“เชื่อเถอะ”
“ที่ผมทำไปทั้งหมด”
"ก็เพื่อพวกเรา…เหล่าผู้รอดชีวิตเท่านั้น" ผมกล่าวก่อนจะใช้ขวานที่มีพลังงานปกคลุมของผม ฟันไปที่ต้นกำเนิดผลึกสีฟ้าลักษณะรูปทรงกลม โดยที่ผลึกสีฟ้านั้นยังไม่ถูกฟื้นฟู ซึ่งเมื่อหลังจากที่ผมจัดการชายร่างใหญ่ทั้งสองได้อย่างง่ายดาย ก็ไม่มีใครกล้าขัดผมอีก ทำให้ผมเดินไปอย่างสะดวก
เพล้งง วึบ
และเมื่อผมฟันมันไป ต้นกำเนิดก็แตกครึ่งออกมา ผมใช้มือรองรับมันไว้อย่างเบามือ เพราะสิ่งนี้คือสิ่งที่ผู้เล่นเอาชีวิตรอดต่างโหยหากันจนถึงที่สุด ราคาของมันไม่สามารถประเมิณได้ แล้วผมก็นำมันยัดเข้าไปในกระเป๋ามิติทันที
“อึก…” หลายคนในค่าย ไม่ว่าจะเป็นทหาร ตำรวจหรือผู้รอดชีวิตธรรมดา พวกเขาต่างมองผมด้วยสีหน้าเกลียดชัง เพราะผมได้ใช้ความแข็งแกร่งของตนในการแย่งชิงเศษเสี้ยวความหวังของมนุษย์ไป
“เอาล่ะ”
“ควีนตามผมมา” ผมกล่าวก่อนจะเดินนำควีนไปที่หอพักของผม ซึ่งเธอก็เดินตามผมมาอย่างว่าง่าย เธอ
