เรือนร่างสมส่วนของฐานิตาถูกปกคลุมด้วยเสื้อแขนยาวรัดรูปคอเหลี่ยมสีขาวสะอาดและกางเกงยีนเอวสูงสีฟ้าอ่อน ท่ามกลางความร้อนระอุของแสงแดดช่วงบ่ายที่สาดส่องลงมาจากฟ้า แสงแดดทำให้บรรยากาศรอบตัวเธอร้อนอบอ้าวจนรู้สึกถึงความไม่สบาย แต่เธอกลับพยายามซ่อนความรู้สึกนั้นเอาไว้
ฐานิตาสวมแว่นกันแดดสีดำเพื่อปิดบังความรู้สึกที่เธอไม่อยากให้ใครเห็น นี่เป็นวิธีที่เธอเลือกใช้ในการปกปิดความสับสนและเจ็บปวดที่สะสมอยู่ในใจ เธอพยายามไม่ให้แสดงออกว่าเธอกำลังรู้สึกขมขื่นและหวาดกลัว แม้ว่าเขาจะนั่งอยู่ข้างๆ กันอย่างใกล้ชิด
“ตัดสินใจได้เร็วดีเหมือนกันนี่” เสียงทุ้มของติณณภพขัดความเงียบที่อบอวลในรถ เขาพูดแทรกขึ้น โดยมีรอยยิ้มที่คล้ายกับยิ้มเยาะ “อยากรู้นะ ว่าอะไรที่ทำให้เธอตัดสินใจเร็วขนาดนี้”
ฐานิตานั่งเงียบ ดวงตาของเธอไม่ได้เผยความรู้สึกที่เกิดขึ้นภายใน แม้ว่าเธอจะพยายามให้เสียงของตัวเองเป็นไปตามปกติ แต่ความเจ็บปวดที่
