“...หยุดร้อง อย่าร้องไห้ เลิกร้องไห้ซะแล้วก็จำไว้ว่าอย่าใจร้ายกับพี่อีก อย่าเอาเท้ามาขยี้ใจคนที่รักเราแบบนี้อีกเพราะพี่จะไม่ใจดีเป็นครั้งที่สอง ต่อให้เป็นเมียที่พี่รักมากแค่ไหนพี่ก็จะไม่ให้อภัยเราอีกเลย!”
“...ฮึก!” ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่เขาบอกแต่ก็ยอมเงียบถึงแม้ว่าจะยังหยุดสะอื้นไม่ได้ก็ตาม
คำพูดเหมือนจะให้อภัยแต่พี่ดินทั้งพูดทั้งตะคอกฉันเลยยังกลัวใจของเขาอยู่ อีกอย่างเขาเมาด้วย ไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วจะอยู่ในอารมณ์ไหนกันแน่
“บอกว่าไม่ต้องร้องแล้วไง” เขาพูดออกมาแล้วขยับเริ่มร่างกายออก
“พี่ดินยกโทษให้ริสแล้วใช่ไหมคะ”
“เปล่า”
“ฮึก!” พอได้คำตอบสั้น ๆ และเย็นชาว่าเขายังไม่ยกโทษให้ฉันก็สะอื้นพร้อมกับเบะปากเพราะกลั้นความเสียใจไม่อยู่ทันที
คิดเผื่อใจไว้แล้วว่าเขาอาจจะไม่ยกโทษให้ เอาแน่เอานอนไม่ได้หรออกเขาทั้งโกรธทั้งเมาที่สำคัญเรื่องที่ฉันทำกับเขาไว้ก็โคตรจะแย่
“จะร้องทำไมไอริส”
“ก็พี่ดิน...พี
