ผู้เล่นเอาชีวิตรอด

คุณสมบัติ

“ในตอนนี้เรายังไม่มั่นใจว่าคุณต้องการอะไร”

“แต่โปรดลดอาวุธลงด้วย” เธอกล่าวอย่างสุภาพมันทำให้ผมค่อยๆลดหอกลงช้าๆ หงส์เองก็เช่นกัน

“เราต้องไล่พวกเขาออกไป!"

“เราไม่มั่นใจว่าพวกเขาติดเชื้อหรือเปล่า!” ชายที่สวมเครื่องแบบตำรวจ และดูเหมือนจะมียศสูงเดินออกมาจากวงล้อม ซึ่งก่อนหน้านี้เขายืนอยู่ข้างๆนายกรัฐมนตรี

“อย่ามาออกคำสั่งกับฉัน”

“ฉันกำลังตรวจดูนี่ไง” เธอกล่าวอย่างเย็นชาก่อนที่จะหันมาทางผม

“พวกคุณเข้ามาทำอะไรที่นี่?” เธอกล่าวถามผมพร้อมกับพยายามสำรวจร่างกายผม ว่าผมมีแผล หรือผมซ่อนอะไรเอาไว้บ้าง ซึ่งผมก็ยอมแต่โดยดี ไม่ได้ขัดขืนอะไร

‘ฉันจำได้แล้ว’

‘เธอเคยอยู่ในผู้เล่นเอาชีวิตรอดระดับท็อป’

‘ซึ่งเธอน่าจะเป็นคนไทยไม่กี่คนที่สามารถขึ้นมายืนอยู่แนวหน้าของกองทัพสุดท้ายได้’

‘แต่หลังจากนั้นไม่นานได้ข่าวว่าเธอโดนพวกกลายพันธ์รุมฆ่า’ ผมคิดในใจพลางที่เธอกำลังเดินไปตรวจร่างกายของหงส์

'ควีน…หัวหน้าหน่วยรบพิเศษ' ผมคิดในใจเป็นครั้งสุดท้ายเกี่ยวกับตำแหน่งของเธอในตอนนี้ สิ่งที่น่าเหลือเชื่อสำหรับเธอคือไหวพริบ เธอมีไหวพริบที่ดีมากๆ อีกทั้งยังแข็งแกร่งและไม่กลัวตาย เธอใช้อาวุธได้ทุกประเภทและเหมือนจะชำนาญมันทั้งหมดด้วย ทำให้ผมไม่มั่นใจว่าเธอมีความสามารถเกี่ยวกับอาวุธใดมากที่สุด

ตุบๆๆ ฮาาส กรร

เสียงซอมบี้มากมายกำลังทุบประตูที่เราเข้ามา ซึ่งมันทำให้ผู้คนในห้องประชุมหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

พวกเขาน่าจะอยู่ที่นี่มาหนึ่งวันหรือสองวัน?

ไม่แน่ใจ…

แต่ด้วยสภาพโทรมๆของพวกเขา มันบ่งบอกได้ว่าพวกเขาทั้งหิวโหย หวาดกลัว หวาดระแวง ซึ่งดูเหมือนพวกเขาจะยังปรับตัวกับโลกาวินาศไม่ได้ ผมที่เห็นเช่นนั้นจึงละสายตาจากพวกเขาและกลับมาสนใจทหารหญิงตรงหน้า

“ถ้าหากพวกคุณต้องการให้พวกเราช่วยเหลือ”

“โปรดส่งอาวุธมาด้วย” เมื่อเธอกล่าวออกมามันทำให้ผมถึงกับตากระตุก ส่วนหงส์เองก็ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ยอมมอบหน้าไม้ให้พวกทหาร

“ไม่ล่ะ….เราไม่ได้ต้องการให้พวกคุณช่วยเหลือ”

“และเราก็กำลังจะไปจากที่นี่แล้วด้วย” ผมกล่าวออกไปอย่างจริงจังซึ่งมันทำให้พวกเขาถึงกับไปต่อไม่เป็น ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากทหารงั้นหรือ?

เขาคิดบ้าอะไรอยู่!?

"คุณจะไปยังไง?'' ควีนกล่าวถามก่อนจะเหลือบไปมองที่ประตู พวกซอมบี้ยังคงทุบประตูอย่างต่อเนื่องโดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุด

“เรามาทางไหนก็จะกลับไปทางนั้น” ผมกล่าวอย่างจริงจังอีกครั้ง

“พวกคุณจะบ้าไปแล้วรึไง!?” ตำรวจยศสูงตะโกนลั่นด้วยความสับสน เพราะขนาดพวกเขายังไม่สามารถทำอะไรได้ ไม่สามารถออกไปจากที่นี่ได้ ไม่กล้าแม้แต่จะเปิดประตู

“ไม่”

“เราไม่สามารถอยู่ร่วมกับพวกคุณได้”

“พวกที่ใช้อำนาจและยศตำแหน่งสั่งการ”

“โลกนี้มันเปลี่ยนไปแล้วครับ"

“พลังและทักษะเท่านั้นที่จะตัดสินการมีชีวิตของเรา” ผมกล่าวออกไปมันทำให้ตำรวจนายนั้นถึงกับพูดไม่ออก

ซุบซิบ ซุบซิบ

เสียงพูดคุยเกี่ยวกับความคิดของผมได้เกิดขึ้นทันทีหลังจากผมกล่าวจบ แน่นอนว่าผมต้องการพูดให้ทุกคนเข้าใจและปรับตัวให้ได้เกี่ยวกับโลกอันโหดร้ายนี้

“หืม…” ควีนส่งเสียงออกมาจากลำคอ ดูเหมือนเธอจะสนใจกับสิ่งที่ผมกล่าว

“ซึ่งที่เราไม่สามารถอยู่ร่วมกับพวกคุณได้”

“เพราะพวกคุณมันอ่อนแอ”

“ไร้ประโยชน์” และเมื่อผมกล่าวขึ้นอีกครั้งตำรวจคนนั้นถึงกับยกปืนพกของตนขึ้นมาเล็งผมไว้ทันที

“คุณจะทำอะไรน่ะ!?”

“เราไม่สามารถทำเช่นนี้กับประชาชนได้!!” ควีนกล่าวออกมาด้วยความสับสน

“ก็ลองยิงมาดู” ผมกล่าวออกไปอย่างมั่นใจ และท้าทายเขา

“ไอ้เด็กเวรนี่!!!” เขาตะโกนออกมาลั่นก่อนที่จะลั่นไกปืนออกมา

ปัง ฟึบ แกร๊กๆ

ขณะที่ลูกกระสุนปืนถูกยิงออกมา ผมก็ได้ใช้ความเร็วในการผ่ากระสุนปืนนั้นกลางอากาศ ไม่พอเพียงแค่นั้น ผมสามารถหยุดกระสุนปืนที่ถูกผ่าเป็นสองซีกไว้และตกลงบนพื้นด้วยปลายหอกของผม ซึ่งการกระทำของผมเมื่อครู่มันทำให้พวกทหารและตำรวจถึงกับอ้าปากค้าง ต่อให้จะเป็นคนที่เก่งขนาดไหน มันก็แทบเป็นไปไม่ได้เกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อครู่

“และนี่…ถือเป็นการเปิดศึกของพวกคุณ” ผมกล่าวพร้อมกับพุ่งออกไปจากบริเวณที่ผมยืนอยู่ พุ่งไปหาตำรวจยศสูงคนนั้น โดยที่หน่วยรบพิเศษไม่สามารถตามความไวของผมทัน

ตุบ ฟุบ

ผมพุ่งเข้าไปสับคอของเขาด้วยความเร็วสูงสุดของผม และมันทำให้เขาล้มลงกับพื้นในทันที และการกระทำของผมมันทำให้ตำรวจและทหารทุกนายต่างเล็งเป้ามาที่ผม

‘ถ้าขนาดนี้’

‘บางทีฉันก็ไม่ไหว’ ผมคิดในใจเมื่อได้เห็นปืนเป็นสิบๆกระบอกเล็งเป้ามาที่ผม ซึ่งมันมีอยู่รอบทิศทาง แต่ถ้าหากเป็นผมก่อนที่จะย้อนเวลากลับมา ในตอนนั้นผมไม่จำเป็นต้องหลบด้วยซ้ำ กระสุนพวกนี้มันไม่สามารถทำอันตรายกับผมได้ด้วยเกราะระดับ SS

“ทุกคนหยุดก่อน!”

“ก่อนหน้านี้ทางเราเป็นฝ่ายยิงปืนใส่เขาก่อน!”

“และทุกคนก็ได้เห็นแล้วว่าเขาแข็งแกร่งขนาดไหน!”

“ถ้าหากเราได้เขามาช่วยเหลือเราจะสามารถออกไปจากที่นี่ได้อย่างแน่นอน!!" ควีนตะโกนเตือนสติทุกคนก่อนที่จะค่อยๆเดินมาหาผม มันแสดงจุดยืนของเธอได้เป็นอย่างดีว่าเธออยู่ฝ่ายเดียวกับผม

‘ดี…ฉันตัดสินใจแล้ว!’ ผมคิดในใจเกี่ยวกับควีน

“ออกจากกองทัพ”

“แล้วมาอยู่ในกลุ่มของผม” ผมกล่าวกับควีนไปตรงๆ ผมชอบในการตัดสินใจของเธอ ชอบในความกล้าหาญของเธอ รวมถึงความที่เธอไม่กลัวอะไรแม้แต่น้อย มันตรงกับคุณสมบัติในการเข้าปาร์ตี้ของผม

เพราะในอนาคตผมมีแผนว่าจะบุกถล่มดันเจี้ยนซอมบี้ ไม่ว่าจะเป็นดันเจี้ยนระดับไหนผมก็จะถล่มมันให้ยับ เพราะฉะนั้นผมต้องการคนแบบเธอมาเข้าทีม มันจะทำให้ทีมของผมมีความแข็งแกร่งขึ้นมาก

“หืม?” ควีนถึงกับหันมามองผมด้วยความสับสน หรือว่าผมจะบ้าจริงๆ?

“ในตอนนี้คุณยังไม่เข้าใจ”

“เดี๋ยวผมจะแสดงให้ดู” ผมกล่าวเมื่อคิดอะไรดีๆออก ซึ่งผมก็ได้ผลักควีนออกจากบริเวณที่ผมยืน และมันทำให้เธอล้มลง

ปังๆๆๆๆๆๆ

แต่เมื่อเธอพยายามจะลุกขึ้น เธอก็ต้องหมอบลงไปที่พื้นเมื่อเหล่าทหารและตำรวจโดยรอบพากันระดมยิงผมราวกับผมเป็นสัตว์ประหลาดที่ฆ่าไม่ได้ ซึ่งมันก็อาจจะจริง แต่ผิดเพียงที่ว่าผมฆ่าไม่ได้ ผมเพียงแค่หลบการโจมตีและทำลายการโจมตีเท่านั้น ไม่ใช่ว่าผมเป็นอมตะ

ฟึบๆๆ ฉับ!

"เขายังเป็นมนุษย์อยู่ไหม?'' ควีนกล่าวออกมาเมื่อได้เห็นผมหลบกระสุนมากมายนับไม่ถ้วน ทั้งบางทียังสามารถฟันกระสุนพวกนั้นเป็นสองซีกได้อย่างง่ายดาย

“หยุดเดี๋ยวนี้!”

“กระสุนปืนเราควรใช้ฆ่าซอมบี้!!!”

“ไม่ใช่มายิงคนด้วยกันเอง!” ควีนกล่าวค้านอย่างหนักหน่วง ซึ่งมันทำให้ทหารหลายนายเชื่อฟังเธอ

“ฉันไม่ทนแล้ว!” ควีนโกรธมากถึงขนาดที่หยิบตรายศบนบ่าเขวี้ยงทิ้งไปไกล

“นั่นถือว่าคุณได้ตัดสินใจแล้ว” ผมกล่าวออกมาด้วยความดีใจ แต่ภายในผมกลับรู้สึกเหนื่อยมาก

“หัวหน้าหน่วยเราอยู่ต่อหน้านายก-” ลูกน้องที่อยู่ในหน่วยรบพิเศษของเธอกล่าว

“ช่างหัวมันสิ!” เธอตะโกนออกมาดังลั่นมันทำให้เจ้าตัวหรือนายกรัฐมนตรีถึงกับสะดุ้ง

“มากับผม” ผมกล่าวพร้อมกับเดินนำหน้าเธอไป ซึ่งผมกำลังไปที่ห้องควบคุมในห้องประชุม ซึ่งเธอก็ได้เดินตามผมไปทันที

“คุณอาจจะพอได้ยินเรื่องผลึกสีฟ้ามาบ้าง” ผมกล่าวพลางใช้เครื่องมือที่เตรียมมาในกระเป๋าเป้บดหญ้าสีฟ้าและเยลลี่สีเขียวจนระเอียด พร้อมกับเทพวกมันลงไปในหม้อ ซึ่งในหม้อมีน้ำเปล่าถูกต้มจนเดือดอยู่

“พวกนักวิจัยยังไม่สามารถสรุปผลเกี่ยวกับมันได้ไม่ใช่หรือ?” เธอกล่าวถามผม ซึ่งเธอกำลังมองดูการกระทำของผม โดยที่มีลูกน้องของเธอทั้ง 5 คน คอยเฝ้าอยู่หน้าประตู

“มันปลอดภัย”

“และมันคือความหวังของมนุษยชาติ” ผมกล่าวพลางหยิบผลึกสีฟ้าออกมาจากกระเป๋ากางเกง

“สัมผัสมัน” ผมกล่าวอีกครั้งพร้อมกับยื่นผลึกสีฟ้าให้กับเธอ โดยที่ในห้องควบคุมตอนนี้มีเพียงแค่ผม หงส์ และควีน ส่วนดราก้อน หงส์สั่งให้มันบินสำรวจรอบๆเพื่อเก็บข้อมูล

ฟึบ วึบ

และเมื่อควีนสัมผัสกับมัน ผลึกสีฟ้าก็ได้แตกกระจายออกและพุ่งเข้าไปที่กลางอกของเธอในทันที ซึ่งถ้าหากจำไม่ผิด ในชีวิตก่อนผมได้ยินมาว่าควีนมีจุกศักยภาพอยู่ที่ 6 จุด แต่มันก็เพียงพอที่ทำให้เธอแข็งแกร่งมากพอสมควร

“ดื่ม” ผมกล่าวอีกครั้งก่อนที่จะใช้ชามเล็กๆตวัดน้ำสีฟ้าอ่อนขึ้นมาและยื่นให้กับควีน มันทำให้เธอรู้สึกแปลกๆเพราะน้ำมันร้อนมากๆหลังจากที่ถูกต้มมา

“ไม่ต้องกลัว”

“น้ำไม่ร้อน” ผมกล่าวก่อนจะตักน้ำจากอีกหม้อให้กับหงส์ ซึ่งเมื่อหงส์รับไปเธอก็กระดกไปหมดชามทันที

และเมื่อควีนทำตามที่ผมบอก เธอพบว่าน้ำไม่ร้อนจริงๆ และสีหน้าของเธอมันบ่งบอกว่าเธอกำลังพยายามรับรสของน้ำสีฟ้าอ่อน แต่ปรากฏว่ามันไม่มีรสชาติ

[เชิญผู้เล่นเอาชีวิตรอดใกล้เคียง]

[ควีน เลเวล 3]

‘หืม…ควีน?’ ผมคิดในใจเมื่อได้เห็นชื่อของเธอ ดูเหมือนเธอจะไม่รู้เกี่ยวกับการตั้งชื่อ ว่าสามารถตั้งชื่ออื่นได้นอกจากชื่อเล่นของเธอ

[คุณได้เชิญผู้เล่นเอาชีวิตรอด ควีน เข้าร่วมปาร์ตี้]

“ห้ะ!?” ควีนถึงกับส่งเสียงดังออกมาเมื่อเห็นข้อความเชิญชวนตรงหน้า

“เกิดอะไรขึ้น!?” มันทำให้ลูกน้องของเธอพากันพุ่งเข้ามาในห้องทันที แต่เธอก็ได้สะบัดมือไล่พวกนั้นออกไป นี่มันคือความลับที่ผู้คนทั่วโลกยังไม่รู้ และดูเหมือนผมต้องการจะปิดบังมันอยู่ยังไม่อยากเปิดเผยแม้แต่ลูกน้องของเธอก็ตาม มันทำให้ผมชื่นชมเธอมากกว่าเดิม

“รับสิ” ผมกล่าวด้วยท่าทีสบายๆก่อนจะตักยาชามใหม่ให้กับควีนและหงส์ ส่วนของผมยังไม่จำเป็นในตอนนี้

[ควีนได้ตอบรับคำเชิญชวนของคุณ]

[ควีนได้เข้าร่วมปาร์ตี้]

“เงียบไว้นะ” ผมกล่าวย้ำเธอ ไม่ต้องการให้เธอแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป

“อืมๆ” เธอพยักหน้าตอบในทันทีก่อนจะดื่มน้ำสีฟ้าไปจนหมดชามอีกครั้ง

“ผมและน้องสาวมีแผนจะไปที่ห้องทำงานของอธิการ” ผมกล่าวแผนการเริ่มแรกออกมา ซึ่งมันทำให้เธอพยักหน้ารับรู้ และในตอนนี้เธอก็ได้ใช้ชามของเธอตักน้ำสีฟ้าอ่อนจากในหม้อมากินเอง

"เราจะไปกันตอนไหน?'' เธอกล่าวถามทันทีที่ผมเงียบลงโดยที่ไม่กล่าวอะไรต่อ

“หลังจากเพิ่มเลเวลกันเสร็จ” ผมกล่าวพร้อมกับหยิบพวกเยลลี่สีเขียวและหญ้าสีฟ้าออกมาผสมกันและต้มน้ำอีกครั้ง

“จริงด้วย!” เธอตกใจอีกครั้งเมื่อได้สังเกตเลเวลของเธอที่เพิ่มขึ้น

“ที่จริงฉันคิดว่าฉันอยากจะทำหน้าที่สุดท้ายของตัวเองให้เสร็จสมบูรณ์" เธอกล่าวออกมาและเม้มปากแน่น ดูเหมือนมันจะเป็นเรื่องที่หนักใจมาก

"คืออะไร?'' ผมกล่าวถามต่อในทันที

“หน่วยรบพิเศษของเราได้เข้ามาที่นี่เพื่อช่วยเหลือผู้คนในห้องประชุม”

“แต่เมื่อพวกเราได้พบกับพวกมัน”

“เพียงแค่ฉันเข้ามาที่นี่ได้ก็เสียลูกน้องไปสองคนแล้ว” เธอกล่าวออกมาด้วยความแค้น

“เธอให้พวกเขาอยู่ที่นี่ไปก่อน”

“เราต้องรีบไปจัดการพวกซอมบี้ที่ห้องทำงานอธิการ”

“ถ้าหากเรายังคงช้าอยู่พวกมันจะน่ากลัวมากกว่าเดิม” ผมกล่าวออกไปมันทำให้ควีนสนใจเรื่องที่ผมกล่าวเป็นอย่างมาก

“ตกลง”

“ฉันจะไปกับพวกคุณก่อน” เธอกล่าวออกมาก่อนที่พวกเราจะทำน้ำสีฟ้าอ่อนดื่มกันเรื่อยๆ และด้วยความที่ผมต้องการให้ควีนแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็ว ผมจึงยกส่วนของผมให้กับเธอไปถึง 7 ใน 10 แต่มันก็ไม่สามารถทำให้ควีนเพิ่มเลเวลขึ้นมากกว่าเลเวล 15

“รบกวนท่านพันเอกช่วยตัดสินใจใหม่ด้วย!!” เหล่าทหารพากันอ้อนวอนกับเธอเมื่อเธอออกมาจากห้องควบคุม เพราะที่ผ่านมา ควีนเป็นทหารที่มียศมากที่สุดที่นี่ และเป็นคนที่มีความสามารถมากที่สุดเช่นกัน พวกเขาจึงเชื่อว่าเธอจะสามารถพาพวกเขาออกไปจากที่นี่ได้

“ได้โปรด” เหล่านักการเมืองถึงกับร้องไห้ออกมาราวกับสูญสิ้นความหวัง

“มันเป็นอย่างที่ผู้ชายคนนี้บอก”

“ในตอนนี้โลกได้เปลี่ยนไปแล้ว”

“พวกคุณจะมาคาดหวังคนอื่นไม่ได้”

“ความหวังของพวกคุณคือตัวของพวกคุณเอง” ควีนกล่าวออกมาหลังจากที่ได้เปิดโลกใหม่กับมังกร

“ฉันมีชีวิตของฉัน”

“ฉันเองก็ต้องทำทุกอย่างให้ตัวเองรอด” เธอกล่าวออกมา และในครานี้ทำให้เหล่าทหารมากมายคิดที่จะติดตามเธอ เพราะถึงยังไงเธอก็ยังมีเจ้าเหนือมนุษย์นั่นอยู่ หรือก็คือมังกร

“แล้วเราจะกลับมาใหม่” ควีนกล่าวพลางเดินไปที่ประตู ซึ่งมันคือประตูที่ผมและหงส์ได้เข้ามาในห้องประชุม

“หัวหน้-”

“แถวตรง!” ก่อนที่ลูกน้องของเธอจะได้พูดอะไรออกมา เธอได้สั่งพวกเขาแถวตรงในทันที ซึ่งพวกเขาก็ทำตาม

“จงอยู่ที่นี่คอยปกป้องสถานที่นี้ไว้”

“ฉันจะกลับมาภายในหนึ่งวัน!” เธอกล่าวก่อนที่จะค่อยๆเปิดประตูออกไป

ฉึก ฟึบๆๆ

และในทันทีที่เธอเปิดประตูออก เมื่อผมสังเกตเห็นซอมบี้เบื้องหน้า หอกของผมก็พุ่งออกไปจากมือในทันทีก่อนที่เราทั้งสามคนจะออกไปจากห้องประชุม

“รับทราบ!” เหล่าลูกน้องของเธอทั้งห้าคนกล่าวออกมาก่อนที่เธอจะปิดประตูลง ซึ่งมันทำให้ควีนยกยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ

“อย่าลืมที่บอกว่าห้ามใช้ปืนเด็ดขาด!” ผมกล่าวกับควีนอย่างจริงจัง ซึ่งมันทำให้เธอหยิบมีดสั้นออกมาแทน ผมที่เห็นว่ามันคงจะอันตรายเกินไปจึงยื่นขวานของผมให้กับเธอ ในตอนนี้ทำให้ผมกลายเป็นผู้บุกเบิกทางโดยที่ไม่ต้องคอยระวังหลังและทางข้าง เพราะมีควีนคอยดูไว้ให้ ส่วนหงส์เธอจะคอยช่วยอยู่อย่างห่างๆ

ซึ่งจากที่ผมได้แนะนำไปว่า ให้เธอเลือกทักษะติดตัวเป็น SEN เพราะในชีวิตก่อนเธอเองก็เป็นสาย SEN เช่นกัน มันจึงสามารถทำให้เธอกลายเป็นกองทัพแนวหน้าได้ด้วยอาชีพนักฆ่า