“เพราะแพรวเข้าไปคุยกับเรารึเปล่าเราเลยอยากเอาชนะแพรวด้วยการยอมหมั้นกับพี่”
“...ริสไม่มีทางเอาชีวิตทั้งชีวิตของตัวเองไปผูกมัดกับใครเพื่อเอาชนะผู้หญิงอย่างพี่แพรวหรอก”
“แล้วเพราะอะไรครับไอริสของพี่ถึงได้สับสน”
“...”
“พี่ไม่อยากฝืนเรา ไม่ต้องตอบก็ได้...ไม่ต้องหมั้นแล้วก็ได้”
“...”
“...ให้พี่ไปถือของช่วยไหม หรืออยากไปคนเดียว”
“ไม่จำเป็น ปล่อยค่ะ” จะเพราะเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้เขาพูดออกมา แต่ฉันโคตรเจ็บเลย ไม่เข้าใจว่าความรู้สึกของตัวเองที่มีให้กับเขาถึงได้รวดเร็วแล้วก็มากมายได้ขนาดนี้
“ไม่โกรธพี่ใช่ไหม”
“ริสบอกแล้วว่าถ้าไม่อยากหมั้นก็ไม่ต้องคุย พี่ดินจะเลิกพูดได้รึยังล่ะ”
“พี่บอกแล้วไงว่าไม่เคยไม่อยากหมั้น” เขารีบกอดฉันแน่นส่วนฉันก็ยืนให้กอดไม่ได้ขัดขืนตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
“แล้วจะยังไงต่อล่ะคะ”
“...”
“ริสถามว่าจะยังไงต่อ” ฉันเริ่มเสียงแข็งขึ้น
“ไปดูแหวนกันนะครับ”
“...”
“พี่อย
