มุกดาไม่อยากเอาเรื่องนี้มาบอกเจ้านาย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันเป็นเรื่องสำคัญมากเลยทีเดียว เธอเคาะประตูก่อนจะผลักบานประตูขนาดใหญ่นี้เข้าไป
“มีอะไรหรือเปล่า” เขาเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร ชายหนุ่มเป็นห่วงสุดหัวใจ ยิ่งเห็นสีหน้าไม่สู้ดีนี้อีกด้วย ปรินทร์ไม่ลังเลเลยสักนิดที่จะลุกขึ้นเดินมาหา
“เป็นไรหรือเปล่า” เขาจับไหล่ทั้งสองข้างของหล่อนไว้ มุกดาสบตากับเขานิ่ง
“เปล่าค่ะ แต่คุณมีแน่ ๆ”
“หือ?”
“พอดีว่าคุณสายป่านเธอจะยกเลิกสัญญาจ้างพรีเซนเตอร์ค่ะ” คิ้วหนาขมวดเข้าหากันเล็กน้อย ก่อนจะค่อย ๆ คลายออกเมื่อนึกได้แล้วว่าสายป่านที่มุกดาพูดถึงคือใคร
“นางแบบคนนั้น?”
“ใช่ค่ะ เหมือนเธอจะใช้เป็นข้ออ้างเพื่อจะได้เจอคุณเลยนะคะ” มุกดาบอกสิ่งที่ตนสันนิษฐาน แม้นว่าแท้จริงอาจจะไม่ใช่อย่างนั้น
“เหรอ ก็ไม่เห็นต้องสนใจ”
“หมายความว่าคุณจะไม่ไปเจอเธอใช่ไหมคะ” แววตาของเธอเป็นประกาย มุกดาเม้มริมฝีปากเข้าห
