“ พี่โซ่ ! ”
ฟ้าใสครางชื่อเขาออกมาเบา ๆ ทำให้เปาเองที่ตาโตตั้งแต่คราวที่เห็นซิกแพ็คแล้วก็ยิ่งโตขึ้น (แม้จะโตไม่ได้มากเพราะดวงตาเล็กหยีเหลือเกิน) เมื่อเห็นใบหน้าของชายหนุ่มชัดเจน ว่าเหมือนคนรักของเพื่อนราวกับคนคนเดียวกัน เธอหันไปหาเพื่อนรัก
“ พะ... พี่โซ่ ที่เป็นแฝดพี่เซนงั้นเหรอ ?! ” ถามทั้งที่รู้คำตอบอยู่แล้ว คนที่พึ่งออกมาจากใต้ท้องรถเองก็ตกใจไม่แพ้ เขาลุกขึ้นมานั่งบนล้อเลื่อนแล้วจ้องฟ้าใสอย่างตกตะลึง ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้ามาหา
“ หนูฟ้า ” เสียงห้าวเอ่ยเรียก นั่นทำให้ฟ้าใสได้สติจากการตกตะลึง เธอยกมือขึ้นไหว้เขาทันที
“ สวัสดีค่ะพี่โซ่ ” เปาเองก็ทำเช่นเดียวกัน
“ สวัสดีค่ะพี่โซ่ หนูชื่อเปาค่ะ เป็นเพื่อนสนิทกับฟ้าใส ”
โซ่ส่งยิ้มให้ทั้งสองคนก่อนตอบสั้น ๆ
“ สวัสดีครับ เดี๋ยวพี่มานะ ”
เขาว่าก่อนจะรีบเดินกลับเข้าไปในอู่ ทิ้งให้สองสาวยืนอยู่ตรงนั้น เปาเขย่าแขนของฟ้าใสทันที
“ โห
