“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ” ฐานิตากล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ขอบคุณติณณภพที่ขับรถมาส่งเธอถึงหน้าคอนโดในช่วงเย็น หลังจากที่ทำภารกิจมาตลอดทั้งวันด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้า
แม้ว่าพรุ่งนี้จะยังมีงานที่ต้องเตรียมอีกมากมาย ก่อนถึงวันแต่งงานที่เร่งเข้ามาทุกที แต่ใจฐานิตาก็หวังว่าเธอจะได้พักผ่อนบ้างสักนิดก็ยังดี
“พรุ่งนี้ฉันจะมารับแต่เช้า เตรียมตัวรอไว้ให้พร้อมล่ะ” ติณณภพบอกเสียงเรียบ โดยที่ไม่หันมองฐานิตาเลยสักครั้ง มีเพียงแค่สายตาของเธอที่ลอบมองเขาอยู่ฝ่ายเดียว
“ค่ะ” เธอตอบกลับเบา ๆ พร้อมกับปลดเข็มขัดนิรภัยที่คาดอยู่ รู้สึกถึงความว่างเปล่าทุกครั้งที่ติณณภพไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถไป
เมื่อปิดประตูเรียบร้อยแล้ว ติณณภพก็ไม่รอช้า เหยียบคันเร่งให้รถวิ่งออกไปจากลานกว้างหน้าตึกสูงอย่างรวดเร็ว ฐานิตามองรถของเขาจนลับสายตา ก่อนจะเดินเข้าคอนโดด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความวุ่นวายอยู่ในใจ
เธอหวังว่าจะ
