EP : 1
980 คำ
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
“อืม~”
ติ๊ด!
“ฮัลโหล~”
“ว่าแล้วว่ายังไม่ตื่น”
“ฮ้าว~ ตื่นแล้ว ๆ” ฉันบอกเพื่อนแต่ความจริงคือฉันยังนอนหลับตาอยู่เหมือนเดิมต่างหาก
“รีบเลยวีอย่ามาสาย”
“อือ ๆ เดี๋ยวรีบไป”
“เร็ว ๆ เลยนะเว้ย”
“อื้อ~ เจอกัน ๆ”
ติ๊ด!
ฉันวางสายแต่ก็ยังนอนอยู่ท่าเดิม หลับตาเหมือนเดิม ขออีกห้านาทีก็พอแล้วจะลุกไปอาบน้ำ...มั้ง
“ฮ้าว~” สุดท้ายก็ต้องตื่นสินะ ปวดเมื่อยร่างกายเป็นบ้าเลย
หมับ!
“จะไปไหน” เสียงแหบพร่าของคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ ดังขึ้นหลังจากที่ฉันขยับตัวจะลุกจากเตียง และเขาก็กอดเอวฉันเอาไว้ไม่ยอมให้ไปไหน
“ไปเรียน”
“กลับตอนไหน” เสียงเขายังสะลึมสะลือแต่มือกำลังเริ่มลูบไล้จากเอวขึ้นมาหาหน้าอกฉัน
“บ่าย ๆ”
“กลับมาเร็ว ๆ ได้ไหม”
“ทำไม”
“อยากเอา”
“...พอแล้ว วันนี้พอ” ฉันเงียบไปนิดหน่อยก่อนจะตอบออกมา แต่พอพูดจบเขาก็ลืมตึ้นมาแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก
“หึ ๆๆ เธอห้ามไม่ได้หรอกวีนัส”
“...” ฉันไม่ได้พูดอะไรต่อนอกจากมองด้วยความเอือมระอาแล้วลุกจากเตียงไปห้องน้ำ จัดการอาบน้ำแต่ตัวแล้วออกมาจากห้อง ออกมาด้วยการพยายามไม่สนใจคนที่นอนเปลือยร่างกายแล้วก็ไม่คิดจะห่มผ้าหรือคว้าผ้าห่มมาปิดอะไรของตัวเองแม้แต่นิดเดียว
-คณะ S-
“ว่าแล้วว่าต้องสาย”
“เออน่า ก็มาแล้วไง” ฉันบอกเพื่อนที่นั่งจ้องฉันตั้งแต่ฉันเดินมาถึงใต้ถุนคณะ
“แล้วยังไงทำไมถึงตื่นสาย ผัวเอาดึกดื่นอีกแล้วรึไง”
“อือ แต่อย่าเรียกว่าผัวได้ไหม แสลงหู” ฉันพยักหน้ารับแล้วก็นั่งลงจากนั้นก็แย่งแก้วน้ำของเพื่อนมาดูด
“ไม่อยากให้เรียกแบบนั้นก็อย่ายอมมันมากสิ”
“ขัดได้ที่ไหนล่ะ รู้ ๆ กันอยู่”
“เหอะ! ถ้ามันอยากเอาก็ให้มันกลับห้องมาหาเร็ว ๆ ไม่ใช่เอาแต่ขลุกอยู่กับแฟนจนดึกดื่นแล้วมาลำบากแกทีหลัง”
“ช่างมันเถอะ” ฉันส่ายหน้านิดหน่อยด้วยความไม่ใส่ใจ
“เฮ้อ! บอกอะไรก็แบบนี้ตลอดประสาทจะแดก”
“อือ ประสาทจะแดกกับตัวเองเหมือนกัน ช่างมันเหอะสักวันเดี๋ยวก็หยุดเอง”
“หยุดตอนไหนล่ะวี หยุดตอนแกโดนมันทิ้งไปมีเมียใหม่แบบจริงจังใช่ไหม”
“...”
“ถ้าเป็นฉันนะไม่มีทางยอมให้มันทำแบบนี้แน่ เฮ้อ! ไม่พูดดีกว่า พูดแล้วทั้งอยากด่าทั้งสงสารที่มีเพื่อนโง่”
“อื้ม โง่จริง ๆ นั่นแหละ”
“เฮ้อ! อีพิ้งค์อยากจะบ้าตายที่ต้องถอนหายใจวันะหลาย ๆ รอบ”
“อื้ม”
“เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งกับมันได้สักทีวะวี แกไม่มีทางเลือกตรงไหน” พิ้งค์ เพื่อนสนิทของฉันเริ่มมีสีหน้าไม่สบอารมณ์มากขึ้น
“สักวันแหละพิงค์ เดี๋ยวก็ถึงวันนั้นเอง” บางทีคนอื่นอาจจะมองว่าง่าย แต่มันก็ไม่ได้ง่ายไปซะทุกอย่างหรอกนะ
“เออ ๆ แล้วแต่แล้วกัน ไม่อยากพูดถึงไอ้นั่นเท่าไหร่หรอกพูดแล้วโมโห”
“อื้ม” ฉันก็ได้แต่เปล่งคำนี้ออกมานั่นแหละเพราะไม่อยากพูดถึงมากเหมือนกัน
ไม่อยากพูดถึงคนที่ควรจะตัดให้ขาดแต่ก็ตัดกันไม่ขาดสักที ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะเราสองคนเป็นเจ้ากรรมนายเวรต่อกัน หรือความจริงแล้วฉันโง่มากอย่างที่พิงค์ของว่าก็ได้มั้ง
#VENUS END
#TEMP TALK
ติ๊ด!
(อยู่ไหนคะพี่เทมป์!)
“กำลังไป”
(ซอนโทรหาเป็นร้อยสายทำไมเพิ่งรับ พี่หายไปไหนมา!)
“พี่นอน ไม่ได้เปิดเสียง”
(หึ! ก็อ้างแบบนี้ตลอด อย่าให้รู้นะว่าไปกกใคร!)
“ทำไมต้องหาเรื่องวะคนนอนอยู่จะให้รับสายตลอดเวลาที่ต้องการเลยเหรอ ไม่ให้พักผ่อนบ้างรึไง”
(พี่ไม่ต้องมาเสียงแข็งใส่เลยนะพี่เทมป์ พี่กำลังกลบเกลื่อนความผิดของตัวเองอย่าคิดว่าซอนไม่รู้!)
“เชี่ยแม่งทำไมชอบหาเรื่องวะซอน”
(ก็เพราะพี่เป็นแบบนี้ไง ชอบหายไป หายไปทีไรก็ติดต่อไม่ได้แล้วจะให้ซอนคิดยังไง!)
“ก็แล้วทำไมต้องคิดอะไรเยอะแยะบอกว่านอนก็คือนอน”
(ไม่จริง ซอนสังเกตพี่เทมป์มาตั้งแต่เริ่มคบกันแล้วอย่าให้ซอนจับได้คาหนังคาเขาก็แล้วกันว่าพี่ซ่อนกิ๊กเอาไว้ไม่งั้นซอนตบอีนั่นให้ตายคามือแน่!)
“อ่าส์! คุยกันไม่รู้เรื่องแล้วว่ะ เอาไว้วันหลังค่อยเจอกันก็แล้วกัน”
(อะไรนะ พี่เทมป์พูดว่ายังไงนะ!)
“วันหลังค่อยเจอกันไง ฟังไม่รู้เรื่องรึไง”
(ได้ไง เมื่อคืนก็ไม่มาหาวันนี้บอกจะมาก็ยังจะเบี้ยวอีกเหรอ อย่ามาทำแบบนี้กับซอนนะพี่เทมป์!)
“ไม่อยากให้ทำแบบนี้ก็เลิกหาเรื่องสักที วันนี้ไม่ต้องเจอไม่มีอารมณ์เจอ”
(ไม่เอาพี่เทมป์ต้องมาหาซอนได้ยินไหม!)
ติ๊ด!
ปวดประสาทฉิบหายทำไมไม่ทำตัวให้น่ารักเหมือนเมื่อก่อนบ้างวะซอนย่า
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
ติ๊ด!
(อืมมีอะไร) นี่ก็แม่งอีกคน ทำไมไม่รู้จักอ้อนบ้างวะ คุยกันแต่ละทีก็มีแต่เสียงเย็นชา โคตรน่าเบื่อ
“จะกลับตอนไหน”
(อีกสักพัก มีอะไร)
“เดี๋ยวไปรับ”
(มารับทำไม ไม่ไปหาแฟนนายรึไง)
“ไม่ไป รออยู่ที่คณะอย่ากลับก่อนเด็ดขาด”
(เพื่อ? ไปหาแฟนนายโน่นไป)
“ไม่ไปไงบอกไปแล้ว ไม่อยากไปหาใคร...อยากเอากับเธอมากกว่า”
- ผู้เขียน
