“อื้อ คุณภูมินทร์ อีกข้างด้วยสิ”
ลลิสามีโอกาสให้พูด เพราะคนด้านบนผละให้หายใจ เธอพูดไปเพราะความคิดในหัวล้วนๆ ยั่วยวนงั้นเหรอ ถ้าเธอยั่วยวนเขาจริงๆ มันจะมีอะไรเปลี่ยนไปหรือไง
“หึ! ประสบการณ์จากฉัน สอนให้เธอเป็นแบบนี้หรือไง?”
“ไม่ใช่หรอก! บางทีฉันอาจจะเป็นอย่างนี้อยู่แล้ว เพียงแค่คุณไม่รู้”
“อ้อเหรอ! งั้นฉันขอดูหน่อย ความแรดในตัวเธอ”
พรึ่บ!
พูดจบก็ทิ้งตัวลงบนเตียง จับร่างสมส่วนขึ้นมานั่งอยู่บนตัว จ้องมองด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม ริมฝีปากบางคลี่ยิ้ม ก้มหน้าลงทำสิ่งที่อยากจะทำมาตลอด จูบข้างซอกคอขาว ขบเม้มหนักๆอย่างที่เขาทำมันกับตัวเอง และ
กึ่ด!
ฟันซี่เล็กกัดลงไม่ยั้งแรง เมื่อร่างแกร่งกระตุกเพราะความเจ็บ ก็กัดลงไปอีก ผละออกมาดูผลงานด้วยรอยยิ้ม ภูมินทร์เห็นรอยยิ้มชอบใจถึงกับพูดไม่ออก นอนนิ่งๆมองใบหน้าสวยอย่างคาดโทษ ลลิสายักไหล่ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ลองทำให้เขารู้ดีกว่า ว่าการยั่วยวนของเธอคือแ
