ผู้เล่นเอาชีวิตรอด

วิวัฒนาการ

“วิ่งไปอย่าหยุด!!” ผมตะโกนลั่นและพยายามล่อพวกซอมบี้ให้มาไล่ตามผมแทน ส่วนหงส์ในตอนนี้เธอมีหน้าที่อย่างเดียวคือ วิ่ง เพราะควีนที่เป็นอาชีพนักฆ่าสาย SEN มันทำให้เธอสามารถระวังรอบข้างให้กับหงส์ได้เป็นอย่างดี ทั้งเธอยังอัพสเตตัสเกี่ยวกับความเร็วอีกด้วย

ต่างจากผมที่วิ่งแยกทางออกมา มันตัวไหนขวางหน้าผมและผมไม่สามารถหลบได้ ก็แค่ฆ่า ซึ่งการฆ่าของผมก็ยังคงเป็นเช่นเดิม ฟันหัวส่วนสมองของพวกมัน แต่ในครั้งนี้ผมไม่ได้เก็บเยลลี่สีเขียวมาด้วย ซึ่งพวกเรากำลังวิ่งข้ามตึกกันอยู่ชั้นล่างสุด และอีกเพียงไม่กี่ร้อยเมตรเราก็จะถึงที่ทำงานของอธิการ

‘พวกมันมีเยอะมาก…’ ในตอนนี้ผมเองก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยเมื่อพวกซอมบี้พากันไล่ตามพวกเราไม่หยุด อีกทั้งยังมีพวกมันอยู่รอบทิศพยายามเข้าหาพวกเราอย่างต่อเนื่อง

“ที่นี่มันอันตราย!” ควีนตะโกนกล่าวกับผม เพราะเธอได้ยินข่าวมาว่าพวกซอมบี้กำเนิดจากหมอกพิษที่ออกมาจากในถ้ำ

“ไม่เป็นไร!”

“ตอนนี้มันไม่มีอันตรายแล้วนอกจากพวกมัน!” ผมตะโกนกลับไปก่อนที่จะค่อยฝ่าฟันเข้าไปในเส้นทางวิ่งของหงส์ ทำให้ในตอนนี้ผมได้กลับมานำหน้าทีมอีกครั้ง

ซึ่งผมกำลังพาปาร์ตี้เข้าสู่ที่ทำงานของอธิการ ซึ่งอุกกาบาตได้ตกลงข้างๆกับที่ทำงานของอธิการพอดี ซึ่งภายในสถานที่ทำงานล้วนมีแต่พวกทหารซอมบี้ เพราะพวกเขาได้รับหน้าที่มาดูแลบริเวณที่มีอุกกาบาตตกโดยรอบ และผมก็ไม่ลังเลที่จะเข้าไปที่นั่น ด้วยความที่พวกมันไม่สามารถพังประตูหรือเปิดประตูเองได้ ทำให้พวกมันติดอยู่ในสถานที่ทำงาน

“เตรียมตัว!” ผมกล่าวเมื่อใกล้ถึงสถานที่ทำงานพร้อมกับผมที่ผลักประตูเข้าไปด้วยความแรง ซึ่งมันเป็นประตูสองบานคิดกัน ทำให้ประตูเคลื่อนที่ออกไปตามแรงของผม

ฟึบๆๆ ครึด ครึด

และเมื่อหญิงสาวทั้งสองเข้ามาในสถานที่ทำงานของอธิการได้สำเร็จ ผมได้รีบปิดล็อคกรประตูที่อยู่ทั้งข้างบนประตูและข้างล่างในทันที

กรร ฮาสส ตุบ ตุบๆๆๆ

และเมื่อพวกมันไม่สามารถเข้ามาได้ด้วยความแข็งแรงของประตู ทำให้พวกมันพยายามเดินหน้าต่อไป ทั้งหัวโขกประตู หรือเอาไหล่ชนประตู แต่มันไม่ได้ผล เพราะในตอนนี้พวกมันยังไม่มีเลเวล ซึ่งหลังจากที่เราได้พักหายใจเพียงสองสามฮึก

กรรร

ซอมบี้ที่อยู่ในสถานที่ทำงานของอธิการ ไม่ว่าจะชั้นหนึ่งหรือชั้นสองต่างเดินมาหาพวกเราในทันที ซึ่งมันทำให้ควีนถึงกับสะดุ้ง เพราะเราไม่มีทางหนีอีกต่อไปแล้ว เบื้องหลังก็มีพวกมันอยู่ ข้างหน้ารอบทิศก็มีพวกมันเต็มไปหมด

แต่!

เมื่อเธอหันกลับไปมองหญิงสาวข้างๆเธอที่เอาแต่วิ่งมาตลอด พบว่าภายในตวงตาใสของเธอนั้นมีแต่ความมุ่งมั่น เธอเตรียมพร้อมในการต่อสู้กับพวกมันด้วยหน้าไม้ของเธอด้วยการตั้งท่ารอ เพียงแค่พี่ชายของเธอสั่ง ลูกธนูจะลั่นไกลออกไปจากหน้าไม้ของเธอในทันที

“แสดงให้พี่ดูหน่อย” เพียงแค่ผมกล่าวจบ เสียงยิงลมมากมายก็ดังขึ้น

ฟึบๆๆๆๆๆ

มันคือเสียงของลูกธนูอันเล็กที่อยู่ในหน้าไม้ของหงส์ ซึ่งมันได้ถูกยิงออกไปจำนวนมาก และทุกๆลูกก็ได้เข้าไปปักที่หน้าผากหรือหัวของพวกซอมบี้ ทำให้พวกมันทรุดลงกับพื้นและตายไปในทันที ซึ่งเมื่อหงส์สามารถกระจายพวกมันออกได้ เธอก็ได้เก็บหน้าไม้ของเธอไว้ที่หลังของเธอในทันที

‘อย่าบอกนะว่า!’ ควีนตกใจมากที่หงส์ได้หยิบมีดสั้นทั้งสองเล่มออกมาถือไว้ที่มือทั้งสองข้าง

‘หรือว่าเธอจะมีความสามารถในการต่อสู้ระยะประชิดด้วย!?’ ควีนตกในมาก ถ้าหากได้หงส์เข้ามาในทีมของเธอ ทีมของเธอจะแข็งแกร่งขึ้นมากๆอย่างแน่นอน บุคคลที่มีความสามารถในการต่อสู้ทั้งระยะไกลและระยะประชิดนั้นหาได้ยากพอสมควร ทั้งแววตาที่มั่นคงมั่นใจของหงส์อีก

ฉึกๆๆ ฉับ

แต่ถ้าหากต้องเลือกแล้ว เธอก็อยากจะเลือกทั้งสอง และอาจจะแต่งตั้งตำแหน่งรองหัวหน้าทีมให้กับมังกรด้วยซ้ำ เพราะในตอนนี้ที่มังกรกำลังต่อสู้กับพวกซอมบี้เพียงลำพัง เขาได้ใช้อาวุธหลากหลายรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นหอกที่เป็นอาวุธประจำของเขา ขวานที่ถูกเหน็บไว้ที่เอวข้างขวา หรือจะเป็นมีดเดินป่าที่เหน็บไว้ที่เอวข้างซ้าย ซึ่งมันยังไม่รวมถึงทักษะการต่อสู้ที่เดาทางได้ยาก ทั้งคล่องแคล่ว แม่นยำและไร้ความปราณี

เนื่องจากสายตาของมังกรนั้นบ่งบอกว่าเขาไม่รู้สึกเกี่ยวกับการสังหารซอมบี้พวกนี้แม้แต่น้อย หรือเรียกว่า ‘เย็นชา’ นั่นเอง มันราวกับว่าเขานั้นอาจจะเคยฆ่าคนมาแล้วด้วย รวมถึงความไม่ลังเลที่เป็นอีกหนึ่งเหตุผลซึ่งทำให้เขาแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก

ฟึบๆๆ ฉับ

‘เก่ง…’ ผมกล่าวชมในใจเมื่อได้เห็นควีนที่เอาแต่ยืนนิ่งมานานออกมาโชว์ความสามารถโดยการพุ่งเข้าไปตัดหัวของพวกซอมบี้ราวกับเป็นครึ่งวงกลม

‘สมแล้วจริงๆที่เป็นอาจารย์ของอาจารย์’ ผมคิดอีกครั้ง ซึ่งอาจารย์ที่ผมกล่าวถึงคือเจมส์ที่ในชีวิตก่อนเป็นคนสั่งสอนผมในเรื่องการใช้มีด โดยที่เจมส์ได้มีโอกาสเล่าเรื่องเกี่ยวกับบุลคลที่สอนการใช้มีดจนทำให้เขากลายเป็นผู้เชี่ยวชาญ นั่นก็คือควีนหรือหัวหน้าหน่วยรบพิเศษที่แข็งแกร่งที่สุดในประเทศไทย

“เรามีเวลา!"

“ไม่ต้องรีบ”

“ระมัดระวังตัวเองด้วย!” ผมกล่าวก่อนที่จะเริ่มเข้าไปลึกขึ้นจนเข้าไปถึงห้องสุดท้าย หรือก็คือห้องทำงานของอธิการ โดยที่ระหว่างทางนั้นมีศพซอมบี้มากมายที่บางตัวไร้หัว บางตัวก็เหลือเพียงครึ่งหัว ซึ่งผมได้เก็บเยลลี่สีเขียวพวกนั้นมาจนหมด เนื่องจากพวกซอมบี้ในตอนนี้มันเชื่องช้าเป็นอย่างมาก ต่างจากผมที่เป็นมนุษย์ที่ได้รับการวิวัฒกลายเป็นผู้เล่นเอาชีวิตรอดแล้ว ทั้งยังมีเลเวลที่สูงมากในระดับเริ่มแรกของโลกาวินาศ ในขณะที่ทั้งโลกกำลังหาวิธีการเพิ่มเลเวล

“จัดการเสร็จยัง!?” ผมตะโกนถามสองสาวข้างนอก ผมเชื่อว่าถ้าหากพวกเธออยู่ด้วยกัน คงจะไม่มีซอมบี้หรือใครเข้าใกล้พวกเธอได้อย่างแน่นอน

“เสร็จแล้ว!" เสียงใสตะโกนตอบกลับมา ซึ่งเธอก็คือหงส์ ก่อนที่ผมจะรู้สึกได้ว่าพวกเธอกำลังชำแหละหัวซอมบี้เพื่อนำเยลลี่สีเขียวออกมา

และเมื่อผมได้จัดการเคลียร์ภายในห้องอธิการเสร็จ พบว่าไม่มีสิ่งมีชีวิต มีเพียงห้องโล่งๆ ในตอนนี้สถานที่เดียวที่ยังมีพวกซอมบี้คงจะเป็นห้องประชุมของอธิการ ซึ่งก่อนหน้านั้นเพื่อป้องกันข้างหลัง พวกเราได้ยกตู้ชั้นวางหนังสือและโซฟามาซ้อนทับกันเพื่อปิดประตูที่เราเข้ามา

หลังจากนั้นพวกเราทั้งสามก็ได้ผลักประตูเข้าไปในห้องประชุม โดยที่ในห้องประชุมนั้นมีซอมบี้อยู่เพียงสามตัวเท่านั้น และก็มีคนที่ผมคุ้นหน้าตาอยู่เพียงคนเดียวนั่นก็คืออธิการของมหาลัย

ฟึบๆๆ ฉึกๆๆ

ซึ่งเมื่อหงส์พบเจอกับพวกเขา หงส์ก็ไม่รอช้าที่จะลั่นลูกธนูออกไปจากหน้าไม้ของเธอ ลูกธนูทั้ง 3 ดอกได้เจาะทะลุเข้าไปในหัวของซอมบี้ทั้งสาม และทำให้พวกมันทรุดและตายไปในทันที

[ประกาศจากระบบ]

เสียงหุ่นยนต์ดังขึ้นในหัวของผู้เล่นเอาชีวิตรอดทุกคน และมันทำให้ผู้คนมากมายแตกตื่นกันพอสมควร ต่างจากผมที่เคยผ่านมาแล้วครั้งนึง และรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับการประกาศของระบบครั้งนี้มากๆ

[ปัจจุบันมีผู้วิวัฒเพิ่มเลเวลได้ครบจำนวน 5 คนแล้ว]

[ซอมบี้จะเริ่มต่อต้าน]

[พวกมันจะมีเลเวลเช่นเดียวกับเรา]

[โปรดระวัง!!]

‘เวรเอ้ย!’ ผมสบถในใจทันทีที่สิ้นสุดการประกาศจากระบบ ถ้าตามในชีวิตก่อนแล้ว พวกซอมบี้จะมีเลเวลในอีกสองวัน แต่ถ้าหากประกาศเช่นนี้แสดงว่า…

[การวิวัฒนาการซอมบี้จะเริ่มภายใน 7 ชั่วโมง]

“มันคืออะไรน่ะ?” ควีนกล่าวออกมาด้วยความสงสัย และดูเหมือนสีหน้าของมังกรจะบ่งบอกว่าตนนั้นรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับการประกาศนี้แน่ๆ ซึ่งข้อความนี้ได้ปรากฏขึ้นในสายตาของทุกคน โดยที่มันจะอยู่บนมุมขวาของสายตาตลอดจนหมดเวลานับถอยหลัง

“เป็นตามที่ระบบบอก”

“ถ้าหากเราสามารถเพิ่มเลเวลหรือเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับร่างกายได้”

“พวกซอมบี้เองก็เช่นกัน” เมื่อผมกล่าวจบทั้งสองสาวถึงกับตาโตด้วยนัยตาที่แสดงถึงความสิ้นหวัง

‘ใครกัน?’

‘ที่สามารถเพิ่มเลเวลได้ก่อน’

‘หรือมันอาจจะเกี่ยวข้องกับเจมส์?’ ผมคิดในใจ เพราะเจมส์และทีมของเขาเป็นคนที่เห็นผมเก็บเยลลี่สีเขียวมาจากสมองของซอมบี้ แต่ถึงกระนั้นแล้วเขารู้วิธีผสมมันกับหญ้าสีฟ้าด้วยงั้นหรือ?

เพราะผมจำได้ว่าผมไม่เคยทำอะไรมากกว่าการเก็บเยลลี่สีเขียวให้ใครเห็นนอกจากควีน หรือควีนจะเป็นคนบอกกล่าวคนอื่น?…บางทีอาจจะเป็นทีมของควีนที่เป็นคนบอกกล่าว?

‘เอาเป็นว่าในตอนนี้ผมควรจะตั้งเป้าหมายในการกวาดล้างดันเจี้ยนซอมบี้’ ผมคิดในใจเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะหยิบหม้อออกมาและเริ่มจุดไฟตั้งหม้อในการต้มยาเพิ่มเลเวล

ผ่านไป 5 ชั่วโมง

ในห้าชั่วโมงที่ผ่านมานี้ เราทั้งสามตั้งใจอย่างมากในการต้มยาเพิ่มเลเวลในส่วนของตนเอง จนในที่สุดเยลลี่สีเขียวก็ได้หมดลงหลังจากที่มีเป็นร้อย ซึ่งมันทำให้พวกเราสามารถเพิ่มเลเวลขึ้นได้มากพอสมควร และยิ่งเลเวลของเราสูงขึ้น เราก็ต้องใช้ส่วนผสมมากขึ้นในการอัพเลเวลหรือถ้าหากเป็นในเกม RPG คงจะเรียกว่าค่าประสบการณ์ในการเพิ่มเลเวล

ผู้รอดชีวิต

มังกรบิน

เลเวล 55

ผู้รอดชีวิต

หงส์บิน

เลเวล 40

ผู้รอดชีวิต

ควีน

เลเวล 19

และถึงแม้ว่าใครจะมาก่อน มาหลัง ทุกคนล้วนได้ทรัพยากรในการเพิ่มเลเวลเท่ากัน ทำให้ในตอนนี้ผมกลายเป็นผู้รอดชีวิตระดับกลางไปเป็นที่เรียบร้อย และผมเริ่มที่จะอัพค่า Dex ไว้ที่ 5 แต้ม ส่วนแต้มที่เหลือยังคงลงให้กับ Agi และอีกสองสาวเองก็ยังคงอัพค่าสเตตัสในแนวของตนเช่นเดิม

“เร็วเข้า!” ผมรีบเร่งสองสาวในขณะที่กำลังกระโดดลงไปจากชั้นสอง เพื่อพุ่งตรงไปยังถ้ำอุกกาบาต ซึ่งพวกเธอในตอนนี้ก็ดูกระฉับกระเฉงเป็นอย่างมาก เพราะได้รับการกระตุ้นจากหญ้าสีฟ้าที่ถูกบดจนระเอียดและผสมกับผลึกสีฟ้า ซึ่งนอกจากผมจะตัดแบ่งมาในส่วนของผมและหงส์แล้ว ผมยังเก็บไว้อีก 5 ชิ้นด้วยกัน เผื่อในกรณีฉุกเฉิน ซึ่งเจ้าผลึกสีฟ้านี้ก็คล้ายกับอะดรีนาลีนในการกระตุ้นร่างกาย ต่างเพียงมันไว้ใช้กระตุ้นสเตตัส เพิ่มเลเวลคูณสองในหนึ่งชั่วโมง มันทำให้ในตอนนี้ผมมีเลเวลเท่ากับ 100 แต่มีเวลาจำกัดเพียงหนึ่งชั่วโมง

ถึงแม้มันจะดูโกงมาก แต่ในอนาคตผลึกสีฟ้าถือเป็นสมบัติระดับโลก เพราะทุกๆคนต้องการใช้มัน แต่มิใช่ในการทะลุความสามารถของร่างกาย เป็นการสร้างอุปกรณ์ ทั้งในด้านฐานทัพ เทคโนโลยี หรือแม้แต่พลังงาน มันเป็นสมบัติที่มีราคาแพงมากๆ ถ้าหากนำมันไปผสมกับน้ำสีฟ้าใสที่มาจากผลึก ซึ่งมันมีเพียงก้อนเดียวที่ตกลงในน้ำแร่ออนเซ็นแห่งหนึ่งของประเทศญี่ปุ่น มันทำให้น้ำแร่ที่นั่นเมื่อได้ผสมกับหญ้าสีฟ้าและผลึกสีฟ้าอีกจำนวนจึง จะกลายเป็นยาฟื้นฟูที่สามารถรักษาได้แม้กระทั่งโรคเอดส์ ซึ่งผมมีแผนที่จะพาครอบครัวและปาร์ตี้ไปที่แหน่งนั้น และเข้ายึดครองรวมถึงสร้างฐานทัพปกป้องมัน

“ตามที่คุณบอกเราต้องทำลายหินอุกกาบาตทิ้งใช่หรือไม่?” ควีนกล่าวถามย้ำอีกครั้ง ดูเหมือนเธอจะเริ่มกลัวเพราะเมื่อเราลงมาในถ้ำอุกกาบาต พวกซอมบี้ก็ได้ตามลงมาด้วย ถ้าหากเราไม่สามารถจัดการพวกซอมบี้เบื้องหน้าได้ เราก็จะถูกล้อมทั้งหน้าหลัง

ฟึบ วูบบ ฉิ้ง

ผมได้วาดหอกเป็นแนวนอนเบื้องหน้าและพุ่งออกไปจากบริเวณนั้นในทันที ซึ่งหลังจากที่ผมพุ่งออกไป หัวของซอมบี้สามตัวก็ได้กระเด็นออกจากร่าง

“ถูกต้อง!” ผมตะโกนตอบควีนและพยายามทะลวงทางเบื้องหน้าไปเรื่อยๆ เมื่อการวิวัฒซอมบี้ใกล้จะเริ่มขึ้น พวกมันจะเข้ามาในสถานท่ีกำเนิดของพวกมัน เพื่อรับพลังที่เหนือกว่าการวิวัฒ หรือก็คือการกลายพันธ์! และถ้าหากตัวไหนมันโชคดี อาจจะได้รับการกลายพันธ์ ซึ่งจะทำให้มันแข็งแกร่งขึ้นเป็นอย่างมาก! แต่ก็ใช่ว่าพวกมันจะโชคดีกันทุกตัว เรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในร้อยเลยทีเดียว!

“อย่าปล่อยอาวุธให้หลุดมือเด็ดขาด!” ผมกล่าวเตือนและยังคงทะลวงพวกซอมบี้เบื้องหน้าไปเรื่อยๆ

“เราจะหยุดกันตรงนี้ก่อน!” ผมกล่าวทำให้สองสาวถึงกับสับสน แต่ก็ยังคงทำตามที่ผมบอก ซึ่งควีนที่เก่งเรื่องการรบ เธอได้ประจำที่ในการปกป้องผมทันที ในขณะที่ผมกำลังหยิบบางสิ่งออกมาจากในกระเป๋าเป้

ฟึบ ฟึบ ติ๊ดๆ

และเมื่อควีนได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เธอถึงกับสะดุ้ง ก่อนที่จะหันมาทางผมด้วยสีหน้าตกใจอย่างสุดขีด หงส์เองก็เช่นกัน

“พี่/นายจะบ้าเหรอ!!?” สองสาวตะโกนออกมาด้วยความสับสน เพราะผมได้ติดตั้งระเบิด C4 เอาไว้ และถ้าหากมันเกิดระเบิดขึ้น ทางที่เราเข้ามาจะถูกปิดลงทันที ซึ่งสิ่งที่พวกเธอคิดก็คือผมต้องการปิดกั้นด้านหลังเพื่อไม่ให้ถูกรุมล้อม แต่ถ้าหากทำเช่นนั้น เราก็จะถูกปิดตายในนี้เช่นกัน!

“ไม่ต้องห่วง!”

“รอบๆอุโมงค์จะมีเศษหินอุกกาบาตติดอยู่!”

“พวกมันมีสารที่ทำให้อุโมงค์ไม่ถล่ม” ผมกล่าวอย่างมั่นใจและมันทำให้พวกเธอพยายามสังเกตตามที่ผมกล่าว ซึ่งมันก็เป็นความจริง มันมีเศษหินอุกกาบาตสีเขียวอยู่เต็มไปหมดในอุโมงค์

แต่!

มันจะเป็นเช่นนั้นจริงๆหรือเปล่า!?

“วิ่ง!!!” ผมตะโกนลั่นพร้อมกับคว้าเอวของหงส์ด้วยแขนขวาอันแข็งแกร่งของผมพร้อมกับพุ่งเข้าไปในอุโมงค์ด้วยความเร็วสูง เมื่อควีนเห็นเช่นนั้นเธอจึงรีบพุ่งตามผมมาในทันที

ตี๊ด ตี๊ต

ฟึบๆๆๆๆ ฮาสส

ตู้มม

และระเบิดได้ทำงาน บริเวณที่ผมได้ขุดหลุมฝังระเบิดเอาไว้ก็ยุบลงไปในทันที เพราะถ้าหากเศษอุกกาบาตโดนระเบิดเข้าจังๆ มันก็จะถูกทำลายไปพอสมควรเช่นกัน และมันพอที่จะทำให้บริเวณนั้นเกิดเป็นหลุมเล็ก เพื่อชะลอการมาของพวกซอมบี้ และเสียงระเบิดจะทำให้พวกมันสับสนมึนงงไปสักพักจนลืมเกี่ยวกับเสียงของพวกเราไป ซึ่งพวกเราก็ได้ไปไกลกันพอสมควรจนเศษอุกกาบาตสีเขียวเริ่มส่องสว่างมากขึ้นเรื่อยๆ แสดงให้เห็นว่าอุกกาบาตเพิ่งจะไหลลงไปได้ไม่เกินราวๆ 5 ชั่วโมง