มุกดามีสีหน้ากังวล เธอกลัวว่าตนจะตั้งครรภ์ เป็นห่วงความรู้สึกพ่อแม่บุญธรรม เธอรู้สึกว่าต้องขอพวกเขาก่อน
“ตะ ตั้งใจเหรอคะ” เอ่ยถามเสียงสั่น ขณะที่คนตัวโตกำลังขยับความใหญ่โตออก เขาทิ้งตัวลงกอดเธอไว้แนบอก
“ครับ”
“ทำไมทำอย่างนี้” เธอพยายามจะลุกขึ้น มุกดาอยากไปล้างตัวใจจะขาด
“ไปไหน”
“ล้างออกค่ะ”
“ไม่ทันแล้ว...เมนส์มาวันไหน” เขาเอ่ยถามเพื่อจะได้นับรอบวัน ถ้าเธอยังไม่พร้อมก็ไม่ได้อยากบังคับ ไม่คิดว่าเธอจะกลัวขนาดนี้
“อึก มาอาทิตย์ก่อนค่ะ”
“อ๋อ...” ครางเสียงตอบรับ ตอนนี้ก็คงเป๊ะเฉะพอดี เขาไม่ได้ตอบอะไรกลัวว่าเธอจะเป็นกังวลมากกว่าเดิม แต่ทว่า
“พี่ปริม หนูยังไม่ได้ขอพ่อเลยนะ”
“นึกว่ากลัวอะไร” เขาฉีกยิ้มบาง ๆ ชายหนุ่มเท้าข้อศอกเหนือไหล่มน เพื่อจะได้มองหน้าเธอให้ชัด ๆ “พี่พร้อมรับผิดชอบหนู”
“แต่ว่า...” เธอก้มหน้าไม่กล้าสบตากับเขา
“ทำไมล่ะ” ปลายนิ้วมือเชยคางของเธอขึ้น ปร
