์จะไม่ยอม
“กว่าจะร่ำลากันได้นะพวกมึง” เจอหน้าก็กระแนะกระแหนเลย ยืนมองตลอดเวลาสินะ
“จะกลับก็กลับเทมป์ อย่าหาเรื่อง”
“หึ! มึงเจอกูสั่งสอนแน่วีนัส!”
หมับ!
เขาพูดจบก็กระชากแขนฉันให้เดินตาม เดินออกจากหลังร้านไปที่รถ พอขึ้นรถได้ก็ขับออกไปด้วยความเร็วทันทีจนฉันตัวสั่นด้วยความกลัว
“ขับช้า ๆ หน่อยได้ไหม”
“ทำไม กลัวตายห่าไปพร้อมกูแล้วไม่ได้แอบไปสมสู่กับมันรึไง”
“...” ทำไมปากไอ้ผู้ชายคนนี้ไม่เคยพูดเรื่องสร้างสรรค์บ้างวะ
ฉันไม่พูดอะไรต่อนอกจากนั่งเกร็งแต่พอรถไม่ได้เลี้ยวไปทางกลับบ้านฉันก็หันไปหาเขาทันที
“จะไปไหนทำไมไม่กลับบ้าน”
“หุบปาก”
“เทมป์ ฉันต้องกลับบ้าน”
“ต้องกลับบ้าน? มึงมาบอกกูทำห่าอะไรตอนนี้ตอนที่มึงไม่ยอมกลับบ้านแต่หนีมาเที่ยวกับชู้มึงไปแล้ว” เสียงเยาะเย้ยถามถางของเขาทำฉันโมโหขึ้นมา
“อย่ามาพูดจามั่ว ๆ ให้มันมากนะเทมป์ กลับบ้านเดี๋ยวนี้”
“เก็บปากของมึงไว้สั่งคนอื่น กูเป็นผัวอย่าเสือกมาสั่ง” เขาพูดจบความเร็วของรถก็เพิ่มมากขึ้นจนสุดท้ายฉันก็ไม่กล้าพูดอะไรเพราะกลัวว่าเขาจะขับเร็วกว่านี้
เขาออกนอกเส้นทางมาสักระยะฉันก็รู้ว่าเขาจะพาไปไหน ที่เที่ยวที่ไม่ไกลจากกรุงเทพขับรถแค่ชั่วโมงเดียวก็ถึง
“ทำไมต้องพามาที่นี่ด้วย”
“หุบปาก” เขาพูดจบก็ขับรถพาฉันเข้าไปในโรงแรมที่หนึ่ง
“เสื้อผ้าก็ไม่มี ไม่มีอะไรมาสักอย่างนะเทมป์ กลับบ้านขอร้อง”
“มีทำห่าอะไรเสื้อผ้า กูจะให้มึงแก้ผ้าตลอดเวลาทั้งสองวัน”
“...” ไอ้เหี้ย! อยากจะตะโกนใส่หน้าแต่ก็ทำไม่ได้เพราะไม่กล้าเล่นกับอารมณ์รุนแรงของเขาไปมากกว่านี้แล้ว
“แต่ฉันบอกน้าทิพย์ไว้แล้วว่าจะกลับบ้าน ขอร้องเถอะนะกลับบ้านกันเถอะ”
“มึงบอกน้ามึงว่าจะกลับบ้านแต่มึงเสือกแรดไปเที่ยวกับผู้ชาย อย่ามาพูดให้กูได้ยินอีกว่าต้องกลับบ้าน” เขาไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ขับรถเข้าที่จอดแล้วก็ลงมากระชากฉันลงจากรถทันที
“อย่าตุกติกล่ะ มึงก็รู้ว่ามึงทำอะไรคนอย่างกูไม่ได้” เขาบีบข้อมือฉันแน่นแล้วขู่ในระหว่างที่จะเดินไปเช็คอิน
เขาไปเช็คอินได้ห้องเสร็จก็เดินมาโอบฉันไม่ต่างจากคู่รักแล้วเดินตามพนักงานไปที่ห้องงพักทันที
“ขอบคุณครับส่งแค่นี้ล่ะที่เหลือผมจัดการเอง” มาถึงห้องเขาก็ยื่นทิปให้พนักงาน พนักงานรับเงินแล้วเดินไปเขาก็ปิดประตูทันที
กริ๊ก!
ผลั่ก!
“โอ้ย!” ฉันร้องเพราะเขาผลักฉันไปที่ผนังห้องจนหลังกระแทกเต็มแรง
หมับ!
“อย่าทำอะไรรุนแรงนะเทมป์” ฉันกลัวเพราะเขาตามมาตรึงข้อมือฉันเอาไว้แล้วยังมองฉันด้วยสายตาดุดัน
“มาขอไม่ให้กูรุนแรงหลังจากที่มึงแรดไปเที่ยวกับผู้ชายงั้นเหรอ หึ ๆๆ ฝันไปเถอะ”
จ๊วบ~
“อื้อ!!!” เจ็บ เขาดูดคอฉันแรงมากจนเจ็บไปหมด มือที่ตรึงข้อมือฉันไว้ก็บีบแรงจนข้อมือแทบหัก
“เทมป์! อย่ารุนแรงขอร้อง!”
“หึ ๆๆ ร้องขอไปเถอะ” เขากระซิบเสียงสะใจแล้วกระชากฉันไปกอดจากนั้นก็ซุกไซร้ดูดคอฉันไม่หยุด
“อ๊ะ! มันเจ็บ!” ฉันเจ็บ เขากอดแน่น มือขยับไปบีบก้นแล้วดันฉันให้เดินถอยหลังเข้าไปในห้องที่ยังไม่ได้สำรวจแม้แต่นิดเดียวว่ามันเป็นยังไง
ผลั่ก!
พอมาถึงเตียงเขาก็ผลักฉันจนหงายหลังลงแล้วจากนั้นก็ตามลงมาคร่อมทันที
“วันนี้กูเห็นมึงเต้นยั่วผู้ชายทั้งผับ” เขาพูดออกมาช้า ๆ มือก็เริ่มปลดกระดุมเสื้อของฉัน
“ปะ เปล่า ฉันไม่ได้ยั่วใคร” ฉันแค่เต้นไปตามประสากับเพื่อน แต่เขามันอคติอยู่แล้วไง
“เหรอ? แต่ที่กูเห็นไม่ใช่ว่ะ มึงเต้นยั่วพวกมัน แล้วไอ้พวกนั้นก็มองมึงเหมือนอยากเอามึงตรงนั้นมึงรู้ตัวบ้างรึเปล่าวีนัส”
“ฉันแค่เต้นกับเพื่อนไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้นเทมป์”
“หึ! เต้นกับเพื่อนยังไงให้ได้ผัวเพิ่มแบบนั้นมึงอย่ามาพูด!”
จ๊วบ~
แคว๊ก!
“เทมป์! อื้อ!!!” แทนที่จะถอดเสื้อดี ๆ แต่สุดท้ายเขาก็ฉีกกระชากจนขาด ปากก็ดูดไซร้คอฉันไม่หยุด พอฉันตะโกนเขาก็ขยับมาจูบที่ปากด้วยความป่าเถื่อน
“อื้อ!” เจ็บไปทั้งปาก เจ็บจนได้กลิ่นคาวเลือดแล้วมือเขาก็บีบลงมาที่หน้าอก
“แค่โดนกูเอาคนเดียวมันไม่พอเหรอมึงถึงกล้าไปแรดกับไอ้เหี้ยไอซ์แล้วอ่อยผู้ชายไปทั่ว” เขาถอนจูบหยาบคายออกแล้วถามฉันด้วยคำพูดอุบาทว์
“ทำไมความคิดนายมันเหี้ยแบบนี้วะ” สุดทนแล้วจริง ๆ
“หึ! กูจะไม่เหี้ยเลยถ้าเมียอย่างมึงมันไม่แอบไปร่าน!”
แคว๊ก!
เขาตะคอกใส่แล้วฉีกกระชากชุดของฉันต่อจนสุดท้ายเดรสที่ถอดง่ายกว่าฉีกก็ขาดวิ่นไม่มีชิ้นดี
หมับ!
“เทมป์! นายจะทำอะไร! จะพาฉันไปไหน!” ฉันโดนกระชากให้ลุกจากเตียงในสภาพที่เสื้อผ้าหลุดรุ่ยจนเหลือแค่กางเกงชั้นในไปที่ระเบียง
“กูจะพาเมียอย่างมึงไปไหนได้ล่ะวีนัสนอกจากพาไปเอาให้หายร่าน!”
- ผู้เขียน
