ฉันไม่เจอพี่ดินเลย วันนี้ก็ไม่เจอ โทรหาก็ไม่ติด นั่งทำงานฝึกงานกับคุณเจนทั้งวันโดยที่ไม่มีสมาธิเลยสักนิด
“คุณไอริสคะ”
“คะ”
“เจนไม่ทราบว่าคุณไอริสมีปัญหาอะไร เจนขอโทษนะคะแต่เจนว่าคุณไอริสเข้าไปพักผ่อนในห้องทำงานคุณดินก่อนดีกว่าไหมคะ”
“ไม่เป็นค่ะคุณเจน ริสไม่ได้เป็นอะไร” ฉันฝืนยิ้ม ไม่ไหวนั่นแหละแต่อยากทำงานจะได้คิดฟุ้งซ่านน้อยลง
“ค่ะ ถ้างั้นเจนไม่กวนแล้วค่ะ แต่ถ้าคุณไอริสมีอะไร...คุยกับเจนได้นะคะ”
“ขอบคุณนะคะ” ฉันยิ้มขอบคุณแล้วนั่งช่วยคุณเจนทำงาน วันนี้งานน้อยจัง แต่คุณเจนคงจะรู้ว่าฉันไม่มีสมาธิไม่มีใจจะทำอะไรทั้งนั้นเลยให้ทำน้อยมากกว่า
สามวันแล้วที่ไม่เจอเขา เมื่อวานคิดว่ามาทำงานจะได้เจอก็ไม่เจอ ไม่รู้บริหารงานได้ยังไงเล่นไม่เข้าบริษัทเลยสักวัน ไม่คิดถึงงาน...ไม่คิดถึงกันบ้างเลยรึไง
“คุณเจนคะ”
“คะคุณไอริส”
“...คุณเจนดูออกใช่ไหม” ฉันเงียบเพราะลังเลแต่สุดท้ายก็ตัดสินใจพูดไป เก็บไว้
