สามเดือนผ่านไป
เรื่องราวในชีวิตของใคร ๆ ต่างก็เกิดขึ้นแล้วจางหายไปตามกาล หมุนเวียนเปลี่ยนผ่าน ดีร้ายปะปน
เช่นเดียวกับเรื่องราวระหว่างโซ่และฟ้าใส ที่ต่างฝ่ายต่างตัดสินใจที่จะเลือนลบกันและกันเสีย ทว่าบางคราวเรื่องราวอันเร่าร้อนนั้นมันยังเข้าไปทวงถามถึงในฝัน สัมผัสคราวนั้นยังผนึกแน่นบนอณูเนื้อ
แต่โซ่ตัดสินใจแล้วว่ามันเป็นเพียงอุบัติเหตุ ให้ลืม มันเสีย ฟ้าใสเองก็เช่นกัน
บางคราวอาจคิดถึงขึ้นมาบ้าง แต่สักวันคงลืมเลือน...
เฮียเสือชวนโซ่ไปทำงานที่อู่ด้วย ซึ่งก็ไม่มีเหตุผลที่เขาจะปฏิเสธ มีงานทำ มีที่ซุกหัวนอน มีข้าวกิน นั่นมันก็ดีเกินพอสำหรับเขาแล้ว
โซ่นั้นมีฝีมือการทำงานทั้งซ่อมรถและแต่งรถมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว ตอนนี้เท่ากับได้มาลับฝีมือและฝึกปรือเพิ่มเติม เพียงไม่นาน ลูกค้าก็ติดอกติดใจ ทำให้เฮียเสือมีลูกค้าประจำมากขึ้น
เฮียเป็นคนแฟร์ ๆ ไม่เอาเปรียบ นอกจากจะจ่ายเงินลูกน้องวันละส
