ของเล่นของไนต์

บทที่4 ไม่ปกติ

หลังจากที่ไนต์เดินออกจากห้องน้ำไปจัสมินก็รีบเปิดน้ำล้างเนื้อล้างตัวของตัวเองให้สะอาดแล้วรีบเดินตามคนตัวสูงออกไป ก่อนจะพบว่าตอนนี้เขานอนคว่ำอยู่บนเตียงของเธอทั้งที่บนตัวมีแค่ผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบ อวดแผ่นหลังกว้างที่มีรอยสัก...

รอยสักรูปประหลาดที่อยู่บนแผ่นหลังตรงช่วงไหล่ซ้าย ซึ่งเธอไม่รู้ว่าเป็นรูปอะไร ทำให้เกิดความสงสัยไม่น้อยเพราะไม่เคยเห็นมาก่อน ดูแล้วเขาน่าจะเพิ่งสักมาหลังจากที่เขากลับอังกฤษไปเมื่อสองอาทิตย์ก่อน

“คุณไปสักมาเหรอคะ”

“…”

ไร้การตอบรับจากคนตัวสูงที่นอนคว่ำอยู่บนเตียงนอน ทำให้จัสมินต้องเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะนั่งลงที่เตียงเอื้อมมือไปแตะที่รอยสักที่น่าจะเพิ่งลอกได้ไมกี่วัน

“อย่าจับ” น้ำเสียงแหบต่ำของเจ้าของรอยสักดังขึ้นทันทีที่สัมผัสได้ถึงปลายนิ้วของคนตัวเล็กแตะลงบนร่างกาย

“ขอโทษค่ะ” จัสมินดึงมือตัวเองกลับอย่างรวดเร็ว ได้แต่มองด้วยความสงสัยว่ารอยสักนั้นคือรูปอะไร แต่ก็ไม่กล้าถามมากเดี๋ยวเขาจะหาว่าวุ่นวายกับเขาเกินไป

“เสร็จแล้วก็มานอน”

“คุณ…จะค้างที่นี่เหรอคะ” เมื่อได้ยินคนตัวสูงที่ยังนอนคว่ำอยู่เอ่ยขึ้นอีกครั้งก็ได้แต่ถามกลับด้วยความสงสัย เพราะปกติแล้วไนต์จะไม่นอนค้างที่นี่ ต่อให้คืนนั้นจะเสพสุขกันยาวนานจนเกือบจะสว่างเขาก็จะกลับทันทีเมื่อทุกอย่างจบลง

“…”

ความเงียบคือคำตอบที่เธอได้กลับมา และได้แต่ลอบถอนหายใจเบาๆ เธอเองก็เหนื่อยเต็มทนแล้ว ไม่มีแรงที่จะสู้รบกับเขาแล้วเหมือนกัน

จัสมินลุกขึ้นเดินไปปิดไฟในห้องจนมืดสนิทก่อนจะเดินกลับมานั่งบนเตียงนอนที่ถูกยึดไปโดยเจ้าของห้องตัวจริงจนแทบไม่เหลือพื้นที่ให้เธอ มือเล็กดึงชายผ้าห่มที่คนตัวสูงนอนทับอยู่สอดตัวเข้าไปด้านในแล้วล้มตัวลงนอนบนพื้นที่อันน้อยนิด

“ขยับมา” เสียงเข้มดังขึ้นท่ามกลางความมืด ขยับตัวเองไปอีกฝั่งของเตียงนอนเพื่อเพิ่มพื้นที่ให้คนตัวเล็กได้ขยับเข้ามานอนได้อย่างสบาย

จัสมินขยับตัวตามเข้าไปอย่างไม่เรื่องมาก เธอมองฝ่าความมืดไปที่คนตัวสูงข้างๆ เมื่อเห็นว่าเขานิ่งไปก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก ดวงตาที่ปรือปรอยฝืนต่อความง่วงและความเหนื่อยล้าไม่ไหว เปลือกตาค่อยๆ ปิดเข้าหากันช้าๆ จนท้ายที่สุดทุกอย่างก็เข้าสู่ความเงียบพร้อมด้วยลมหายใจที่เข้าออกสม่ำเสมอ

ความเงียบที่เข้าปกคลุมไปทั่วทั้งห้องทำให้คนที่ยังไม่หลับต้องพลิกหน้าหันกลับมามองคนตัวเล็กข้างกาย รับรู้ได้ถึงลมหายใจที่เข้าออกสม่ำเสมอของเธอบ่งบอกว่าตอนนี้เจ้าตัวได้เข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว…

ช่วงบ่ายของทุกวันคือเวลาตื่นที่ร่างกายคุ้นชิน จัสมินปรือตาขึ้นด้วยความงัวเงีย กะพริบตาถี่เพื่อปรับโฟกัสกับแสงสว่างที่เล็ดลอดเข้ามาภายในห้อง ตั้งท่าจะลุกขึ้นนั่งแต่ก็ต้องหยุดชะงักในทุกการกระทำ เมื่อพบว่ามีบางอย่างพาดทับเอวคอดของเธอไว้อยู่

ขวับ!

คนตัวเล็กรีบหันขวับมองไปข้างกายตัวเอง ก็พบกับใบหน้าหล่อเหลาที่คุ้นเคยกำลังหลับสนิทอยู่ข้างกัน และสิ่งที่พาดอยู่บนเอวของเธอก็คือท่อนแขนของไนต์

นี่เขานอนหลับบนเตียงเดียวกับเธอมาตลอดทั้งคืนจริงๆ งั้นเหรอ?

เกิดความลังเลว่าจะปลุกเขาดีไหม แต่พอคิดได้ว่าถ้าปลุกแล้วเขาอาจจะหงุดหงิดเธอจึงเลือกที่จะจับแขนที่พาดอยู่บนเอวออกอย่างเบามือ หวังว่าคงจะไม่ทำให้เขาตื่นขึ้นมาหงุดหงิดเธอนะ

หมับ!

“อ้ะ…!” เสียงเล็กร้องขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อเธอพยายามจะยกท่อนแขนของคนตัวสูงออกจากตัว แต่กลับถูกเจ้าของท่อนแขนนี้โอบกอดไว้แน่นพร้อมกับดึงให้เธอเข้าหาจนร่างกายแนบชิดกันมากกว่าเดิม

“จะไปไหน” น้ำเสียงแหบแห้งของไนต์ดังขึ้น ลืมตาขึ้นจ้องมองไปที่ใบหน้าสวยไร้เครื่องสำอางค์ด้วยแววตาเรียบนิ่ง

“ไปอาบน้ำเตรียมตัวไปทำงานค่ะ”

“…” ได้คำตอบจากคนตัวเล็กไนต์ก็เงียบไม่ได้พูดอะไรต่อ มือที่กอดเอวคอดของเธออยู่ก็ถูกยกออกปล่อยให้เธอเป็นอิสระ

จัสมินที่เห็นว่าอีกคนยอมปล่อยมือออกไปง่ายๆ ก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่ก็เลือกที่จะเก็บความสงสัยเอาไว้ในใจแทน ก่อนจะยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งโดยที่มีคนตัวสูงนอนมองเธออยู่ด้วยแววตาเรียบนิ่ง แต่ก่อนจะได้ตวัดขาลงจากเตียงนอนก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าเมื่อวานเขาให้ของเธอมา

“ขอบคุณสำหรับของฝากค่ะ”

“หึ” เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นอย่างเย้ยหยันที่ได้ยินคนตัวเล็กพูดมาแบบนั้น ทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าเธอยังไม่ได้เปิดดูของที่เขาซื้อให้อย่างแน่นอน เพราะถ้าดูแล้วเธอคงไม่พูดว่าของฝากแต่จะพูดว่าของสิ่งนั้นคืออะไรแทน “ทำไม ไม่ตื่นเต้นดีใจแล้วเหรอที่ได้ของจากฉัน”

“เปล่าค่ะ เมื่อวานรีบออกไปทำงานเลยไม่ทันได้ดู” คนตัวเล็กที่ถูกจับได้ไล่ทันก็ได้แต่ตอบกลับไปด้วยความจริง โกหกไปก็เท่านั้นในเมื่อเขารู้ทันเธอหมดแล้ว

แต่เอาเข้าจริงเธอเองก็ไม่ได้ตื่นเต้นกับสิ่งของเหล่านี้แล้วจริงๆ อย่างที่เขาว่านั่นแหละ แต่ก็ไม่คิดปฏิเสธหากเขาอยากจะให้

“ก็ดี แต่ถ้าไม่อยากได้ก็บอก ฉันจะได้เลิกซื้อ”

“…” คราวนี้กลับกลายเป็นเธอที่เป็นฝ่ายเงียบ ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากันอย่างใช้ความคิด จ้องมองสบตาคมของคนตัวสูงไปด้วยอย่างไม่คิดหลบสายตา

นานนับนาทีที่จัสมินเอาแต่จ้องมองสบตากับไนต์ ก่อนที่เธอจะขยับตัวโน้มลงไปหาเขาแล้วกดจูบแผ่วเบาลงที่ลำคอหนาขยับไล่จูบต่ำลงมาที่อกแกร่งเปลือยเปล่าจนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่หัวนมสีเชอร์รี่บนอกแกร่งที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ

ไนต์นอนนิ่งมองคนตัวเล็กที่กำลังเล่นกับร่างกายของตัวเองโดยไม่คิดห้าม ส่วนกลางกายเริ่มตื่นตัวจากการถูกปลุกเร้าเพียงนิด มือเล็กที่ซุกซนล้วงลงไปใต้ผ้าห่ม ลูบไล้ลงตามร่างกายของเขาจนสัมผัสเข้ากับความเป็นชายที่แข็งขื่น

จัสมินช้อนสายตาขึ้นมองโดยที่ยังคงตวัดลิ้นเล่นกับหัวนมของเขาไม่หยุด มือที่ล้วงลงต่ำกอบกุมแท่งร้อนที่แข็งขื่นไว้แล้วขยับนวดคลึงที่ส่วนหัวจนรู้สึกได้ถึงน้ำหล่อลื่นที่ปริ่มออกมา

จนตอนนี้เธอก็ยังไม่รู้ว่าเขาไปหงุดหงิดอะไรมาจากที่ไหน แต่จากอารมณ์เขาเมื่อคืนบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าความหงุดหงิดที่เขามีนั้นไม่น้อยเลย บางทีการได้ปลดปล่อยออกมาอาจจะทำให้ความหงุดหงิดที่เขามีหายไป

“อ่าส์~ จัสมิน” ไนต์กัดฟันแน่นครางเสียว กล้ามเนื้อหน้าท้องหดเกร็งด้วยความกระสันกับสัมผัสจากมือเล็กนุ่มนิ่มที่กำลังนวดคลึงแท่งร้อนของเขาอยู่

“อยากเข้าไปในตัว... หรืออยากให้ฉันใช้ปากช่วยดีคะ?”